موضوع : روزنامه فردوسی و علی شهیدزاده
تاریخ سند: 12 دی 1339
موضوع : روزنامه فردوسی و علی شهیدزاده
متن سند:
شماره : 4036 ج / س ـ ن سلسله مقالاتی در روزنامه فردوسی روزهای سه شنبه هر هفته درج می گردد که نویسنده آن بهروز فربود دانشجوی دانشکده حقوق است و در آن از علی شهیدزاده گودرزی وکیل دادگستری که جزء نهضت مقاومت ملی است و با مهندس مهدی بازرگان1 ارتباط دارد و همچنین از دکتر جهان بگلو که از مسئولین حزب توده2 در سالهای 1330 الی 1333 بوده است تعریف نموده است.اداره سوم اقدام نمایند.
14 /10 /39 ضمیمه سابقه و ارائه شود.
17 /10 /39 به آقای جهانبانوئی مدیر مجله فردوسی تذکرات لازم داده شد.
17 /10 /39 بایگانی شود 18 /10 /39 داوری
توضیحات سند:
1ـ مهندس مهدی بازرگان : (تولد : 1286 ـ 1373 ه ش) در دولت دکتر محمد مصدق عهده دار مناصبی در سازمان آب تهران، شرکت ملی نفت و پستهای فرهنگی (استادی دانشگاه و ریاست دانشکده فنی) بود، وی در پایه گذاری «نهضت آزادی ایران» نقش مؤثری داشت و سالهای چندی را در زندانهای رژیم شاه سپری کرد.در زمان اوج گیری قیام اسلامی سال 1357 ه ش.
از سوی رهبر انقلاب مسئولیت رسیدگی به امور اعتصاب کارکنان شرکت ملی نفت را به همراه چند تن دیگر به عهده گرفت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی سرپرستی دولت موقت به او محول گردید، و یک روز پس از اشغال لانه جاسوسی امریکا توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام از نخست وزیری استعفا کرد.
او در نخستین دوره مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده تهران به مجلس راه یافت.
2ـ پس از سقوط رضاشاه و فروپاشی استبداد بیست ساله رضاخانی، فضای باز سیاسی این امکان را بوجود آورد تا مارکسیستهای بازمانده از «حزب کمونیست ایران» به همراه گروه «53 نفر» و عناصر دیگر آزادانه ناشر افکار و اندیشه های دور و دراز خود باشند.
از همین روی در مهرماه1320 در منزل (سلیمان محسن اسکندری) بیش از هفتاد تن از این افراد حزب توده را سازماندهی می کردند و با تأسیس حزب در دهم مهرماه1320 «سلیمان محسن اسکندری» به عنوان رهبر حزب انتخاب گردید.
پس از مرگ «سلیمان محسن اسکندری» تا برگزاری اولین کنگره حزب «نورالدین الموتی» به رهبری حزب رسید ولی اختلافات شدیدی در حزب وجود داشت به حدی که کسی او را به عنوان رهبر حزب قبول نداشت.
در کنگره دوم، اساسنامه ای به تصویب می رسد که طبق مصوبات آن مقام دبیر کلی تصریح و حدودی تعیین می شود.
در این کنگره (رضا رادمنش) به عنوان دبیر کل انتخاب و به مدت بیست سال، یعنی تا (پلنوم چهارم) در این سمت باقی می ماند.
این حزب، به طرفداری شدید از روسها مشهور بوده و سران حزب نیز قبل از کودتای 28 مرداد، همه دستورات خویش را از سفارت روسیه در تهران دریافت می داشتند و پس از کودتا نیز به دامان ارباب خویش فراری شدند تا زمینه را برای طرفداران انگلیس و آمریکا خالی کنند.
پس از خلع (رضا رادمنش) از مقام دبیر کلی، (ایرج اسکندری) به مقام دبیر اولی حزب نائل و تا (پلنوم شانزدهم حزب) در این سمت باقی می ماند.
پس از برگزاری «شانزدهمین پلنوم» کمیته مرکزی حزب توده، سرانجام سکان کشتی به گل نشسته حزب، در اسفند ماه1357 در دستان لرزان «نورالدین کیانوری» برای مدتی در امواج پر تلاطم انقلاب اسلامی به حرکت در می آید.
اما تمام مسیرش همانند پیشینیان کژراهه بود و پایانش سر در گمی و در هم شکستن! سرانجام بدنبال اعترافات تکان دهنده سران حزب توده، در سال 1362 کارنامه پر اعوجاج و سیاه این حزب پس از 42 سال حیات سیاسی بسته و انحلال آن از زبان اعضای کمیته مرکزی حزب توده ایران اعلام می گردد.