تاریخ سند: 19 اردیبهشت 1353
موضوع: سیدعبدالکریم هاشمینژاد
متن سند:
از: 9/ ﻫ تاریخ:19 /2 /1353
به: 312 شماره: 3508 /9ﻫ
موضوع: سیدعبدالکریم هاشمینژاد
از ساعت 8 روز 12 /2 یادشده در محوطه مدرسه میرزاجعفر برای طلاب درباره مکتب اقتصاد و مکتب سوسیالیست و کمونیزم سخنرانی و اظهار داشته اول اینکه ما به یک مکتب اقتصادی صحیح و کامل نیاز داریم. وقتی جستجو کنیم میبینیم برای این علت است که منابع طبیعی جهان محدود است و خواستههای بشر نامحدود. اینجا است که برای پیشگیری از برخورد اقتصاد و در نتیجه از جنگ و خونریزی منابع محدود جهان بین افراد بشر تقسیم که حق هرکسی به او برسد. در اینجا بد نیست به این نکته هم توجه شود که محدود بودن منابع طبیعی جهان با آنچه که دنیا در زمینه کمبود مواد غذایی میگویند تفاوت دارد و منابع طبیعی جهان محدود است و کمبود مواد غذایی وجود ندارد. به این دلیل طبق برآورد دانشمندان تولید غذایی کره زمین جوابگوی هفت میلیارد انسان است ولی اکنون روی زمین سه میلیارد انسان است. پس چرا برای کمبود مواد غذایی از تناسل جلوگیری میکنند و کپسول و قرص ضدحاملگی میخورند و در آمریکا هر سال میلیونها تن گندم، جو، ذرت، پنیر و مواد غذایی دیگر را از بین میبرند که بر اثر عرضه زیاد سطح قیمت پایین نیاید و عدهای از شرکتکنندگان و نمایندگان کشورهایی که اکثر آنها غربی بودند با کمال صداقت به این حقیقت اعتراف کردند که سروصدای کمبود مواد غذایی و جلوگیری از تکثیر نسل کاملاً ریشه استعماری دارد و جهان صنعتی غرب میخواهد از این راه منابع و موادغذایی و خام کشورهای جهان سوم را از دست آنها بگیرد و برای خود دستنخورده باقی بگذارد. سخنان هاشمینژاد در ساعت 9 پایان یافت.
نظریه یکشنبه: سیدعبدالکریم (حبیب) هاشمینژاد یکی از وعاظ متعصب و مخالف بوده. وی چندی قبل ممنوعالمنبر گردیده. در زمینه احضار نامبرده اقدام لازم به عمل آمده و شدیداً به مشارالیه تذکرات لازم داده خواهد شد. چنانچه در آینده مبادرت به سخنرانی نماید تحت تعقیب قرار خواهد گرفت. آرزو
نظریه چهارشنبه: سیدعبدالکریم هاشمینژاد به ساواک احضار، شدیداً به وی تذکر داده خواهد شد که حق هیچگونه سخنرانی تحت هیچ شرایطی ندارد و اگر به تعهد خود عمل نکرد شدیداً تحت تعقیب قرار خواهد گرفت. رازبان
رهبر عملیات ـ 17 /2 /53
رئیس بخش: دبیری ـ 17 /2 رئیس اداره: احمدی ـ 18 /2
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 08 صفحه 124