موضوع : فتوای میلانی درباره قتل مرحوم منصور1
تاریخ سند: 4 اردیبهشت 1344
موضوع : فتوای میلانی درباره قتل مرحوم منصور1
متن سند:
شماره : 1145 /9 ه در تهران ـ قم ـ مشهد شایع است که فتوای قتل مرحوم منصور را میلانی صادر کرده است و این شایعه موجب ناراحتی فوق العاده میلانی شده است و نامبرده گفته است که فورا نامه ای به شریعتمداری و دوستان خود در تهران بنویسید که این شایعه را تکذیب کنند و میلانی اضافه نموده است که متحیرم در عوض این که فورا این شایعه تکذیب شود موجب تعجب روحانیون شده است.2 /2 گیرندگان : تیمسار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور.
اداره کل سوم (321)
توضیحات سند:
1ـ حسنعلی منصور در سال 1302 ش در تهران به دنیا آمد.پدرش علی منصور (منصور الملک) نخست وزیر ایران قبل از شهریور 1320 ش بود.
وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه فیروز بهرام تهران به پایان رسانیده تحصیلات خود را در رشته حقوق و علوم سیاسی و اقتصاد در فرانسه انجام داد.
وی خدمات دولتی خود را در وزارت خارجه آغاز کرد.
نخستین کار دولتی او اندیکاتور نویسی وزارت خارجه بود و بعد از آن در اکثر ادارات سیاسی وزارتخانه فعالیت کرد.
در سال 1329 در سن 27 سالگی به ریاست کل دفتر نخست وزیری منصوب شد و پس از سقوط کابینه اول علاء به وزارت خارجه بازگشت.
آخرین پست منصور در وزارت خارجه، ریاست اداره چهارم سیاسی (اداره آمریکا) بود و پس از آن در سال 1336، در زمان حکومت اقبال به سمت قائم مقام دبیر کل شورای عالی اقتصاد منصوب شد.
حسنعلی منصور در سال 1337 به سمت معاون نخست وزیر و دبیر کل شورای عالی اقتصاد منصوب شد و در سال 1338 مدتی وزیر کار و سپس وزیر بازرگانی شد.
پس از استعفای کابینه اقبال در سال 1339، منصور در مقام معاونت نخست وزیر و دبیر کل شورای عالی اقتصاد باقی ماند تا این که در سال 1341 به سمت مدیر عامل شرکت بیمه ایران منصوب گردید.
دوره جدید فعالیت سیاسی منصور از تأسیس کانون مترقی آغاز شد وی از بدو تأسیس این کانون ریاست آن را عهده دار بود.
منصور در شهریور سال 42 در رأس یک گروه 42 نفری از اعضای کانون ترقی به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شدند و همین گروه نطفه تشکیل حزب جدیدی را به نام ایران نوین به وجود آوردند.
این حزب در آذر ماه همان سال با عضویت اکثریت مطلق نمایندگان تأسیس شد.
وی در اسفند 42 مأمور تشکیل کابینه شد و سرانجام بوسیله محمد بخارایی عضو مؤتلفه اسلامی در تاریخ اول بهمن سال 43 مورد هدف گلوله قرار گرفت و در 6 بهمن 1343 کشته شد.