موضوع : تشکیل جلسه مذهبی در مسجد هدایت
تاریخ سند: 7 مهر 1350
موضوع : تشکیل جلسه مذهبی در مسجد هدایت
متن سند:
رونوشت گزارش خبر شماره 12161 /20 ه 12 ـ منبع 617 بعد از ظهر روز پنجشنبه حدود 300 نفر از طبقات مختلف مردم در مسجد هدایت اجتماع و پس از اداء نماز جماعت توسط سید محمود طالقانی.دکتر باهنر به مدت 40 دقیقه در اطراف ولادت امام حسین و روش آن حضرت در راه کسب آزادی صحبت و در پایان اظهار داشت به مدت 4 هفته به علت گرفتاری های موجود حضور نخواهد داشت و به جای خود شخص دیگری را که طالقانی تعیین می نماید معرفی خواهد نمود در خاتمه مردم با صرف شیرینی و شربت و چای پذیرائی شدند سپس مردم در اطراف مسائل روز صحبت هائی می نمودند از آن جمله اسمعیل امیرخانی گفت اخیرا اعلامیه ای از طرف خمینی صادر و پخش شده که هنوز به دست من نرسیده است موضوع دیگر راجع به حمله 4 سارق به بانک ملی خیابان وزراء بود و اظهار گردید که رئیس بانک به قتل رسیده ولی روزنامه ها این خبر را چاپ نکرده اند در بین حسن افتخاری.
سهام الدین[حسام الدین ]انتظاری.
علی بابائی.
دکتر شیبانی.
حاجی شانه چی جریان خرابکاری و مسلح شدن نیروهای انتظامی و گماردن آنان در مؤسسات و بازرسی از مراجعین مطرح بود و می گفتند به هر اداره ای که مراجعه کنید جلو درب کیف و جیب اشخاص را بازرسی می نمایند و این خود نشانه اینست که دستگاه سخت وحشتناک است و تا این جشن تمام نشود لحظه ای آسوده نیستند و هر آن بیم آن می رود که کاری صورت گیرد و در حال حاضر اوضاع شدیدا تحت کنترل می باشد و حدود چهل یا پنجاه نفر از دانشجویان که مورد سوءظن بوده اند دستگیر شده اند و هر کس را هم که بخواهند تا پایان جشن ها بازداشت می نمایند1 ضمنا در این جلسه اکثرا دانشجو بودند که با افتخاری و خمسه ای صحبت می کردند البته افتخاری احتیاط را از دست نمی داد و کاملاً مراقب بود.
افراد شناخته شده عبارت بودند از مهندس بازرگان.
دکتر عباس شیبانی.
دکتر حسن افتخاری.
مهدی خمسه ای.
اکبر فتوت.
سید حسین حسینی.
حسینی پاساژ مرکزی.
قدس.
اسمعیل امیرخانی.
حاجی کریم امیرخانی.
سید ابراهیم موسوی.
بهفروزی.
رضا خاتمی.
هزارخانی.
علی بابائی.
وفائی.
محمدمهدی یزدان پناه.
سهام الدین[حسام الدین] انتظاری.
حاجی شانه چی.
نظریه یکشنبه.
دکتر محمدجواد باهنر اخیرا ممنوع المنبر گردیده لذا گرفتاری را عنوان و مدت چهار هفته از رفتن به منبر عذر خواسته است.
نظریه چهارشنبه ـ نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
رونوشت برابر اصل است اصل در شماره 123017 می باشد.
در پرونده بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ جشنهای 2500 ساله شاهنشاهی : در حالی که اکثریت ملت ایران در فقر و محرومیت به سر می بردند، و در زمانی که هر صدای حق طلبی در گلو خفه می شد و زندانها و سیاهچالهای ایران، انباشته از روحانیون خداجو و دیگر مبارزان راه حق و حقیقت بود، شاه و دستگاهش در تدارک عظیم ترین و پرخرج ترین مراسم، یعنی «جشنهای دوهزار و پانصدساله شاهنشاهی» بودند.تبلیغات رژیم، به مناسبت برگزاری این جشنها، به حدی گسترده و پرهزینه بود که با واکنش بیشتر محافل سیاسی ـ اجتماعی جهان و روزنامه های معتبر و بزرگ روبرو شد و همه آنها به گونه های متفاوت، زبان به اعتراض گشودند.
ولخرجیها به قدری بود که محاسبه دقیق آن به هیچ وجه امکان نداشت.
برای مثال در صفحه اول روزنامه ای این خبر، جلب توجه می کرد: «سران کشورهایی که میهمان جشن شاهنشاهی خواهند بود قالیچه ای را دریافت خواهند داشت که تصویر خودشان برآن نقش بسته است.
» رژیم برای جلوگیری از اعتراضات جمعی دانشجویان، دانشگاههای کشور را از 19 تا 26 مهر تعطیل اعلام کرد و این گونه توجیه کرد که این تعطیلی، به منظور امکان شرکت دانشجویان در مراسم بزرگداشت جشنهای شاهنشاهی در نظر گرفته شده است.
روز موعود فرا می رسد و شاه در حضور دهها هزار نفر که در پاسارگاد و در کنار قبر کورش جمع شده اند، در سخنرانی اش می گوید : «کورش! ...
شاه بزرگ! ...
آسوده بخواب که ما بیداریم و همواره بیدار خواهیم بود!» و بدین ترتیب یکی از پرهزینه ترین جشنهای تاریخ در 20 مهر 1350 برگزار می شود.
در حالی که شاه و دارودسته اش با پول ملت فقیر و محروم ایران، به عیش و نوش مشغول بودند و در کنار سران و دیکتاتورهای دیگر کشورها غرق مستی و بی خبری اند، امام خمینی (ره) در خانه مسکونی محقرش، در جوار بارگاه ملکوتی حضرت علی (ع) در نجف اشرف، خون دل می خورد.
جشن های 2500 ساله در تخت جمشید نمایشی از رویاها و بلند پروازیهای شاه بود...
در مورد شخص شاه در رابطه با جشن 2500 ساله، ره آورد جشن های تخت جمشید جدایی کامل او از واقعیات بود.
او بیش از پیش دچار توهم فکری درباره سلطنت خودش و اهمیت جانشینی مستقیم خود براریکه کورش گردید.
محمدرضا پهلوی با این جشنهای 2500 ساله، دوره جدیدی در پادشاهی خود آغاز کرد، دوره جنون انجام کارهای بزرگ، بسیاری از معروفترین و مقتدرترین چهره های جهان در تخت جمشید برای ستایش کشور شاه و بلکه مهمتر ستودن خود او، به این محل آمده بودند.