تاریخ سند: 5 اسفند 1354
موضوع : نحوه برخورد رئیس اوقاف قم با آیت اله گلپایگانی و سیدمهدی
متن سند:
رونوشت گزارش خبر شماره 6563 /21 ـ منبع 9857
روز 28 /11 /54 در منزل حاج عبداله خردمند باتفاق عده ای از جمله آقای طباطبایی رئیس
جدید سازمان اوقاف قم برای ناهار دعوت داشتیم آقای حاج کسرائی از رئیس اوقاف سئوال کرد
که آیا شما تا کنون بملاقات آیات رفته اید؟ رئیس اوقاف گفت خدمت آیت اله شریعتمداری و
آیت اله نجفی و آقا مرتضی حائری رسیده ام و در ضمن چند روز قبل تلفنی با منزل گلپایگانی
تماس گرفتم شیخ گلزاری وقت ملاقات داد بمنزل گلپایگانی رفتم و در بیرونی سیدمهدی
حضور داشت و بمن گفت آقا اندرون هستند اکنون شما را هدایت میکنم وقتی خدمت آقا
رسیدید فقط دست آقا را ببوسید و بنشینید و هیچ اظهار نکنید که رئیس سازمان اوقاف هستید
والا آقا ناراحت میشوند مرا نزد گلپایگانی به اندرون هدایت کردند منهم همین کار را کردم و هیچ
صحبتی در این زمینه نکردم.
چند دقیقه نشستم از نزد گلپایگانی بیرون آمدم وقتی سوار
اتومبیل شدم شیخ گلزاری آمد و گفت سیدمهدی با شما کار دارند لذا مجددا به اندرون رفتم و
در کنار حوض سیدمهدی را دیدم نامبرده ضمن گله از اینکه چرا موقع رفتن با وی خداحافظی
نکرده ام اظهار نمود شما عمامه و لباس روحانیت را بیرون بیاورید و کت و شلوار بپوشید.
گفتم
چطور مگر خلافی کرده ام؟ من سالها است که این لباس را میپوشم.
سیدمهدی گفت چون شما
اداری هستید و مخصوصا اینکه اوقافی هستید به لباس روحانیت توهین میشود.
طباطبایی
افزود از این حرف سخت ناراحت شدم و از منزل خارج گردیدم.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: با توجه به خصوصیات مهدی گلپایگانی مفاد گزارش صحیح است.
نظریه دوشنبه: معمولا در ابتدای ورود هر رئیس اوقاف جدید گلپایگانی و پسرش سیدمهدی
برای باصطلاح زهر چشم گرفتن باین قبیل حرکات و صحبتها متوسل میشوند.
نظریه سه شنبه: با تایید مفاد گزارش خبر و نظرات یکشنبه و دوشنبه اصلح است بنحو مقتضی
به رئیس اداره اوقاف قم تفهیم شود که در طول مدت خدمت در شهرستان قم نباید آلت دست
قرار گرفته و باصطلاح با زهر چشم گرفتن از وی بهر اقدام که دلخواهشان باشد دست بزنند و
رئیس اوقاف موظف با قدرت کامل بانجام وظیفه خود مشغول باشد.
اصل در پرونده کلاسه 161133 است.
در پرونده کلاسه 9292 بایگانی شود.
وثوقی 25 /12 /54
منبع:
کتاب
آیتالله العظمی حاج سید محمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک - جلد سوم صفحه 366