موضوع: سیدمهدى پیشنمازى فرزند باقر
تاریخ سند: 31 تیر 1357
موضوع: سیدمهدى پیشنمازى فرزند باقر
متن سند:
سند شماره (462)به: 312 0431 تاریخ گزارش: 31 /4 /37
از: 2 ه 1 شماره گزارش: 2002 /2 ه 1
موضوع: سیدمهدى پیشنمازى فرزند باقر
پیرو 1958 /2 ه 1 ـ 27 /4 /37
همه ساله از سوى متعصبین مذهبى روز نیمه شعبان در مسجد قریه ماهفروجک از توابع سارى که محل اقامت عده زیادى از افراد وابسته به فرقه ضاله بهائى مى‌باشد تزئین و در جشن مزبور روحانیون و بازاریان و اعضاء مهدیه‌هاى سارى و شاهى شرکت مى‌نموده‌اند لیکن در سال جارى بنا به توصیه بعضى از روحانیون از جمله سیدمهدى پیشنمازى قرار است در محل مزبور جشنى برگزار نگردد.1
ضمنا نامبرده بالا مدعى گردیده با آیت‌اللّه کمره‌اى2 در تهران تماس برقرار و مشارالیه اظهار داشته [است]
بنا به نظر خمینى و آیات عظام برگزارى جشنهاى ملى و مذهبى تحریم شده است.
نظریه شنبه: خبر صحت دارد.
نظریه یکشنبه: به احتمال زیاد خبر صحت دارد ضمناً در مورد مراقبت از وى از 1585 استفاده شده است.
هوشمند
نظریه چهارشنبه: ابتدا قرار بود در مسجد قریه مذکور مراسم جشن برگزار گردد ولى بعدا بنا به توصیه و دستور برخى از روحانیون از جمله شیخ محمود حلبى از برگزارى جشن خوددارى گردید. رومى
توضیحات سند:
1. ساواک مازندران امروز 27 /4 /57 در این خصوص به ساواک مرکز نوشت: «پیرو شماره 1958 /2 ه 1 ـ 27 /4 /37شخص مورد نظر از مورخه 16 شعبان سارى را ترک و گفته شده نامبرده به تهران و قم عزیمت نموده است. باتوجه به این که مشارالیه از روحانیونى است که در جریان برگزارى مراسم نیمه‌شعبان تحریکاتى انجام ومردم را تشویق مى‌نموده که از برگزارى مراسم خوددارى نمایند. احتمالاً در این مسافرت با روحانیون افراطى مخالف نیز تماس و دستورات تازه‌اى دریافت خواهد نمود.
مراتب جهت استحضار و هرگونه اقدام شایسته اعلام مى‌گردد.»
2. میرزاخلیل کمره‌اى 1317 ـ 1405 ق وى از چهره‌هاى دهه 20 و 30 است و نوعى روحانى روشنفکر به شمار مى‌آید که گرایش‌هاى وحدت‌گرایانه نیرومندى هم دارد. او از شاگردان حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى بود و در سال 1354 ق / 1315 ش براى مدتى به دلیل مخالفت با کشف حجاب زندانى شد. پس از شهریور بیست به فعالیت‌هاى مذهبى ـ علمى روى آورد و سالها در مطبوعات دینى قلم مى‌زد. وى در این اواخر به تدریج تمایلاتى هم در همکارى با دستگاه پهلوى پیدا کرد و به همین دلیل پس از انقلاب، هیچ‌گونه توجهى به او صورت نگرفت. بسیارى از کسانى که در تهران مشرّف به دین اسلام مى‌شدند، نزد وى مى‌رفتند و گواهى تشرف به اسلام مى‌گرفتند. همچنین طلاب براى نرفتن به سربازى مى‌بایست نزد او رفته و امتحان مى‌دادند. به رغم این مسایل، باید از وى به عنوان فردى صاحب تفکر در این دوره یاد کرد. فعالیت‌هاى دینى وى در مسجد فخرالدوله ـ مادر على امینى ـ در تهران، امتیازات خاصى دارد و طى چهار دهه تأثیر ویژه خود را در ایجاد جریان مذهبى نوین در ایران داشته است. شاید مهم‌ترین بعد زندگى او سیاسى کردن حج و بهره‌گیرى‌هاى سیاسى از آن است که این نکته کمتر مورد توجه دیگران بود. در اینجا لازم است تا توضیح بیشترى درباره وى به دست بدهیم.
میرزاخلیل کمره‌اى (م 1405 قمرى ـ 1364 ش ـ در سن 88 سالگى) عالمى سرشناس و جامع‌الاطراف است که طى دهه‌هاى بیست تا پنجاه، با داشتن چهره‌اى علمى در جامعه ایران، نقش قابل ملاحظه‌اى در شکل دهى به افکار مذهبى در سطح عمومى داشت.
وى به خصوص به دلیل آشنائیش با تاریخ اسلام، تبحرش در نگارش مقالات عمومى دینى ـ اجتماعى و مشارکتش در کارهاى مطبوعاتى و همچنین داشتن دیدگاه‌هاى رایج در دهه 20 و 30 درباره وحدت اسلامى و تلاش براى تحقق آن‌ها، شهرت خاصى دارد. بیشتر آثار وى تاریخى است اما به طور کلى، باید آثار او را در زمره آثار دینى ـ تاریخى این دوره به شمار آورد. علاوه بر کتابها، از وى مقالات فراوانى در مطبوعات مذهبى آن دوره از جمله نشریه آیین اسلام و بسیارى از نشریات دیگر به چاپ رسیده است.
در سال 1348 ش فرزندش ناصرالدین کمره‌اى به همراه دکتر عباس قانع، فهرست تألیفات ایشان را ضمن کتابچه‌اى منتشر کردند. این آثار که مشتمل بر پنجاه عنوان مى‌شود، بیشتر کتاب و شمارى هم مقالاتى است که در جاهاى مختلف به چاپ رسیده است. میرزاخلیل به طور عمده، علاقمند به مباحث تاریخ اسلام بود و در این زمینه آثار متنوعى نوشت. رسول جعفریان، جریان‌ها و سازمان‌هاى مذهبى ـ سیاسى ایران، قم: مؤلف، چاپ ششم، بهار 1385، ص 616 و 615.