درباره : مهدی شاه آبادی فرزند محمدعلی بازگشت به شماره 24617/20 ه 12 ـ 24/9/35
تاریخ سند: 28 اردیبهشت 1356
درباره : مهدی شاه آبادی فرزند محمدعلی بازگشت به شماره 24617/20 ه 12 ـ 24/9/35
متن سند:
به : ریاست سازمان اطلاعات و امنیت تهران 20 ه 12 از : اداره کل سوم 312 شماره : 1410 /312 خواهشمند است دستور فرمائید تعیین و اعلام دارند که آیا در کمیسیون امنیت اجتماعی مورخ 20 /9 /35 متشکله در دفتر فرمانداری تهران، نامبرده بالا حضور داشته است یا خیر؟.و آیا اصولاً کمیسیونهای امنیت اجتماعی که تا حال در مورد وعاظ و روحانیون از جمله محمدرضا مهدوی کنی،1 محمدصادق لواسانی2 و محمد امامی کاشانی تشکیل شده شخصا در کمیسیون حضور داشته اند؟ نتیجه به این اداره کل اعلام گردد.
مدیرکل اداره سوم.
ثابتی از طرف محترما به استحضار می رساند 31 /2 /36 به استحضار معاونت اداره دوم برسد و نظر ایشان در این مورد استعلام شود اداره یکم محترما با توجه به نظر آقای منصوری به عرض می رساند پاسخ تهیه نمائید طبق لایحه قانونی حفظ امنیت اجتماعی مصوب 1336، اصلاحات 1347 و 1349 حضور متهم در کمیسیون پیش بینی شده و طبق ماده 40 همان لایحه دادگاه استان فورا خارج از نوبت با حضور متهم به شکایت مزبور رسیدگی کرد و رأی مقتضی صادر خواهد نمود.
1 /3/
توضیحات سند:
1ـ آیت الله حاج شیخ محمدرضا مهدوی کنی، در سال 1310 ه.ش در تهران متولد شد.
مراحل علوم دینی را تا درجه اجتهاد ادامه داد.
آیت ا.
.
مهدوی کنی از مبارزان نهضت امام خمینی(ره) بود و بارها در این راه دستگیر شد، به زندان افتاد و شکنجه دید.
ساواک ایشان را از طرفداران جدی امام خمینی می دانست.
آیت الله مهدوی کنی، اول بار در سال 1351 دستگیر شد و پس از آزادی، فعالیتهای خود را علیه رژیم شاه پی گرفت و در دستگیری دوم ممنوع المنبر شد و به سه سال تبعید به بوکان محکوم گردید.
ایشان در دوران خفقان، از خانواده های زندانیان سیاسی حمایت کرد و آنها را تحت پوشش مالی قرار داد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی آیت الله مهدوی کنی به عضویت شورای انقلاب درآمد و پس از ترور دکتر محمد جواد باهنر (نخست وزیر) و محمدعلی رجائی (رئیس جمهور) توسط منافقین (سازمان مجاهدین خلق)، مدت کوتاهی به نخست وزیری رسید.
ایشان از اعضای برجسته جامعه روحانیت است و نیز ریاست دانشگاه امام صادق (ع) را به عهده دارد.
شهید سعیدی، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، صص 352 ـ 351 2ـ آیت الله سید محمد صادق لواسانی، عالم برجسته و «وکیل و نماینده تام الاختیار» حضرت امام خمینی (ره) در تهران (برای مدت نزدیک به سه دهه).
ایشان در طول تحصیل در حوزه علمیه قم و در ابتدای جوانی با امام خمینی هم حجره شد و دوستی صمیمانه آن دو 70 سال استمرار یافت.
وی پس از اتمام تحصیلات، علاوه بر تدریس در حوزه علمیه قم مدتی نیز تولیت و مدیریت مدارس فیضیه و دارالشفاء را بر عهده داشت.
در اواسط دهه بیست شمسی به تهران عزیمت نمود.
و تا زمان رحلت، در این شهر به فعالیتهای دینی و اجتماعی اشتغال داشت.
به دلیل علاقه و اعتقاد استثنایی و منحصر به فرد حضرت امام خمینی (ره) به آیت الله لواسانی، با آغاز دوران مرجعیت امام در ابتدای دهه چهل، ایشان به عنوان وکیل و نماینده تام الاختیار امام در تهران تعیین شد.
وی در دوران مبارزات و از آغاز نهضت، از حامیان صدیق و استوار حضرت امام(ره) بود و در دوران تبعید امام، در زنده نگهداشتن نام و راه امام و تداوم پیوند روحانیت با ایشان نقش مهمی ایفا می نمود.
آیت الله لواسانی همواره تحت فشار و مزاحمتهای عوامل رژیم شاه قرار داشت و از جمله یکبار در سال 1351 دستگیر و مدتی بازداشت شد و بار دیگر در سال 1353 بازداشت و این بار برای مدت سه سال از تهران تبعید گشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی پیوند و ارتباط نزدیک ایشان با حضرت امام برقرار بود تا آنجا که معمولاً هفته ای یکبار با امام دیدار و ملاقات می نمود.
مرحوم آیت اللّه سید محمد صادق لواسانی پس از رحلت حضرت امام خمینی (ره) در سال 1368، فقدان دوست دیرین خود را چندان تاب نیاورد و در سال 1369 در سن 85 سالگی رحلت نمود.
(ر.ک : آثار الحجۀ، جلد دوم، ص 256 و گنجینه دانشمندان، ج 4، صص 552 ـ 550) (ر.ک : نهضت روحانیون ایران، جلد 6، صص 202 ـ 199)