موضوع : شیخ حسین لنکرانی
تاریخ سند: 8 مهر 1352
موضوع : شیخ حسین لنکرانی
متن سند:
از : 20 ه 12 به : 312 شماره : 5867 /20 ه 12 نامبرده فوق مریض و در منزل خود واقع در گلوبندک کوچه شیخ فضل اللّه کاشی 17 بستری است و ساعت 1000 روز 2 /7 /52 یک نفر روحانی و سه نفر نیز شخصی (هویت نامعلوم) در منزل مشارالیه حضور داشتند.مشارالیه مطالبی درباره غزالی اول و دوم1 و حالات حضرت موسی و فرعون عنوان نموده و در ساعت 1030 شخصی که دارای عینک سفید رنگ به چشم بود و به او دکتر خطاب می کردند وارد شده و در این لحظه تلفن منزل لنکرانی زنگ زده و لنکرانی گوشی تلفن را برداشته و به طرف مکالمه گفته الساعه وارد گردید صلاح نیست صحبت کنید سپس لنکرانی به اطاق دیگر گفته که گوشی را بردارید و طوری صحبت کنید که صدای خودت را خودت بشنوید اعلامیه پخش نکنید بعدا لنکرانی از تختخواب پایین آمده و با فرد مورد بحث (دکتر نام) به اطاق مجاور رفته و پس از مذاکره دکتر مذکور منزل را ترک گفته است در این اثناء یکی از حضار اظهار نموده اولین فرد روحانی وارد به امور سیاست لنکرانی است ولی افسوس پیر شده و اگر جوان بود حتما کاری می کرد در این هنگام سید جوان معممی وارد اطاق شد که عینک سفید داشت لنکرانی از وی پرسید در کنفرانس شرکت نمودید و ایشان جواب داد بلی.
ضمنا لنکرانی در اطاق خود کتب زیادی دور خود جمع نموده بود و رساله خمینی نیز روی میز قرار داشت و یکی از حضار رساله مذکور را از روی میز برداشته و روی طاقچه قرار داده است.
نظریه شنبه : نظری ندارد.
نظریه یکشنبه : شیخ حسین لنکرانی دارای سوابقی در 312 می باشد و افراد شرکت کننده در منزل مشارالیه.
اکثرا از طرفداران خمینی و روحانیون مخالف دولت می باشند و تا حدود امکان جلسات منزل و تحت نظر شنبه قرار دارد کلیه اخبار مکتسبه مستمرا با استحضار خواهد رسید و در مورد شناسایی دکتر نام به شنبه توجه لازم داده شده است.
نظریه چهارشنبه: نظریه یک شنبه مورد تأیید است.
رهبر عملیات.
حسینی زاده طاهر رئیس بخش 12 ـ میرمصداق 8 /7 /52 رئیس اداره یکم عملیات.
فرنژاد اداره کل سوم 8 /7 /52
توضیحات سند:
1ـ امام محمد غزالی، ابوحامد محمدبن محمدبن احمد طوسی معروف به زین العابدین و ملقب به حجه الاسلام (505 ـ 450 ه ق) یکی از بزرگترین علماء و متفکرین اسلام و صاحب تألیفات بسیار مشهور در فقه و اصول، فلسفه و منطق، تفسیر، عرفان و اخلاقی.غزالی در شهر نوقان طوس متولد شد و مقدمات علوم را در طوس فرا گرفت.
بعد به جرجان نزد امام ابونصر اسماعیلی رفت و به تحصیل فقه پرداخت.
چندی بعد به نیشابور رفت و جزو شاگردان امام الحرمین از فقهای شافعی مشهور عصر خود درآمد.
در سال 484 در سن 34 سالگی به تدریس در نظامیه بغداد دعوت شد.
در رجب 488 دچار بحران فکری شد و تدریس را رها کرده رهسپار حج شد، ولی به دمشق رفت و از آنجا به بیت المقدس رفت و احیاء علوم الدین را در آنجا تألیف کرد.
در سال 498 به حج رفت و از آنجا به طوس مراجعت کرد.
در 499 به خواهش فخرالملک وزیر سلطان سنجر به تدریس در نظامیه نیشابور پرداخت.
کتاب «المنقذ من انصلال» را در همین شهر نوشت.
در سال 500 از تدریس استعفا کرده به طوس برگشت و به تعلیم و ارشاد و عبادت و خلوت مشغول شد.
در بامداد دوشنبه 14 جمادی الثانی 505 در طایران طوس وفات یافت و همانجا مدفون شد.
از جمله آثار او : 1ـ احیاءالعلوم 4 جلد 2ـ اعترافات 3ـ اخلاص امام محمد غزالی 4ـ مجموعه رسائل امام غزالی 5ـ سیرت النبی (ص) 6ـ راهنمای گمراهان 7ـ کیمیای سعادت نهضت بیدادگری در جهان اسلام، سید محمدمهدی جعفری، تهران، شرکت سهامی انتشار، 1362، ص 248.