قطعنامه1 دانشجویان حوزه علمیه قم
قطعنامه1 دانشجویان حوزه علمیه قم
متن سند:
که در شب جمعه 21 فروردین 1343 در مجلس جشن باشکوهی که بمناسبت آزادی و بازگشت حضرت آیت الله العظمی آقای خمینی مدظله در مدرسه فیضیه برگزار شده بود صادر گردید.در اینموقع که توده های وسیع مردم ـ صفوف خود را برای قبول رهبری از مقام شامخ روحانیت فشرده نموده اند دانشجویان حوزه علمیه قم از مراجع عالیقدر مخصوصا حضرت آیت الله العظمی خمینی خواستارند که در تأمین مستدعیات زیر کوشش فرمایند.
1ـ ایجاد نظم صحیح و برنامه های اساسی همه جانبه در داخل مراکز علمی بویژه حوزه علمیه قم.
2ـ اجرای قوانین اسلامی بصورت کامل خود و احیاء سنتهای متروک شده دینی 3ـ اجرای قوانین اساسی بمعنای واقعی خود بویژه اصل دوم متمم آن.
4ـ الغاء تصویبنامه ها و لوایح ضد دینی و انحلال مجلسین غیرقانونی.
5 ـ قطع ایادی استعمار و عمال صهیونیسم از مملکت.
6ـ جلوگیری از ظلم و فساد، تعمیم عدالت اجتماعی و تأمین آزادیهای فردی و اجتماعی و نیازمندیهای عمومی و ایجاد یک ایران آباد آزاد مستقل در زیر پرچم پرافتخار مذهب جعفری.
7ـ بهبودی وضع اقتصادی و تشویق صنایع ملی و اصلاح وضع کارگران و تهیه کار برای فارغ التحصیلان و بیکاران.
8ـ جلوگیری از تولید و استعمال مواد مخدره و الکلی و کنترل دستگاه های تبلیغاتی از قبیل رادیو تلویزیون و جرائد و جلوگیری از اشاعه فحشاء و منکرات از قبیل برنامه های ضد اخلاقی سینماها و تأترها و غیره 9ـ آزادی جمیع زندانیان بیگناه به ویژه حضرت حجه الاسلام آقای طالقانی اساتید محترم دانشگاه و بازگشت تبعید شدگان به بلاد خود.
10ـ رسیدگی بوضع معیشت بازماندگان شهدای پانزدهم خرداد.
حوزه علمیه قم رونوشت برابر اصل است.
توضیحات سند:
1ـ ناشرین و تهیه کنندگان قطعنامه : حجه الاسلام والمسلمین علی حجتی کرمانی در خاطرات خود می گوید : «....
.
وقتی امام از زندان آزاد شدند (18 /1 /43) تصمیم گرفتیم برایشان جشن بگیریم...
چند روز پیش از برگزاری جشن، در حجره آقای حاج علیرضا برزگر، با حضور آقایان مصباح، هاشمی رفسنجانی، ربانی شیرازی و منتظری جلسه ای تشکیل دادیم.
می خواستیم از موقعیت برگزاری جشن استفاده کنیم و قطعنامه ای بنویسیم و خواسته هایمان را در آن منعکس کنیم.
یکی از خواسته هایمان برقراری نظم در حوزه علمیه بود.
نشستیم و بحث کردیم و قطعنامه ای در ده ماده تنظیم شد.
همگی روی این قطعنامه حساسیت داشتیم و تصمیم گرفته بودیم بهر شکلی شده قطعنامه را قرائت کنیم.
قرار بود قطعنامه را دیگران بخوانند، اما کسی زیربار نرفت.
دست آخر خودم قبول کردم که قطعنامه را بخوانم...
» (خاطره 15 خرداد جلد اول ص 62)