تاریخ سند: 20 اردیبهشت 1342
موضوع: درباره یک نفر از منبریهای قم به نام نبوی
متن سند:
تاریخ:20 /2 /1342
موضوع: درباره یک نفر از منبریهای قم به نام نبوی
در منزل آقای شیخ احمد شاهرودی1 یک نفر از منبریهای قم به نام آقای نبوی چنین اظهار میداشت بنده کسی بودم قبل از قضیه انتخابات ایمانی به آقای خمینی نداشتم ولی از آن روز به بعد عقیدهام درباره ایشان کامل شده؛ از جهاتی ایشان خلاف مرام با آقای میلانی دارند، اولاً آقای میلانی بستگی با جبهه ملی دارد که آقای خمینی ندارد، مثلاً اگر طلبهای در قم غیر از اعلامیههای علما را در میان مردم انتشار دهند اصلاً او را طلبه نمیدانند. آقای قمی در نزد آقای خمینی بهتر از آقای میلانی است، روی همین نظر که ایشان تماس با جبهه ملی دارد مخصوصاً از این بابت اکثر علما ناراحت هستند.
ملاحظه شد ـ 21 /2 /42
توضیحات سند:
1. شیخ احمد شاهرودی فرزند شیخ علی، متولد 1282ش. در نجف است. وی در حوزه علمیه نجف و کربلا تحصیل کرده و پس از مهاجرت به مشهد، در مسجد گوهرشاد به تدریس پرداخت. ایشان همچنین در مسجد گوهرشاد و دارالسیاده حرم مطهر رضوی نماز جماعت می‌خواند و به‌عنوان خادم حرم مطهر، وجوهاتی نیز از دولت دریافت می‌کرد. بنا به گزارش ساواک، وی فاقد بینش سیاسی کافی بوده و وجهه چندان خوبی نیز در بین مردم نداشت اما در بین برخی زائران شاهرودی مقبولیت داشته و مسئول هیئت و حسینیه شاهرودی‌های مقیم مشهد بوده است. اگرچه شیخ احمد شاهرودی مخالفت‌هایی با رویه آیات‌الله میلانی و قمی در مشهد داشت و فردی محافظه‌کار محسوب می‌شد، اما در جاهایی نیز سخنانی در انتقاد از دولت و سیاست‌های ضد دینی آن بیان کرده بود. در یکی از گزارش‌های ساواک در تاریخ 26 /8 /44 چنین آمده است: «نامبرده بالا یکی از روحانیون درجه 2 مشهد است؛ در گذشته با دولت موافق بود. در موقع تبعید آیت‌الله خمینی به ترکیه، از برگزاری نماز خودداری کرد لذا ساواک نیز وی را تحت فشار و محدودیت قرار داد. در وضع فعلی بی‌طرف است.» بااین‌حال وی روحانی طرفدار دولت و شاهنشاه محسوب می‌شده است و در سفرهای محمدرضا پهلوی به مشهد، با عنوان نماینده طبقه روحانیون در مراسم استقبال شرکت می‌کرده؛ در گزارشی دیگری از ساواک در تاریخ 29 /1 /47 درباره وی آمده: «در مراسم عید مبعث سال 1346 که در حضور اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر برگزار گردید، مشارالیه به نمایندگی از طرف روحانیون خراسان در این مراسم شرکت و تشکرات طبقه روحانیون را به عرض شاهنشاه آریامهر رسانید.» وی پس از انقلاب اسلامی چندان با جریان انقلاب همراه نبود و سرانجام در اوایل سال 1368 فوت کرد.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 02 صفحه 88
