موضوع: کانون مهندسین ایران
تاریخ سند: 8 دی 1348
موضوع: کانون مهندسین ایران
متن سند:
گزارش خبربه: 20هـ4(321) تاریخ گزارش: 8 /10 /48
از: 20هـ4-20ه ب شماره گزارش: 777 /20هـ /40117 /20هـ4
موضوع: کانون مهندسین ایران
در ساعت ۱۳۳۰ مورخه 4 /10 /48 کانون مهندسین ایران با شرکت ۱۶۰ نفر از مهندسین ایرانی در محل هتل ونک تشکیل گردید و آقای مهندس سلجوقی سخنران جلسه بودند و اظهارات وی فقط در مورد گاز سرتاسری ایران و طرز انشعاب لوله‌ها و مقدار قطر و نحوه فروش و درآمد گاز بوده است شرکت کنندگان که بنام شناخته شدند عبارتند: ۱- مهندس شریف امامی، آقای دکتر اقبال، آقای مهندس خسرو هدایت، آقای مهندس تولائی، آقای مهندس رزم‌آراء، آقای مهندس زنگنه، آقای مهندس رشیدیان، آقای مهندس عسگرزاده، آقای مهندس اتفاق، آقای مهندس معتمد ضمناً جلسه درساعت ۱۵۱۵ خاتمه یافت.
نظریه رهبر عملیات – مفاد گزارش خبر به احتمال قوی صحیح می‌باشد.
نظریه 20هـ4- در این‌باره گزارش خبر طی شماره 40113 /20هـ4 - 17 /1048 ایفاد گردیده است.
کانون مهندسین ایران
توضیحات سند:
___1- جعفر شریف امامی: جعفر شریف‌امامی در سال ۱۲۹۱ هـ.ش در تهران متولد شد. پدر او محمدحسین ملقب به نظام‌الاسلام بود و در دستگاه امام جمعه وقت (سید محمد امامی) خدمت می‌کرد. و از این راه ثروتی اندوخت و فرزندانش را برای تحصیلات عالیه به اروپا فرستاد و شریف امامی به سوئد رفت و مهندسی خود را اخذ کرد و به ایران بازگشت. او به استخدام شرکت راه‌آهن درآمد تا معاونت راه‌آهن ترقی کرد. در سال ۱۳۲۹ در کابینه رزم‌آرا جهت تصدی وزارت راه انتخاب شد و در زمان مصدق ریاست شورای‌عالی سازمان برنامه را به عهده داشت. بعد از سقوط دکتر مصدق نیز همین سمت را دارا بود. تا اینکه در انتخابات دوره دوم مجلس سنا به سناتوری تهران انتخاب و در سال ۱۳۳۶ در کابینه اقبال به سمت وزیر صنایع و معاون معرفی شد و تا پایان حکومت ۴ ساله اقبال در این سمت باقی ماند. استعفای اجباری دکتر اقبال راه را برای نخست وزیری شریف امامی هموار ساخت. وظیفه اصلی او برگزاری انتخابات مجدد دوره بیستم بود. در روز ۱4 اردیبهشت ۱۳۴۰ دولت شریف امامی در مجلس استیضاح شد و بین او و نمایندگان درگیری پیش آمد او نزد شاه رفت و استعفا داد. شریف امامی در حکومت ۱۴ ماهه امینی خانه نشین بود. بعد از سقوط امینی ابتدا به ریاست بنیاد پهلوی انتخاب و در سال ۱۳۴۲ سناتور اول تهران شد و ریاست مجلس سنا را ۱۵ سال تا انتخاب مجدد به مقام نخست وزیری دارا بود که علت دوام او موقعیت ممتاز شریف امامی در تشکیلات فراماسونری بود. او پس از انتخاب شدن به ریاست مجلس سنا به ریاست لژ بزرگ فراماسونری ایران منصوب و این سمت را تا آخرین روزهای انقلاب که از ایران خارج شد برعهده داشت. در سال ۱۳۵۷ ش انقلاب به اوج خود نزدیک می‌شد شاه فکر می‌کرد با یکی از مهره‌های انگلیسی می‌تواند انقلاب را کنترل کند. لذا ۵ شهریور ۱۳۵۷ حکم نخست وزیری شریف امامی را صادر کرد. او نام کابینه خود را آشتی ملی اعلام کرد و در اطلاعیه اعلام کرد تاریخ هجری را مجدداً بعنوان تاریخ رسمی کشور قرار می‌دهد و کاباره‌ها و کازینوها را تعطیل می‌کند. اما امام خمینی (ره) راه هرگونه آشتی با شریف امامی را رد کرد و راهپیمائی‌های گسترده و بی‌سابقه ادامه یافت و حکومت نظامی برقرار کردند در ۹ مهرماه کارکنان شرکت نفت، پست و تلفن ،بانک ملی و سازمان آب به اعتصابیون پیوستند و در اواخر مهرماه چرخ نهضت شتاب بیشتری گرفت اما او هنوز امید خود را از دست نداده بود تعدادی از وابستگان رژیم را زندانی و زندانیان سیاسی را آزاد کرد اما مردم در گوشه و کنار دست به تظاهرات می‌زدند و با نیروهای نظامی درگیر می‌شدند و چرخ اقتصادی کشور از حرکت باز ایستاد. تا اینکه در روز ۱۴ آبان ۱۳۵۷ ش شریف امامی از نخست وزیری برکنار شد و دولت ازهاری جای او را گرفت. شریف امامی برای آخرین بار با دوستان ماسونی خود دیدار کرد و از آنها خداحافظی کرد و به خارج رفت. «بازیگران عصر پهلوی، محمود طلوعی، ج ۱، ص ۵۳۳»