موضوع : هیأت محبان الحسین
تاریخ سند: 20 بهمن 1345
موضوع : هیأت محبان الحسین
متن سند:
از : 20 ه 3 به : 316شماره : 26706 /20/ه3 جلسه مورخه 18 /11 /45 هیأت محبان الحسین در منزل حاج محسن مازندرانی واقع در خیابان ری کوچه آب منگل تشکیل گردید در این جلسه حدود 200 نفر شرکت کرده بودند.از ساعت 1830 تا 1930 جباری منبر رفته لیکن مطالب خلافی اظهار نداشت.
سپس شیخ عباسعلی اسلامی منبر رفت در ابتدا سئوال یکی از مسئولین هیأت به نام علماء را که پرسیده بود آیا بین تمام مردم مساوات برقرار است یا خیر؟ مطرح نموده و پس از بحث مفصلی شخصیت و موقعیت عالم با جاهل را مقایسه و اظهار داشت هیچ وقت چنین مساواتی برقرار نمی شود مثلاً آیا افرادی که در کاخ مرمر زندگی می کنند با آن کسانی که در زاغه ها و کوره پزخانه ها به سر می برند یکسان هستند و بین آنها مساوات برقرار است معلوم است که خیر هیچوقت زندگی کاخ نشینها و آنهایی که در کاخ مرمر زندگی می کنند با چنین افرادی قابل مقایسه نیستند.
مثلاً مقام سلمان فارسی و آن کسانی که در راه اسلام مجاهدت کردند و شهید شدند یکسان است؟ نه مقام عالم با مجاهد هم فرق دارد چنان که وقتی مالک اشتر شهید شد حضرت علی غوغا به پا می کند و در مرگ این مجاهد بزرگ چنان جوش و خروشی به پا می شود که حساب ندارد ولی در مرگ سلمان فارسی با اینکه درجه او خیلی عالی بود چنین احساساتی ابراز نمی شود مانند علماء امروز.
آن کسی که علم دارد و در خانه می نشیند و دائم قرآن می خواند و مطالعه می کند با آن کسی که در راه اسلام مجاهدت می نماید و جان خود را در این راه گذاشته و شهید می شود یکسان است؟ هیچ وقت اینها با هم مساوی نیستند مشارالیه پس از این بحث اظهار داشت ما در حال حاضر حدود 70 دبستان اسلامی داریم از نظر اینکه شاگردان این دبستان ها به دبیرستانهای بی دین نروند و منحرف نشوند روز یکشنبه که مصادف با شهادت امام صادق (ع) بود در منزل یکی از دوستان مبلغ هفتاد و پنج هزار تومان جمع کردیم و حیاطی به مساحت 850 متر در این محل خریداری نمودیم تا دبیرستانی که از تمام دبیرستانها بهتر و مدرنتر باشد بنا نمائیم سپس از حاضرین تقاضای کمک برای ساختمان دبیرستان نموده و افراد شرکت کننده هر کدام مبالغی پول و یا قسمتی از مصالح ساختمان را تقبل می نمودند و اسامی آنها به شیخ عباسعلی اسلامی گفته می شد و اسلامی به آنها دعا می نمود و مردم برایشان صلوات می فرستادند و ظرف نیم ساعت حدود صد هزار تومان پول و نود هزار آجر و مقادیری سیمان و سنگ و تیرآهن از طرف مردم تقبل شد.