صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

موضوع: سخنرانی دکتر هوشنگ نهاوندی

تاریخ سند: 2 آذر 1350


موضوع: سخنرانی دکتر هوشنگ نهاوندی


متن سند:

از: 7 / ﻫ تاریخ:2 /9 /1350
به: 353 شماره: 14311/ﻫ
موضوع: سخنرانی دکتر هوشنگ نهاوندی
پیرو 14310/ ﻫ - 1 /9 /50
از ساعت 1830 الی 1930 مورخ 1 /9 /50 آقای دکتر هوشنگ نهاوندی رئیس دانشگاه تهران در تالار علم دانشگاه پهلوی، درباره نقش دانشگاه‌ها در تحولات اجتماعی سخن گفتند. قبل از شروع صحبت ایشان آقای دکتر فرهنگ مهر رئیس دانشگاه پهلوی به منظور افتتاح جلسه سخنانی ایراد نمودند و عده‌ای از دانشجویان مذهبی که بیشتر از سالهای اول و دوم بودند در حالی که خود را در بین جمعیت پنهان می‌کردند، به طور پراکنده جملات اعتراض‌آمیزی در خلال سخنان ایشان بیان و حرکات دور از نزاکتی مثل درآوردن صدا با دهان از خود بروز دادند، به طوری که این اعمال موجب رنجش و عصبانیت سخنران گردید.
پس از آن آقای دکتر نهاوندی شروع به صحبت نمودند و همان دانشجویان با ایشان نیز اعمالی نظیر دکتر فرهنگ مهر از خود بروز دادند، به ‌اضافه این جمله (هوشی باید برقصد)، ولی ناطق بدون توجه به این مسائل، سخنان خود را ادامه داد و هنگامی که درباره ترقیات جامعه صحبت نمود، مسعود شهیدی مارنانی دانشجوی اخراجی دانشگاه پهلوی از جای خود بلند شد و گفت ما موفقیت بیشتر شما را می‌خواهیم، چون به همین وضعی که پیش می‌روید بدون شک نخست‌وزیر خواهید شد، علتش هم این است که شما سازمان امنیتی هستید، دلیلش نیز این است که خود شما به ما اجازه انتشار نشریه‌ای دادید ولی بعداً به دستور خودتان به اتهام انتشار همان نشریه بازداشتمان ‌کردند. آقای دکتر نهاوندی به وی پاسخ دادند تو سرت هنگام ادای این سخنان پایین است و چون دروغ می‌گویی از گفته خود شرم داری. به دنبال آن دانشجویان شروع به درآوردن صداهای غیرعادی از خود کردند. دانشجویان مذهبی که با ذکر جملات اعتراض‌آمیز در صدد به هم زدن نظم جلسه بودند و شناخته شدند عبارت بودند از مسعود شهیدی مارنانی . محمدابراهیم خسروی . هادی خانیکی. احمد زمانی . محمد هدائی.1

توضیحات سند:

1. به نظر می‌رسد این سند دارای صفحه دیگری هم بوده که در سوابق موجود نبود.

منبع:

کتاب دکتر فرهنگ مهر به روایت اسناد ساواک صفحه 275

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.