موضوع : فتوای محمود علائی طالقانی درباره گروه باصطلاح مجاهدین خلق
تاریخ سند: 23 آذر 1355
موضوع : فتوای محمود علائی طالقانی درباره گروه باصطلاح مجاهدین خلق
متن سند:
به : عرض میرسد از : واحد اطلاعاتی کمیته مشترک ضد خرابکاری شماره : 10663 /381 محمود علائی طالقانی اخیرا فتوائی صادر کرده و بعده ای از زندانیان تکلیف نموده آنرا جزء به جزء حفظ نماید و برای سایرین بازگو نمایند و وضعیت را برایشان تشریع کنند.بسم اللّه الرحمن الرحیم : با توجه به جنایاتی که از شهریور 1320 تا بحال توسط کمونیستها انجام شده نشست و برخاست و زندگی کردن و حشر و نشر و همکاری با کفار منجمله کمون مارکسیستها و کسانیکه از این قماشند حرام است.
مسلمانان باید از آنها کمال احتراز را بنمایند.
مجاهدین نیز اگر از تعلیمات و ایدئولوژی سال 50 استغفار ننمایند زندگی حشر و نشر با آنان نیز حرام است و باید وضعشون را روشن کنند، اگر از ایدئولوژی خود استغفار نکنند باید از آنها جدا شد و آنان را کافر شمرد.
1 ضمنا هفت نفر از علماء و روحانیون این فتوا را تایید کردند و آنان عبارتند از عبدالرحیم ربانی شیرازی، محمدرضا مهدوی کنی، محی الدین (نورالدین) انواری، علی اکبر هاشمی رفسنجانی (بهرمان)، حسینعلی منتظری، بهشتی، مطهری نظریه شنبه.
پس از نقل و انتقال عده ای از افراد مذهبی بند یک به بند دو زندان اوین و رسانیدن این پیام اختلاف شدیدی میان گروه باصطلاح مجاهدین بروز کرده و عده ای از طالقانی و دیگران طرفداری نموده اند.
نظریه یکشنبه.
با توجه باظهارات شنبه و تایید صداقت وی باستحضار میرساند چون قرار بود از کار روحانیون بازداشتی در زندان و تبلیغ سایر زندانیان استفاده گردد لذا بعلت کمی جا عده ای از عناصر مذهبی مورد اعتماد زندانیان به قسمت محکومین گروه مجاهدین منتقل گردیده اند و پیامهای ارسالی از طرف طالقانی و دیگران به محکومین رسانیده شد که منجر به جبهه گیری جدیدی شده است.
بهره برداری شود.
23 /9 /35
توضیحات سند:
1ـ تا پیش از دهه 1350 که از رهبران و اعضای سازمان منافقین هنوز کسی به زندانها کشیده نشده بود، مذهبی ها و مارکسیستهای زندانی در خوراک، پوشاک و حتی جای خواب از یکدیگر جدا بودند و مرزی را که اسلام میان مسلمانان و عناصر کافر و ملحد کشیده است به درستی رعایت می کردند.لیکن بنیانگذاران و اعضای سازمان منافقین که گرایش و شیفتگی شدیدی نسبت به مارکسیستها داشتند، آنگاه که وارد زندان شدند، در نخستین گام، کوشیدند که زندانیان مذهبی و مارکسیست را با یکدیگر یک کاسه و هم پیاله کنند و در این کار نیز کامیاب شدند.
این برنامه تا سال 1354 ادامه داشت تا آنکه روحانیون زندانی بر آن شدند که به این روش غیر اسلامی پایان بخشند و بالاخره پس از همفکری و شور با یکدیگراعلام نمودند که مسلمانها در زندان باید از مارکسیستها جدائی کامل داشته باشند و افرادی را موظف کردند که این پیام را به سایر زندانیان برسانند.
از این رو شماری از زندانیان طی اعلامیه ای که هرگز نوشته نشد، مارکسیستها را ـ بنا به حکم اسلام ـ نجس دانستند و از زندانیان مسلمان خواستند که از هر گونه برخورد نجاست آور با آنان خودداری ورزند.
این فتوا از سوی 9 نفر از علماء موجود در زندان صادر گردید.
ر.ک : نهضت امام خمینی، سید حمید روحانی، ج 3، ص 449