[موضوع:] سازمان آموزشی ابابصیر
تاریخ سند: 11 تیر 1349
[موضوع:] سازمان آموزشی ابابصیر
متن سند:
[از:] ساواک استان اصفهان تاریخ:11 /4 /1349[به:] تیمسار مدیریت اداره کل سوم 316 شماره: 5325
[موضوع:] سازمان آموزشی ابابصیر
پیرو: 4168 /10 ﻫ - 12 /3 /1349
در ساختمان وقفی هیئت قائمیه که به عنوان یک ساختمان آموزشی مذهبی تاسیس و بنیانگذاری شده بود، سازمان آموزشی ابابصیر1 به عنوان یک واحد آموزشی و تربیتی بنیاد خیریه و مددکاری، نه یک موسسه انتفاعی خصوصی با اجازه وزارت آموزش و پرورش در آبان ماه سال چهل و هشت به منظور تعلیم و تربیت نابینایان و آماده کردن آنها جهت یک زندگی مستقل شروع به کار کرده و دانش‌آموزان نابینای خردسال آن به طور شبانه‌روزی و بزرگسالان به طور روزانه به تحصیل و هنر آموزی مشغول شدند و چون این سازمان می‌کوشد تا آنجا که ممکن است هم نیازمندی‌های دانش‌آموزان را رفع و هم آنها را به تحصیل و هنرآموزی وادارد، از آن رو برای خردسالان (13نفر) یک قسمت شبانه روزی تاسیس و به بزرگسالان (20نفر) کمک هزینه تحصیلی پرداخت می‌شود. البته هزینه‌های لازم و جاری از طرف هیئت موسس که متعهد جمع‌آوری و هدایای اشخاص نیکوکار و موسسات خیریه می‌باشند تامین می‌شود و در حال حاضر 33 نفر نابینا اعم از معلم و کارمند کارآموز و محصل از اول ابتدائی تا پنجم متوسطه در این ساختمان اشتغال دارند که به همه آنها به نوعی در خور امکانات موجود اعانت و مدد می‌شود. علاوه بر قسمت شبانه روزی برای خردسالان کارگاه قالی بافی، برس بافی و حصیر بافی نیز جهت کارآموزی به نابینایان و همچنین چاپخانه جهت تهیه کلیه کتاب‌های درسی نابینائی تاسیس گردیده و دائر است و اداره کلیه امور داخلی زیر نظر سرپرست سازمان (آقای مهدی اقارب پرست) که از طرف اداره آموزش و پرورش تعیین و به کار مشغول شده است می‌باشد.
ضمناً هیئت موسس عبارتند از آقایان 1- حاج میرزا ابوالحسن شمس آبادی2 2- مهدی اقارب پرست 3- مهندس سید حسین علوی 4- حاج احمد بصیری 5- حاج شیخ منوچهر منصور زاده3 6- حاج شیخ مهدی مظاهری4 7- مهندس عبدالعلی مصحف 8- حسین گلبیدی5 9- مصطفی یراقی 10 – حسین مرتضوی 11 – اکبر پرورش.
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت استان اصفهان – تقوی
حکاک 11 /4 /1349 پریانی 11 /4
توضیحات سند:
1. موسسه آموزشی ابابصیردر سال 1348 با اهداف آموزشی و خدمات به افراد نابینا و کم‌بینا و ایجاد فرصت‌های برابر اجتماعی و زیستی، توسط تعدادی از خیرین اصفهان و با حمایت مالی مردم نیکوکار اصفهان از جمله مرحوم آیت‌الله شهید سید ابوالحسن شمس‌آبادی و آیت‌الله سیدحسین خادمی تأسیس شد و از آن تاریخ تاکنون در این زمینه فعالیت داشته و بستر مناسبی را جهت رشد و شکوفایی، استعدادهای نابینایان در زمینه‌های علمی، مذهبی، فرهنگی، ورزشی و ... فراهم کرده است.2. آیت‌الله سیدابوالحسن آل‌رسول، معروف به شمس‌آبادى در سال 1286 ﻫ ش در اصفهان متولد و پس از فراگیرى مقدمات علوم اسلامى در اصفهان نزد اساتیدى نظیر مرحوم ابوالقاسم زفره‌اى، سید على نجف‌آبادى، سید محمد نجف‌آبادى و احمد حسین‌آبادى عازم حوزه نجف اشرف گردید و از محضر درس خارج مراجع بزرگى همچون مرحوم آیت‌الله العظمى آقا سید ابوالحسن اصفهانى، آقا ضیاءالدین عراقى، آقا جمال‌الدین گلپایگانى، سید عبدالهادى شیرازى و سید محسن حکیم استفاده کرد و پس از 12 سال براى تدریس و ارشاد مردم به اصفهان بازگشت.
آیت‌الله شمس‌آبادى از روحانیونى بود که در سال 42 وفادارى خود را به نهضت حضرت امام(ره) اعلام نموده بود. وى در تأسیس و گسترش انجمن مددکارى امام زمان (عج) (ویژه کمک به ایتام)، سازمان ابابصیر (ویژه نابینایان) حسینیه اصفهانی‌ها در مشهد و کربلا نقش بسزایى داشت. آیت‌الله شمس‌آبادى یک روز پس از بازگشت از سفر حج به هنگام فجر مورخه 18 /1 /55 در راه رفتن به مسجد جهت برگزارى نماز جماعت توسط باند جنایتکار مهدى هاشمى معدوم ربوده و به طرز فجیعى به قتل رسید و جسدش را در اطراف اصفهان رها ساختند، پس از کشف جسد، با تشییع با شکوه مردم در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
3. حجت‌الاسلام محمد حسین (منوچهر) منصورزاده در سال 1312 ﻫ ش در اصفهان متولد و پس از تحصیلات ابتدایى و متوسطه موفق به اخذ دیپلم شد و در سال 1325 ﻫ ش تحصیلات حوزوى را نزد علمایى نظیر آیت‌الله سید محمد نجف‌آبادى، آیت‌الله سید حسین خادمى، آیت‌الله فاضل کوهانى و ملاهاشم جنتى فرا گرفت. سپس در سال 1328 به قم عزیمت و به تحصیل نزد آیت‌الله شهید مطهرى، شیخ اسداله نورالهى و آیت‌الله موسوى اردبیلى پرداخت و پس از سکونت در تهران، ضمن فراگیرى علوم اسلامى موفق به اخذ لیسانس معقول و منقول از دانشگاه تهران شد.
در سال 1340 ﻫ ش به اصفهان بازگشت و ضمن فراگیرى علوم در حوزه به تدریس مشغول و سپس به استخدام آموزش و پرورش درآمد. وى با شرکت در مجالس به وعظ و خطابه مشغول و از سال 42 در حمایت از نهضت حضرت امام(ره) به افشاى ماهیت رژیم شاه پرداخت و مدتى ممنوع‌المنبر و در سال 1346 به اجبار به آموزش و پرورش اردستان منتقل شد.
وى از جمله امضاء کنندگان تمامى بیانیه‌هاى جامعه روحانیت اصفهان بود.
4. حجت‌الاسلام شیخ مهدی مظاهرى فرزند حجت‌الاسلام شیخ محمد حسین کرونی در سال 1310 ﻫ ش در خانواده‌ای روحانی در اصفهان به دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتى در سال 1325 ﻫ ش وارد حوزه علمیه اصفهان شد و از محضر اساتیدى مانند مرحوم حاج شیخ محمد حسن نجف آبادى، سید حسن مدرس، حاج شیخ عباسعلى ادیب، احمد مقدس و آیت‌الله شمس‌آبادى استفاده کرد. وى سپس عازم حوزه علمیه قم شد و از محضر آیت‌الله مشکینى و مرحوم آیت‌الله سلطانى بهره برد.
وى در جریان نهضت حضرت امام (ره) در سال 1342 ﻫ ش در اصفهان نقش فعّالى داشت و در منابر و محافل ضمن حمایت از حضرت امام (ره) به افشاگرى علیه رژیم پرداخت. این حمایت موجب آن شد که به زندان بیفتد و از سال 42 تا 57 بارها توسط ساواک اصفهان احضار و مورد بازجویى قرار گرفت و مدتى نیز ممنوع‌المنبر شد. پس از پایان تحصّن منزل آیت‌الله خادمى توسط ساواک دستگیر و زندانى گردید.
حجت‌الاسلام مظاهرى از حدود 60 سال قبل در تخت فولاد اصفهان با نوای خوش لحن خود بسیاری از جوانان و مردم اصفهان را با دعای کمیل و ابوحمزه ثمالی آشنا کرده است و در تأسیس بسیارى از انجمن‌هاى خیریه و فرهنگى در اصفهان نقش داشته است. همچنین ایشان مؤسس دارالقرآن الکریم اصفهان در سال 1367 می باشند. در سال 1386 در اصفهان از ایشان به عنوان چهره ماندگار تجلیل شده است.
5. حسین گلبیدی در سال ۱۳۰۷ ﻫ ش در محله بید آباد اصفهان به دنیا آمد. آموزش ابتدایی را در یک مکتب خانه در مسجد سید و مسجد میرزا باقر گذراند. پس از گذراندن دوره سربازی با تلاش و پشتکار به تحصیلات تکمیلی در دانشگاه پرداخت و لیسانس ادبیات عرب را از دانشگاه اصفهان دریافت نمود. خدمات فرهنگی گلبیدی از سال ۱۳۳۰ شمسی آغاز شد. عشق به آموزش سبب شد که او در سال ۱۳۳۳ به عنوان آموزگار کلاس سوم دبستان ملی جعفری اصفهان سرگرم کار شود. گلبیدی در بهمن همان سال به استخدام رسمی آموزش و پرورش در آمد و به روستایی در حوالی شهر بروجن منتقل شد. از آن جا که او به آموزش کودکان کرولال نیز علاقه داشت، تلاش کرد این آموزش را با یک کودک کرولال تجربه کند. این تجربه به علاقه گلبیدی به آموزش کودکان ناشنوا افزود تا جایی که از وزارت فرهنگ درخواست امتیاز تاسیس دبستانی برای کودکان ناشنوا در اصفهان کرد.
گلبیدی در ۱۳۳۴ امتیاز دبستان کرولال‌ها را از وزارت فرهنگ تقاضا کرد. پس از این تقاضا به تهران احضار شد و برای آزمون به دبستان کرولالهای باغچه‌بان در دروازه دولت معرفی شد. گلبیدی که باغچه‌بان را نمی‌شناخت. تا آن روز گمان می‌کرد که خود، نخستین آموزگار کودکان کرولال است؛ غافل از اینکه باغچه‌بان سی سال پیش از این، این کار را آغاز کرده بود. جبار باغچه‌بان پس از آزمایش او را پذیرفت. اما به‌رغم اصرار فراوان باغچه‌بان، برای ماندن و اقامت او در تهران، گلبیدی به اصفهان بازگشت. پس از بازگشت. مدیریت دبستان مفید اسلامی را عهده‌دار شد. بالاخره در ۱۳۳۵ اداره فرهنگ اصفهان مجوز تأسیس دبستان کرولالهای اصفهان را صادر کرد. این دبستان، دو سال در منزل کوچکی در خیابان طالقانی دایر بود. پس از آن به منزل بزرگی منتقل شد. اما اداره فرهنگ به او کمکی نمی‌کرد.
در ۱۳۴۰، دکتر مهران، وزیر فرهنگ، به اصفهان آمد و پس از بازدید از کرولالهای اصفهان، گلبیدی و مشاهده طرز کار تابلوهای الکتریکی ویژه آموزش هندسه که چند شکل هندسی روی آن ایجاد و مشخصات آنها توضیح داده شد، دستور اعطای نشان عالی به گلبیدی را صادر و مبلغی حدود پنج برابر حقوق ماهانه را به عنوان پاداش داد و وعده اعزام آموزگار و مستخدم برای کمک به گلبیدی داد. در ۱۳۴۲ قطعه زمینی وقفی به مساحت هزار و پانصد متر را از اداره اوقاف اصفهان اجاره کرد و با هزینه شخصی بنایی به وسعت چهارصد متر مربع در آن ایجاد کرد. گلبیدی در ۱۳۶۲ که بازنشسته شد، حدود هفت آموزگار و معلم کارگاهی داشت و شاگردان دبستان افزون بر خواندن و نوشتن، با فنون برق، مشبک‌کاری، ماشین‌نویسی، درودگری و نقاشی آشنا می‌شدند. سرانجام آقای گلبیدی در آبان ماه ۱۳۸۹ در شهر اصفهان دار فانی را وداع گفت.