صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد

موضوع: حضو شکور عبدالهی در مغازه محمدحسین گلزارمقدم و اظهارات او در مورد ملاقات با اللهیار صالح

تاریخ سند: 9 بهمن 1347


موضوع: حضو شکور عبدالهی در مغازه محمدحسین گلزارمقدم و اظهارات او در مورد ملاقات با اللهیار صالح


متن سند:

رونوشت گزارش خبر 42043 /20 ﻫ2-9 /11 /1347
موضوع: حضو شکور عبدالهی در مغازه محمدحسین گلزارمقدم و اظهارات او در مورد ملاقات با اللهیار صالح

ساعت 1700 روز 7 /11 /47 شکور عبدالهی در مغازه محمدحسین گلزارمقدم حضور داشت. چون گلزار مهمان داشت، صحبت سیاسی با وی مطرح نگردید؛ ولی بعداً شکور عبدالهی گفت هفته قبل قرار بود نزد اللهیار صالح برویم لکن چون محمد شانه‌‌چی نیامد، مسئله رفتن منتفی شد و به این جمعه مؤکول گردید. وی اضافه نمود شانه‌ چی قول داده که با ما بیاید اگر موضوع حتمی ‌شد، اطلاع خواهم داد تا به اتفاق گلزار و صمدی نزد اللهیار صالح برویم. عبدالهی امکان توافق با مهندس مهدی بازرگان را بعید دانست و گفت او مخالف حرف صدیقی و صالح است و ادامه داد بازرگان را به وسیله سید محمود طالقانی با مخالفش یعنی دکتر صدیقی و صالح آشتی خواهیم داد و چنانچه مهندس بازرگان حاضر به مصالحه نشود، خوب است داریوش فروهر را به جنگ او بیندازیم؛ چون شغال بیشه مازندران را نگیرد جز سگ مازندرانی.1
ملاحظات.
1. تحقیق مستقیم از یاد شده در مورد اظهاراتش باعث شناسایی منبع خواهد گردید.
2. یادشدگان محمود صمدی و محمد مدیر شانه‌‌چی می‌باشند.
رونوشت برابر اصل است و در 121111 می‌باشد. به پرونده اللهیار صالح به کلاسه 23000 ضمیمه و بایگانی شود.

توضیحات سند:

1. در گزارشی به شماره 38365 /20 ﻫ2- 11 /10 /47 آمده است: «داریوش فروهر نظریات بازرگان را در مورد نحوه فعالیت و اینکه دوستان بایستی در واحدهائی فرهنگی و یا اقتصادی نیروهای خود را بسیج کنند، محکوم نمود و گفت چگونه افراد بعد از موفقیت در واحدهای اقتصادی و فرهنگی حاضر خواهند شد موقعیت خود را به خطر بیندازند. اصولاً مقاطعه کارها و شرکتهای خصوصی هر یک به نحوی اسیر دستگاه شده و می‌شوند و آن وقت چگونه انتظار مبارزه از ایشان می‌توان داشت.» پرونده انفرادی مهندس مهدی بازرگان

منبع:

کتاب اللهیار صالح به روایت اسناد ساواک-جلد دوم صفحه 432

صفحه قبل برو به صفحه
صفحه بعد
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.