موضوع: نصب اعلامیه مضره
تاریخ سند: 24 تیر 1357
موضوع: نصب اعلامیه مضره
متن سند:
از: 14/ ﻫ تاریخ: 24 /4 /2537[]به: 312 شماره: 2699 /14ﻫ
موضوع: نصب اعلامیه مضره
0424
عصر روز 19 /4 /37 قبل از نماز جماعت مشاهده گردیده اعلامیه مضره‌ای با امضاء خمینی در مسجد عابدینیه نصب و پس از اتمام نماز مردم آن را خوانده و سپس از دیوار کنده شده است.1
نظریه شنبه. در اعلامیه فوق نوشته بود مسلمانان عزیز از من خواسته بودید که به ایران بیایم و در جشن و میلادمان شرکت کنم، ولیکن چگونه می‌شود در زمانی که جوانان ما به خاک و خون کشیده و کشته می‌شوند، جشن گرفت؛ بایستی عزاداری کرد.
نظریه یکشنبه. خبر و نظریه شنبه با توجه به صداقت شنبه صحت دارد. پیرامون شناسائی نصب اعلامیه منابع و همکاران توجیه در صورت حصول نتیجه مراتب متعاقباً به استحضار خواهد رسید. حاضر
نظریه سه‌شنبه. نظریه یکشنبه مورد تائید است. توحید
نظریه 14/ﻫ. نظریه سه‌شنبه مورد تائید می‌گردد. آقای مرعشی 27 /4
توضیحات سند:
_1. منظور اعلامیه امام خمینی (ره) در مورد تحریم جشنهای ماه شعبان است که در آن آمده بود: «کراراً از ایران، نظر این جانب را درباره مراسمى که به عنوان «جشنهای سوم و پانزدهم شعبان» برپا مى‌شده، خواسته‌اند؛ مع‌الأسف، رژیم منحط، براى مسلمین ایران عیدى نگذاشته است. دست شاه تا مِرفَق به خون ملت ایران فرو رفته و درحال حاضر، ملت عزیز، در عزاى عزیزان خود نشسته. چگونه ممکن است کسى نظر دهد که جشن بگیرند و شادمانى کنند؟ شادمانى بر روى اجساد به خون خفته فرزندان اسلام؟! شادمانى در برابر افراد شریفى که در سیاه چال‌های زندان، زیر سخت ترین شکنجه‌هاى جهنمى دژخیمان به سر مى‌برند؟! شادمانى در مقابل تبعیدیانى که بر خلاف تمام موازین انسانى و قانونى، از اوطان خود بیرون رانده شده‌اند؟! ما که هنوز مادرهاى داغدار جوانانمان سیاه پوشند، ما که هنوز شاهد صدمات جانکاه شاه به اسلام بزرگ و کشور اسلامى هستیم، جشنى نداریم. ما که در هر فرصت، مدارس و مساجد و دانشگاه‌هایمان مورد هجوم مأمورین شاه است، چطور ممکن است چراغانى کنیم؟! ملت ایران بداند که دست پلید دولت در فعالیت است که مسیر نهضت اصیل و شکل گرفته و عمومى ایران را تغییر دهد؛ و یکى از شاهکارها، همین دامن‌زدن به لزوم جشن است، که در پرتو آن، خون پاک ملت اسلام را لوث کند و نهضت عظیم اسلامى را به سستى بکشد، یا خداى نخواسته محو کند. ملت ایران بیدار است و راه خود را یافته و با هوشمندى مى‌داند که هر نغمه، با هر اسم، او را از مسیر خود، که قیام ضد شاهى است، منحرف کند، شیطانى است، اگر چه با اسم قرآن مجید و یا ولى‌الله اعظم(عجل‌الله فرجه) باشد. ما روزى را عید مى‌گیریم، که بنیان ظلم و ظالم را منهدم کنیم و دست دودمان ستمکار پهلوى را از کشور قطع نماییم، و آن روز ان شاء الله تعالى نزدیک است و روز عید اسلامى است و عید ولى عصر، عجل‌الله فرجه...» صحیفه امام. ج 3. ص 427