تاریخ سند: 19 تیر 1357
موضوع: چهلم کشته‌شدگان قم
متن سند:
از: 9ه1 تاریخ:19 /4/[1357]
به: 312 شماره: 6504 /9ه1
موضوع: چهلم کشته‌شدگان قم
در تاریخ 27 /3 /37 چهلم کشته‌شدگان قم علماء ایران اعلامیه صادر کردند که مردم از خانه‌هایشان درنیایند و به اصطلاح تحصن کردند و به صورت منفی مبارزه علیه دولت صورت گرفت چنانچه شریعتمداری، گلپایگانی1 و مرعشی و شیرازی در این‌باره اعلامیه صادر کردند که چون دولت می‌خواهد به کشتار ادامه دهد و مجاهدین را شناسائی می‌کند لذا ما هم به تحصن بپردازیم و از واردین می‌خواهیم که چون پذیرفته نمی‌شوند در خانه‌های خود عزاداری نمایند لذا در مشهد طلاب مدرسه نواب درب را بستند و تحصن کردند همچنین تمام طلاب از مدارس درنیامدند و شیرازی نیز درب منزل خود را مسدود کرده.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: با توجه به دسترسی شنبه مفاد گزارش خبر صحت دارد. فیروز
نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه تائید می‌گردد.
اصل در پرونده 31229 /3 می‌باشد این نسخه در پرونده آیت‌اله شیرازی 7461 بایگانی شود. فراهانی ـ 21 /4 /37
توضیحات سند:
1. آیت‌الله العظمی حاج سید محمدرضا گلپایگانی، در هشتم ذیقعده 1316 در روستای گوگد در شش کیلومتری گلپایگان دیده به جهان گشود. هنوز 9 سال بیشتر نداشت که پدر عالم و فقیه خود آقا سید محمدباقر گلپایگانی را از دست داد. آیت‌الله گلپایگانی در پنج سالگی به مکتب‌خانه رفت و سپس نزد آیت‌الله ملاتقی گوگدی دروس مقدماتی را شروع کرد سپس با اراده‌ای استوار و عزمی راسخ برای ادامه تحصیل راهی گلپایگان شد تا از علمای آن دیار نیز بهره گیرد. در سال 1336 ه.ق به منظور ادامه تحصیل به اراک (سلطان‌آباد آن روز) رفت و در محضر بزرگانی چون آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آقا ضیاءالدین اراکی دوره سطح و مراحل عالیه فقه و اصول را خواند. پس از آن که در 1340 ه.ق شیخ عبدالکریم حائری به قم آمد و حوزه علمیه این شهر را پایه‌ریزی کرد، آیت‌الله گلپایگانی نیز به تبع استاد خود به این شهر آمد و به تدریس دروس سطح پرداخت. همچنین وی از مهاجرت علماء و زعمای حوزه علمیه نجف به قم در سال 1341 ه.ق کمال بهره را برد و برای مدتی هر چند معدود از محضر درس برخی از آنان همچون آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله نائینی و غروی اصفهانی بهره‌مند گردید. با درگذشت آیت‌الله حائری، آقای گلپایگانی مسئولیتهای سنگینتری را متقبل شد و به تدریس دروس خارج فقه و اصول همت گماشت و تا پیش از ارتحال، همواره کلاس درس خارج معظم له در مسجد اعظم قم یکی از بزرگترین مکاتب تدریس علوم دینی بود. در پی درگذشت آیت‌الله بروجردی بخش اعظم وظائف آن عالم ربانی در اداره حوزه علمیه قم به ایشان واگذار گردید. آیت‌الله گلپایگانی توجه و اهتمام خاصی به حفظ جایگاه و شأن حوزه علمیه داشت. با شروع نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری حضرت امام (ره)، ایشان همواره حامی نهضت و پشتیبان امام بود. در ذیل بیشتر اعلامیه‌های مراجع، امضای ایشان نیز مشهود است و در جلساتی که اوایل نهضت علمای قم تشکیل می‌دادند، شرکت می‌کرد. همگام با امام و دیگر مراجع، عید 1342 را به دلیل اصرار رژیم بر اجرای لوایح ششگانه تحریم کردند و پس از دستگیری حضرت امام در خرداد 1342 به اتفاق دیگر مراجع برای آزادی معظم له تلاش کردند و بعد از تبعید حضرت امام به ترکیه نیز از این اقدام رژیم ابراز ناخشنودی کرد. در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی در زمستان 1357 ایشان با انتشار اعلامیه‌هایی از ارتش خواست که به ملت بپیوندد و اعلام کرد، هرکس مردم را به گلوله ببندد قرآن را به گلوله بسته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در مقاطع حساس شاهد حمایت ایشان از نظام اسلامی و جمهوری اسلامی هستیم. در طول جنگ تحمیلی همواره مشوق رزمندگان اسلام بود و بارها نمایندگان ایشان برای تقویت روحیه رزمندگان به جبهه رفتند. در تمام انتخابات در صحنه بود و مردم را تشویق و ترغیب به رأی دادن می‌کرد. ایشان علاوه بر انجام اقدامات خیریه از قبیل احداث مدارس، بیمارستانها و سایر خدمات عام‌المنفعه چندین اثر تألیفی از خود به یادگار گذاشته‌اند که ازآن جمله است: حاشیه بر عروۀالوثقی، حاشیه بر رسائل، مناسک حج، تألیفی در فقه و کتابی در اصول. حضرت آیت‌الله العظمی گلپایگانی در 18 آذر 1372 در تهران از دنیا رفت و پس از تشییع پرشکوه در تهران و قم در جوار حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
منبع:
کتاب
آیت‌الله العظمی سید عبدالله شیرازی به روایت اسناد ساواک صفحه 255
