تاریخ سند: 20 مرداد 1354
موضوع: پرداخت وجوه شرعی به نمایندگان خمینی
متن سند:
رونوشت گزارش خبر شماره20 /5 /1354- 1725/ ﻫ
موضوع: پرداخت وجوه شرعی به نمایندگان خمینی
در حال حاضر در منطقه کهکیلویه و بویراحمد فردی به نام نماینده خمینی شناخته نگردید تا از عناصر مذهبی مقیم منطقه وجوه شرعی دریافت دارد لیکن معدودی از متعصبین مذهبی که استطاعت لازم را دارند وجه مورد بحث را توسط عناصری که عازم خوزستان باشند برای آیتاله بهبهانی ارسال میدارند و یا اینکه به نماینده مشارالیه در دو گنبدان آقای سید محمد جزایری پرداخت مینمایند. توضیح اینکه آقای سید کرامتاله ملکحسینی1 نیز یکی از روحانیون استان فارس که در شهرستان یاسوج و قراء تابعه مریدانی دارد و از کسی هم تقلید نمیکند. مواقعی که جهت سرکشی به خانوادهاش که ساکن قریه گوشه یاسوج میباشند به محل مراجعه مینماید رأسا از مریدان خود وجوهی به نام سهم امام و سهم سادات اخذ و وجوه مأخوذه را بین مستمندان و طلاب مدرسه خان شیراز (بابت شهریه) تقسیم مینماید.
نظریه شنبه: در حال حاضر اکثر عناصر مذهبی در منطقه کهگیلویه و بویر احمد پیرو آیتاله بهبهانی بوده و عدهای هم از آیات شاهرودی، خوئی تقلید مینمایند به همین مناسبت تعدادی از عناصر متعصب وجوه شرعی خود را با تقدم فوق به نمایند[ه] آیات فوقالذکر (آقای جزایری) پرداخت مینمایند.
نظریه یکشنبه: با تحقیقات غیرمحسوس معموله از سایر همکاران به صحت مفاد گزارش خبر در زمینه اینکه اکثریت عناصر مذهبی این منطقه از آقای آیتاله سیدعلی موسوی بهبهانی مقیم استان خوزستان و معدودی از آقای شاهرودی2 و خوئی3 تقلید مینمایند و به همین نسبت وجوه شرعی خود را به نماینده آنان آقای سیدمحمد جزایری پیشنماز مسجد جامع دوگنبدان پرداخت میکنند میتوان اطمینان نمود. ضمناً با ادامه تحقیقات لازم چنانچه احتمالاً افراد مورد اشاره در امریه معطوفی در منطقه استحفاظی شناخته شوند به نحوی که مقررگردیده با آنان رفتار و نتیجه به استحضار خواهد رسید.
نظریه سهشنبه: در مرخصی میباشد.
نظریه 18/ ﻫ: نظریه یکشنبه مورد تایید است.
اصل در پرونده کلاسه 161138 است.
در پرونده کلاسه 59710 بایگانی شود. 3 /6 /1353
توضیحات سند:
1. آیتالله سیدکرامتالله ملک حسینی، فرزند سید صدرالدین، در سال 1303 ﻫ ش دیده به جهان گشود. وى از روحانیون برجسته استان کهکیلویه و بویراحمد و از شاگردان امام خمینى (ره) بود. قبل از پیروزى انقلاب اسلامى با سرپرستى دو حوزه علمیه خان و جعفربن محمدالصادق در شیراز، به طلاب سفارش مىکرد که با همراه داشتن توضیحالمسائل حضرت امام(ره) براى تبلیغ به روستاها بروند و به آگاه کردن مردم علیه رژیم پهلوى بپردازند. وی به همین دلیل چندین بار توسط شهربانى و ساواک فارس احضار و منزل وى مورد بازرسى قرار گرفت. ایشان از سال 1342 تا اوایل پیروزى انقلاب، جهت اخذ وجوهات شرعى و ایجاد نظم و آرامش در منطقه و جلوگیرى از اختلافات مردم، سه حکم از حضرت امام (ره) دریافت کرد و نماینده ولى فقیه در استان کهکیلویه بود. وی سه دوره به عنوان نماینده خبرگان رهبرى از استان کهکیلویه و بویراحمد انتخاب شد. آیتالله ملک حسینی در 12 آبان 1391 در شیراز درگذشت.
2.آیتالله سید محمود شاهرودى، فرزند سیدعلى در سال 1255 ﻫ ش در روستاى آقا عبدالله شاهرود دیده به جهان گشود. نسب او به زید بن على ابن الحسین (علیهالسلام) مىرسد. پس از خواندن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول در شاهرود و بسطام، در سن 28 سالگى به نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آنجا به سر برد. وى از محضر مرحوم آخوند خراسانى و محقق نائینى بهره گرفت و چندین سال در نجف به تدریس اشتغال داشت. بعد از فوت مرحوم سید ابوالحسن اصفهانى، مرجعیت بخشى از اهل تقلید ایران و عراق را به خود اختصاص داد. ایشان در عصر آیتالله حکیم در ردیف علماء و مراجع بزرگ شیعه بود که بعد از فوت آقاى حکیم تصدى حوزه نجف و زعامت شیعیان به وى منتهى شد. به دنبال رفتار وحشیانه رژیم عراق با اتباع ایرانى و همچنین حوزههاى علمیه عراق در تاریخ 12 خرداد 1353 در نجف، تحت بازجویى مأمورین حکومت عراق قرار گرفت. مأمورین بعثى چندین مرتبه به شکل نامطلوبى به منزل آیتالله شاهرودى هجوم بردند و ایشان را مورد بازجویى قرار دادند. سرانجام آیتالله شاهرودى در شهریورماه 1353 بر اثر فشارها و بدرفتاریهاى رژیم عراق، دارفانى را وداع گفت.
3. آیتاللهالعظمی سید ابوالقاسم خویى، فرزند سید علىاکبر از مراجع بزرگ شیعه در رجب سال 1317ﻫ ق/ آبان 1278 ﻫ ش در شهرخوى پا به عرصه وجود نهاد. در 13 سالگى به نجف اشرف مشرف شد و از محضر استادان بزرگ آن حوزه کهن بهره برد و خود نیز از استادان علوم آن دیار شد. ایشان از جمله موفقترین شاگردان آقا ضیاء عراقى ومرحوم نائینى و کمپانى بود و خود موفق به پرورش شاگردان بزرگى شد. در ماجراى لایحه شاهانه انجمنهاى ایالتى و ولایتى به مخالفت با رژیم پهلوى برخاست. وى پس از 94 سال خدمت و تحمل فشارهاى بى شمار از سوى دولت بعثى عراق، روز پنج شنبه هشتم صفر 1413 هـ ق برابر با 17 مرداد 1371 ﻫ ش به سراى باقى شتافت. از وى کتابها و مقالات ارزشمندى از جمله کتاب رجال او باقی مانده است.
منبع:
کتاب
آیتالله العظمی میرسید علی موسوی بهبهانی به روایت اسناد ساواک صفحه 288