درباره: عبدالرحیم فرزند بمانعلی شهرت ربانی
تاریخ سند: 2 بهمن 1355
درباره: عبدالرحیم فرزند بمانعلی شهرت ربانی
متن سند:
به: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت قم از: اداره کل سوّم 381 شماره:60 ـ 12352 /383 نامبرده بالا که به علت ارتباط با گروه افراطی مذهبی اباذر و فعالیت به نفع روحانیون افراطی و طرفداری از مجاهدین دستگیر و محکومیت حاصل نموده است در تاریخ 26 /10 /35 از زندان آزاد گردید لذا خواهشمند است دستور فرمائید با استفاده از وجود همکاران افتخاری و عوامل نفوذی و منابعی که به وضعیت یاد شده دسترسی دارند از اعمال و رفتارش مراقبت و مکاتبات و مکالماتش را کنترل و در صورت مشاهده اعمال مشکوکی از ناحیه وی این اداره کل را به موقع آگاه سازند.از طرف مدیر کل اداره سوّم ـ ثابتی گیرنده: ریاست اداره یکم عملیات و بررسی 312 جهت استحضار و هرگونه اقدام رئیس واحد اطلاعات کمیته مشترک ضد خرابکاری ـ ناصری در ساعت 13 روز 3 /11 /35 به بخش 312 واصل گردید.
بهره برداری شود
توضیحات سند:
1ـ آزادی آیت الله ربانی شیرازی در تاریخ 26 /10 /55 به همراه جمعی دیگر از روحانیون بلندپایه و انقلابی در حالی که از مدّت محکومیت اغلب آنان چند ماهی گذشته بود، ترفندی بود که با نهایت ظرافت و دقت، طراحی و اجرا گردید.بروز اختلافات شدید میان انقلابیون مسلمان و به خصوص روحانیون با سایر گروههای مخالف شاه و به ویژه سازمان منافقین که در سال 55 به اوج خود رسیده بود که در نهایت منجر به صدور اعلام فتوای نجاست مارکسیستها و لزوم اجتناب مسلمانان از آنها شد، زمینه ای بود که شاه را به این اندیشه واداشت که آزادی روحانیان مخالف منافقین، تیری است که با آن دو نشان می تواند بزند.
نشان اوّل این بود که او با این کار می توانست ضمن بالا بردن وجهه سیاسی خود، بهانه اعتراض و انتقاد از خود را به خاطر ادامه زندانی بودن چهره های برجسته روحانیت نظیر آیت الله ربانی، طالقانی، انواری و...
از مردم مسلمان و مخصوصا مقامات روحانی بگیرد.
و نشان دوم او این بود که فکر می کرد، اینان پس از رهایی از زندان به جای جنگ با او به مخالفت و مبارزه با سازمان منافقین خواهند پرداخت و آنان نیز متقابلاً حملات خود را متوجه روحانیون خواهند نمود و بدین صورت نزاعی بین آن دو برخواهد خواست که زهر طرف که شود کشته خیر اوست.
ضمن آن که به ماموران امنیتی خود دستور داد که «به طور کاملاً دقیق و هوشیارانه اعمال و رفتار و تماسهای آیت الله ربانی را تحت مراقبت کنترل قرار داده و به محض مشاهده هرگونه فعالیت مشکوکی از وی مراتب را به موقع به اداره کل سوم ساواک اعلام نمایند.
» اما مرحوم ربانی شیرازی هوشیارتر از آن بود که به این دام بیفتند.
او که به عنوان یکی از محورهای نیروهای انقلابی و مبارز مطرح بود پس از آزادی از زندان نیز، همچنان به مخالفت با شاه ادامه داد و پیوسته به دوستان و سایر مبارزین توصیه می نمود: «که از هرگونه اظهار مخالفت های علنی و افراطی که باعث سوء استفاده ساواک از آن گردد، جدا خودداری نمایند هرچند ما در حال حاضر دارای دو دشمن می باشیم اول دستگاه شاه و دوم کمونیستها».
ر.ک: ربانی شیرازی آیه استقامت، فرج اللّه الهی، ص 157