ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور
تاریخ سند: 27 تیر 1342
ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور
متن سند:
تاریخ:27 /4 /1342ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور
محضر مبارک آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی مرجع عالی‌قدر تقلید ـ رونوشت حضرت آیت‌الله محلاتی ـ رونوشت حضرت آیت‌الله قمی دامت برکاتهم.
روحانیون شهرستان‌ها[ی] ایران پس از تقدیم تحیات و ابراز تأثر از پیش‌آمدهای ناگوار به مقام شامخ روحانیت و مرجعیت، برای اظهار همدردی و پشتیبانی از هدف مقدس روحانیت، از شهرستان‌ها حرکت نموده، استخلاص حضرت‌عالی و کلیه محبوسین حوادث اخیر و موفقیت شما را برای اعلاء کلمه اسلام از خداوند متعال خواستاریم.
الحاج بحرالعلوم الرشتی،1 الحاج سید محمود ضیابری الرشتی، حسین الموسوی الخادمی الاصفهانی،2 علی بن ابراهیم همدانی، مرتضی الحائری، روح‌الله کمالوند،3 حاج سید حسین رودباری رشتی، الاحقر علی‌اصغر صالحی کرمانی، نصرالله الموسوی بنی‌صدر همدانی، الاحقر عبدالله مجتهدی تبریزی،4 محمود علوی شیرازی، الاحقر سید یوسف الهاشمی تبریزی، الاحقر عبدالرسول قائمی آبادانی،5 الاحقر عبدالجواد همایون‌شهری، الاحقر سید جمال‌الدین صمدی همایون‌شهری، حسین الحسینی الیزدی الشیرازی، محمدجعفر طاهری شیرازی،6 الاحقر علی آقا یقطینی شیرازی، الاحقر سیداحمد خسروشاهی تبریزی،7 محمدحسن النجفی الرفسنجانی،8 الاحقر محمد الموسوی شمس‌آبادی الاصفهانی، محمد هاشمیان، الاحقر حسین گرگانی تبریزی، الاحقر الفانی محمد تقوی مراغه، الاحقر سیداحمد پیشوا کازرونی،9 الاحقر سید عبدالله موسوی شبستری، الاحقر رفیع مدرس تبریزی بستان‌آبادی، الاحقر محمد الصدوقی الیزدی، الاحقر احمد امینی مراغه، العبد مجتبی العراقی،10 سیدمهدی یثربی کاشانی،11 حسینعلی منتظری نجف‌آبادی،12 ابراهیم امینی نجف‌آبادی.13
این نسخه در پرونده آیت‌الله محلاتی بایگانی شود. شهابی بخش 313
توضیحات سند:
1. آیت‌الله حاج سید حسن بحرالعلوم رشتی در سال ۱۳۱۴ق. در رشت متولد شد. ایشان در اوایل دوران بلوغ والد ماجدش، آیت‌الله حاج سید حسین بحرالعلوم (که سبط آیت‌الله علامه سید علی آل بحرالعلوم طباطبائی صاحب کتاب برهان قاطع بودند و در وقایع مشروطه با فرزند جوانش آقا سید جواد، در قزوین شهید شدند) را از دست دادند. سید حسن با شوق فراوان مقدمات و ادبیات و قسمتی از سطوح را در رشت خوانده و آنگاه به نجف مهاجرت کردند و پس از تکمیل سطوح، از محضر آیت‌الله میرزا حسین نائینی، آیت‌الله آقا ضیاءالدین عراقی، آیت‌الله‌العظمی اصفهانی، آیت‌الله حاج شیخ شعبان رشتی و آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین اصفهانی کسب فیض نموده، به مقام منیع علم و اجتهاد رسیدند و سپس به وطن مراجعت نمودند و در مسجد گلشن واقع در بازار رشت به اقامۀ نماز جماعت و خدمات دینی پرداختند. ایشان در سال 1351ش. دارفانی را وداع گفتند. (رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ج ۵، ص ۱۸۵)2. آیت‌الله سیدحسین خادمى اصفهانى فرزند ابوجعفر، در سال 1280ش. در خانواده‌اى روحانى در اصفهان به دنیا آمد. تا سیزده سالگی علوم ابتدائى را فراگرفت و سپس در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل علوم دینیه مشغول شد و نزد اساتید بزرگى نظیر آیات‌الله سید على نجف‌آبادى، سید محمد نجف‌آبادى، شیخ على یزدى، میرزا احمد اصفهانى و میرزا محمدصادق اصفهانى بسیارى از مراتب علمى را طى کرد. وى که در دو خانواده بزرگ صدر و شرف‌الدین بزرگ شده بود، جـهت ادامـه تحصیل بـه نجف اشرف عزیمت نمود و از محضر آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانى، آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‌الله نائینى بهره برد و پس‌ازآن‌که به درجه اجتهاد نائل آمد، به اصفهان بازگشت و متجاوز از پنجاه سال در حوزه علمیه اصفهان به تدریس، تألیف و سایر وظایف علمى همت گمارد. در طول نهضت امام خمینى (ره) به‌ویژه در سال‌هاى 43 ـ 42 یکى از همگامان اصلى به شمار مى‌رفت. نقش ایشان در اصفهان در برپائى مجالس و تظاهرات مردم و تشویق علما و روحانیون براى همراهى با انقلاب به حدی بود که استان اصفهان را پیشتاز مبارزات مردمى در سال‌هاى پرهیجان 56 و 57 کرد. وى در طول دوران دفاع مقدس ـ مادامی‌که در قید حیات بود ـ از پشتیبانى مادى و معنوى رزمندگان اسلام دریغ نورزید. از ایشان آثار علمى قابل‌توجهی مانند رهبر سعادت، رساله در عدم ارث زوجه، خاتمه برائت و استصحاب، حواشى به کتب اصول و ... برجاى مانده است. آیت‌الله خادمى در سال 1364 در سن 84 سالگى دیده از جهان فروبست و پس از یک تشییع باشکوه، در جوار مرقد مطهر حضرت رضا علیه‌السلام به خاک سپرده شد. (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب نوزدهم، آیت‌الله سید حسین خادمى، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1380)
3. آیت‌الله روح‌الله کمالوند خرم‌آبادی در سال 1280ش. در خرم‌آباد متولد شد. تا سال 1297 در زادگاه خود مشغول تحصیل شد و سپس به بروجرد رفت و دو سال از محضر آیت‌الله‌العظمی بروجردی (ره) و اعاظم معاصر آن دیار بهره‌ها برد. وی سپس به اراک مهاجرت کرد تا از محضر آیت‌الله‌العظمی حائری یزدی (ره) بهره‌مند شود، پس از مهاجرت ایشان به قم با حضرت استاد به قم رفت و تا سال 1306 در قم از حوزه تدریس معظم‌له استفاده کرد. دروس عقلی را از میرزا علی‌اکبر یزدی آموخت، سپس به خرم‌آباد مراجعت کرد. هنگامی‌که آیت‌الله‌العظمی بروجردی به قم آمدند وی مجدداً به قم بازگشت و مدت پنج سال از محضر ایشان کامیاب شد. در سال 1329 بنا به دستور آیت‌الله‌العظمی بروجردی به خرم‌آباد برگشت و به تأسیس حوزۀ علمیه آن سامان پرداخت. وی در سال 1342 دعوت حق را لبیک گفت. (رازی، شریف، گنجینه دانشمندان، جلد 5، ص 29. یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله روح‌الله کمالوند، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1391)
4. آیت‌الله حاج میرزا عبدالله مجتهدی سرابى از علماء به نام معاصر تبریز است که سال‌ها در حوزه علمیه قم از محضر اساتید استفاده کرد و پس از پایان تحصیلات در تبریز به امر تبلیغ و خدمات دینى پرداخت. ایشان سطح را در تبریز نزد اساتید آن سامان خواند و در اواخر سال 1304 به قم مهاجرت کرد. در قم از محضر مرحوم آیت‌الله خوانسارى و آیت‌الله میرزا محمد همدانى و آیت‌الله حائرى استفاده برد و به دریافت اجازه اجتهاد نائل آمد و سپس به نجف اشرف عزیمت کرد. وی در نجف از محضر آیت‌الله‌العظمى اصفهانى بهره‌مند و به دریافت اجازه اجتهاد از آن حضرت مفتخر شده و سپس به تبریز مراجعت نمود و به امر تبلیغ و ترویج دین پرداخت. ایشان سرانجام در خردادماه 1355 درگذشت. (رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ص 313)
5. آیت‌الله حاج شیخ عبدالرسول قائمی فرزند فرج‌الله در سال 1275ش. در دیزیچه اصفهان متولد شد. مقدمات علوم دینی را نزد پدر و اساتید محلی آموخت و در 19 سالگی به اصفهان رفت و دورۀ سطح را در این شهر به پایان برد. وی در سال 1324 عازم مکه شد و در برگشت به آبادان رسید و در این شهر متوجه حضور کسانی شد که پاک‌دینی را تبلیغ و علیه اسلام فعالیت می‌نمودند. آیت‌الله قائمی دست به روشنگری زد و در مقابل حرکت پیروان احمد کسروی ایستاد. ایشان بعدها به توصیه آیت‌الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی در آبادان ماندگار شد و غیر از مبارزه با مبلغین بی‌دینی، منشأ خدمات مذهبی و عمرانی فراوانی شد. ساخت مساجد، پرورشگاه ایتام و حوزه علمیه ازجمله اقدامات آیت‌الله قائمی است. وی در طول دوران مبارزه یکی از ارکان استان خوزستان به شمار میرفت، از پیشگامان نهضت امام خمینی (ره) در سال 1342 بود و در همبستگی روحانیان در این استان نقش موفقی داشت. پس از تبعید حضرت امام (ره)، بسیاری از مبارزین را که تحت تعقیب رژیم شاه بودند، پناه داده و سپس آنان را راهی عراق میکرد. یکی از کانال‌های انتقال اعلامیه‌های حضرت امام (ره) از عراق به ایران از طریق ایشان بود. آیت‌الله قائمی در سال 1360 به اصفهان بازگشت و 12 سال در مسجد باب‌الرحمه به برپایی نماز جماعت و تفسیر قرآن پرداخت. آیت‌الله قائمی در سال 1372 دارفانی را وداع گفت و در صحن حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
6. آیت‌الله سیدمحمدجعفر طاهری مجتهد شیرازی فرزند سید محمد طاهر در سال 1275ش. در شیراز دیده به جهان گشود. پس از تحصیل مقدمات در شیراز و استفاده از محضر مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری در قم، به حوزه علمیه نجف عزیمت نمود و با کسب فیض از محضر آیات عظام نائینی، عراقی و اصفهانی و اخذ درجه اجتهاد به شیراز مراجعت و در مسجد باقرآباد به اقامۀ جماعت پرداخت. ایشان در جریان مبارزات سیاسی سال 1342 با صدور اعلامیه‌ای، حمایت خود را از نهضت حضرت امام خمینی (ره) اعلام نمود و در سال 1356 به همراه شهید دستغیب با تنظیم یک اعلامیه مشترک، مردم را به مبارزه علیه رژیم شاه به رهبری حضرت امام دعوت کرد. ایشان یک سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با برجای گذاشتن تألیفاتی در فقه و اصول، دارفانی را وداع گفت.
7. آیت‌الله سیداحمد خسروشاهى در فروردین سال 1291ش. در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتى و سطح را در تبریز، در محضر پدرش، مرحوم آیت‌الله حاج سید مرتضی خسروشاهى، فراگرفت. در جریان کشف حجاب رضاخانی در سال 1314ش، پدرش ازجمله مخالفینی بود که ابتدا به سمنان و سپس به مشهد تبعید شده و سید احمد نیز به همراه او به مشهد رفت و در حوزه‌ی آن شهر به تحصیل مشغول شد که پس از پایان یافتن مدت تبعید پدر، به تبریز بازگشت و ازآنجا راهى حوزه علمیه قم شد. در قم از محضر درس آیات عظام حائری یزدی، خوانسارى و حجت کوه‌کمره‌اى بهره گرفت و پس از طى مدارج عالى به تبریز مراجعت کرد و در سنگر تبلیغ به فعالیت مشغول شد. سید احمد خسروشاهى در مبارزات علیه رضاخان، و حکومت پیشه‌ورى در آذربایجان نقش مفیدی داشت و همواره از نهضت روحانیت به رهبرى امام خمینى پشتیبانى مى‌کرد. در جریان مهاجرت علما به تهران به دلیل بازداشت حضرت امام، او نیز به همراه علماى تبریز به تهران آمدند و سپس در آذرماه سال 1342 به همراه شهید قاضى طباطبایى و سید مهدى دروازه‌اى و دو تن از وعاظ آن شهر، بازداشت و مستقیماً به زندان قزل‌قلعه برده شد که موجب عکس‌العمل مردم و تظاهرات در تبریز و تهران شد و زندانیان پس از 75 روز حبس و حصر، آزاد شدند. آیت‌الله سید احمد خسروشاهى سرانجام در 28 خرداد سال 1356 دارفانى را وداع گفت و پس از تجلیل و اکرام در تبریز، در مشهد مقدس به خاک سپرده شد. وى صاحب تألیفاتى نیز بود که از آن جمله فوائد الافهام فى شرح قواعد الاحکام است. (فصل‌نامه مرکز بررسی‌هاى اسلامى، گروه تاریخ، سال اول، شماره 4، ص 298 ـ 248)
8. حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ محمدحسن نجفی فرزند آیت‌الله حاج شیخ ابوالقاسم کاشانى در سال 1333ق. در نجف اشرف متولد شد. وی در سال 1349 در تهران وفات یافت و جنازه وى پس از حمل به قم توسط حضرت آیت‌الله‌العظمی مرعشى نجفى دفن شد.
9. حجت‌الاسلام سید احمد پیشوا در سال 1311ش. در کازرون متولد شد. مقدمات و سطح را از پدر و عموى خود آموخت. در سال 1335 راهى حوزه علمیه نجف شد و نزد اساتید آن حوزه دوره عالى علوم دینى را طى کرد. سپس به زادگاه خود بازگشت و به ترویج احکام دین پرداخت. وى در سال 1348 به شیراز مهاجرت کرد و در مسجد نو به اقامه نماز جماعت پرداخت. ایشان تألیفاتى چون آیینه سیاه، على(ع) از دیدگاه دیگران (خطى) و ... دارد. وی همچنین کارهای عام‌المنفعه‌ای مانند احداث لوله‌کشى بخشى از شهر کازرون، تعمیر مساجد، تأسیس بنیاد مهدى، تأسیس صندوق قرض‌الحسنه و تأسیس مدرسه علمیه امام مهدى(عج) انجام داده است. ایشان در 12 بهمن 1384 درگذشت.
10. آیت‌الله شیخ مجتبی محمدی عراقی فرزند محمد ملقب به زین‌العابدین، در سال 1294ش. در قصبه کره رود از توابع اراک تولد یافت. در چهارسالگی به‌اتفاق خانواده به کنگاور کوچ کرد و تحصیلات مقدماتى و مقدارى از سطح را نزد پدر آموخت. وی در سال 1309 براى تکمیل تحصیل، به زادگاه خویش بازگشت. مدت چهار سال در اراک ـ در مدرسه حاج ابراهیم خوانسارى ـ نزد اساتید معروف آن روزگار، مانند مرحوم سید محسن هفته‌اى و شیخ محمد سلطان به تعلم پرداخت و در سال 1311 به قم عزیمت و از محضر علماى آن شهر در فقه و اصول و فلسفه کسب فیض کرد و پس از رحلت مرحوم آیت‌الله حائرى یزدى، از محضر آیات عظام سید محمدتقى خوانسارى و سید محمد حجت استفاده کرد. در سال 1317 در امتحانات اجبارى که از سوى رضاخان براى طلاب و با نظارت وزارت معارف ترتیب داده شده بود، شرکت کرد و به دریافت گواهى مدرسى در رشته «منقول» توفیق یافت. پس از آغاز جنگ جهانى دوم به علت فوت پدرش به‌ناچار به کنگاور بازگشت و قریب ده سال در آنجا اقامت و در سال 1329 مجدداً به قم مراجعت کرد و ضمن تدریس فقه، از محضر مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردى بهره‌مند گردید. در سال 1336 به دستور آیت‌الله‌العظمی بروجردى کلیه دفاتر و پرونده‌هاى مربوط به نظام‌وظیفه طلاب به انضمام سرپرستى کتابخانه مدرسه فیضیه و نیز تولیت مدرسه «مهدى قلیخان» به نامبرده واگذار شد. حاج مجتبى عراقى علاوه بر اینکه تولیت مدرسه مهدى قلى خان را برعهده گرفته بود، از نزدیکان آیت‌الله شریعتمدارى نیز به شمار مى‌رفت و قسمتى از امور دارالتبلیغ را نیز اداره مى‌کرد. وى در سال 54 تلاش کرد تا از طریق آقاى شریعتمدارى کمک‌هاى مالى را به امام موسى صدر برساند. سرانجام این عالم و محقق بزرگوار در آغازین روزهای سال 1380 در 86 سالگی وفات یافت و در حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.
11. اصل: شهربی آیت‌الله سیدمهدی یثربی فرزند محمدرضا، در سال 1304ش. در کاشان به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت کفالت و تربیت برادر علامّه‌اش، آیت‌الله‌العظمی سید علی یثربی پرورش یافت. پس از تحصیل دروس جدید و مقدمات و ادبیات و قسمتی از سطوح و استفاده از محضر اخوی معظم خود، به قم عزیمت و سطوح را در محضر مدرسین حوزه تکمیل و از درس خارج مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی و مرحوم آیت‌الله محقق داماد و حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خمینی (ره) و دیگران بهره‌ها برد تا آن‌که در سال 1379ق. بنا به درخواست و اصرار مردم کاشان و امر مرحوم آیت‌الله بروجردی به کاشان برگشت و به جای مرحوم آیت‌الله یثربی (اخوی معظمشان) به اقامه جماعت و خدمات دینی و تربیت طلاب مشغول شد و آثار و باقیات‌الصالحات زیادی همچون مدارس علمیه طلاب، مساجد، حسینیه، بیمارستان و صندوق قرض‌الحسنه و... از خود به‌جای گذارد. آیت‌الله یثربی نمایندۀ مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری و امامت جمعه شهرستان کاشان را نیز به عهده داشت. وی در سال 1385 دارفانی را وداع گفت.
12. آیت‌الله حسینعلی منتظری، فرزند علی در سال 1301 ﻫ ش در نجف آباد اصفهان متولد شد. تحصیلات حوزه‌ای خود را در اصفهان و سپس در قم پی گرفت و به درجات عالی علوم دینی رسید. ایشان بخصوص در دهه چهل به علت همراهی با نهضت امام خمینی(ره) تحت تعقیب عوامل امنیتی رژیم قرار گرفت و به زندان افتاد و شکنجه‌ها دید. پس از پیروزی انقلاب و بعد از وفات آیت‌الله طالقانی، امامت جمعه تهران از طرف امام خمینی(ره) به ایشان واگذار گردید. در سال 1364 مجلس خبرگان وی را به عنوان قائم مقام رهبری تعیین کرد ولی این حکم در سال 1368 به علت نفوذ عناصر قدرت طلب به‌ویژه باند جنایتکار مهدی هاشمی در دفتر وی و انتقال واژگونه اخبار و حوادث روز به ایشان و اتخاذ مواضع علیه حرکت انقلاب، پس گرفته شد. حضرت امام در نامه 6 /1 /1368 خطاب به آقای منتظری فرمودند: «از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامی عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرال‌ها و از کانال آنها به منافقین می‌سپارید، صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده‌اید. شما در اکثر نامه‌ها و صحبت‌ها و موضع‌گیری‌هایتان نشان دادید که معتقدید لیبرال‌ها و منافقین باید بر کشور حکومت کنند. به قدری مطالبی که می گفتید دیکته شدۀ منافقین بود که من فایده‌ای برای جواب به آنها نمی‌دیدم.» حضرت امام در ادامه توصیه نمودند «از آنجا که ساده‌لوح هستید و سریعاً تحریک می‌شوید در هیچ کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.» توصیه‌ای که آقای منتظری به آن عمل ننمود و تبعات سوئی را به دنبال داشت. وی در سال 1388 در قم درگذشت.
13. آیت‌الله ابراهیم امینی، فرزند حسین در سال 1304 ﻫ ش در نجف‌آباد در خانواده‌ای مذهبی و علاقه‌مند به اهل‌بیت(ع) دیده به جهان گشود. آیت‌الله امینی دروس کلاسیک را تا ششم ابتدایی در یکی از مدارس غیردولتی و شبانه به پایان رساند و در جلسات قرآن که در مساجد تشکیل می‌‌شد، شرکت جدی داشت. از همان سال‌ها عاشق طلبگی و تحصیل علوم دینی شد و در فروردین 1321 پس از کسب رضایت مادر همراه دو تن از دوستان خود به حوزه علمیه قم آمد و در مدرسه حاج ملاصادق سکونت داشت. او در این مدت در روزهای پنج شنبه و جمعه در درس اخلاق امام(ره) شرکت میکرد و شب‌‌های جمعه نیز به درس اخلاق آقا حسین قمی میرفت. نماز مغرب و عشا را در فیضیه به امامت آیت‌الله سیدمحمدتقی خوانساری می‌‌خواند تا اینکه ایام تعطیلی حوزه‌های علمیه و فصل تابستان فرا رسیده و دوره سه ماه حضور او در قم به سر آمد.
در تابستان آن سال به زادگاه خود بازگشت، امّا در سال تحصیلی بعد به دلیل کمبود و گرانی ارزاق عمومی و مشکلات معیشتی نتوانست به قم برود و به سفارش از استادان و دوستان به حوزه علمیه اصفهان رفت و در مدرسه نوریه ساکن شد. حوزه علمیه اصفهان در آن روزگار رونق فراوانی داشت و در امور معنوی نیز بسیار شگفت‌آور بود. آیت‌الله امینی در این سال‌ها به تکمیل دروس دوره سطح مشغول شد و همواره از محضر استادان اخلاق، همچون حاج میرزا علی شیرازی بهره می‌‌برد. مدت حضور او در اصفهان نزدیک به شش سال بود.
در سال 1326 برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم رفت تا از محضر استادان آن دیار نیز کسب فیض نماید. در آنجا نیز از محضر آیات عظام و استادان بسیاری در فقه و اصول و حکمت بهره برد. در این مدت از تدریس دروس فراگرفته نیز غافل نماند.
آیت‌الله ابراهیم امینی در طول سال‌های تحصیل خود، به محضر علما و استادان بسیاری شرفیاب شد. وی در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله بروجردی(ره) و در درس خارج اصول امام خمینی(ره) شرکت می‌‌نمود. بعدها که در درس خارج فقه امام(ره) نیز تشکیل شد، در آن شرکت می‌‌جست.
فعالیت‌های علمی و فرهنگی آیت‌الله امینی فراوان است. از جمله می‌‌توان به سفرهای تبلیغی او در مناطق مختلف کشور اشاره کرد. همچنین معظم‌له در بسیاری از سمینارهای علمی داخل و خارج کشور حضور داشته و به ایراد سخن پرداخته که برخی از آنان به چاپ رسیده است.
ایشان در سال 1344 کتاب «دادگستر جهان» را نوشت. این کتاب زمانی به چاپ رسید که حملات دشمن به مساله مهدویت بسیار بود و بسیاری از جوانان می‌‌خواستند با زندگی حجت دوازدهم آشنا شوند. فعالیت‌های مهم سیاسی آیت‌الله امینی از سال 1341 با شرکت در جلسه‌ای سرّی که مفاد آن اصلاح حوزه علمیه قم، تبلیغ اسلام، امربه‌‌معروف و نهی از منکر و سعی در اجرای احکام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اسلام بود، آغاز شد. آیت‌الله امینی یکی از اعضای فعال جامعه مدرسین در قبل و بعد از انقلاب بوده است.
او در مسأله بازداشت امام(ره) و تبعید او به نجف و ترکیه، رابط میان امام(ره) و برخی از علما بوده به دلیل این‌گونه فعالیت‌ها مورد تعقیب واقع شد. او در دوران حضور امام(ره) در پاریس به دیدار او رفت و از یازده نفری بود که پس از ارتحال آیت‌الله حکیم، اعلامیه مرجعیت امام خمینی(ره) را امضا کرد.
پس از انقلاب نیز در فعالیت‌های سیاسی گوناگون شرکت داشت و همواره مدافع امام(ره) و مقام معظم رهبری بود. برخی از مسؤولیت‌های او پس از انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
1. نماینده امام(ره) در امور استان هرمزگان؛
2. نماینده امام(ره) در امور استان مازندران؛
3. نماینده امام(ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملایر و نهاوند؛
4. عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی با حکم امام(ره)؛
5. سه دوره نمایندگی در مجلس خبرگان از چهارمحال و بختیاری؛
6. نایب رئیس مجلس خبرگان؛
7. ریاست دبیرخانه مجلس خبرگان؛
8. عضویت در هیأت امنای دانشگاه امام صادق(ع) و مجمع جهانی علوم اسلامی؛
9. عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛
10. امام جمعه شهر قم با حکم مقام معظم رهبری؛