اطلاعیه
تاریخ سند: 25 دی 1338
اطلاعیه
متن سند:
شماره : 969 /2 به قرار اطلاع شیخ عبدالقادر به نمایندگی از طرف شیخ عبدالکریم کربچنه و شیوخ طالبانی و مشایخ ذره ای و قسمت عمده عشایر جاف1 و شیوخ قرزنچه اظهار داشته که در صورت مساعدت دولت ایران علیه رژیم فعلی عراق قیام نمایند شیخ لطیف فرزند شیخ محمود سلیمانیه حاضر به همکاری با آنان می باشد شیخ عبدالقادر پیش بینی نموده که به مجرد قیام تمام منطقه شیلر، پنجوین، جوارنا و سلیمانیه از وجود مأمورین عراق پاک خواهد شد و ضمنا عشایر پشتدر2 هم با آنها همکاری خواهد نمود نامبرده متذکر شده که عشایر جنوبی عراق هم با کمک دولت ج.م.
ع قیام نموده و قسمت عرب نشین را تصرف نمود.
بخش 2 اداره یکم 872 ـ الف
توضیحات سند:
1ـ مهم ترین قبایل کرد عراق عبارتند از : بارزانی، طالبانی و جاف، از نظر تاریخی بارزانی جنجگوتر و مستقل تر از سایر قبایل است.کردهای بارزانی بیشتر در شمال عراق و در اطراف دهکده بارزان نزدیک مرز ترکیه مستقر هستند و بیشتر به کشاورزی مشغولند، ملامصطفی بارزانی از اواخر سالهای 1930 م تا زمان مرگش در اواخر 1979 م رهبر بدون چون و چرا بارزانیها بوده است.
بعضی از اعضای قبیله «طالبانیها» در دهکده های شمال غربی خانقین ساکن هستند، در حالی که اکثریت قبیله در منطقه ای در اطراف کرکوک زندگی می کنند، یک دسته از طالبانیها که مانند بارزانیها ساکن هستند و به کشاورزی مشغولند از طرفداران جلال طالبانی تشکیل شده اند، که مدت مدیدی بر سر مسئله رهبری نهضت کردها با ملامصطفی بارزانی به نزاع پرداخته است.
قبیله «جاف» بزرگترین قبیله کرده است.
جافها در مناطق دیاله، کرکوک و سلیمانیه در عراق زندگی می کنند.
جافها تا اواخر سال 1960.
م که توسط دولت ایران از ورود آنان به کشور جلوگیری شد در هنگام تابستان برای چرای تابستانی به ایران مهاجرت می کردند، از اواخر سالهای 1960.
م جافها به قبیله ساکنین تبدیل شدند.
در سال 1970 م قبیله جاف در مقابله بین حکومت وقت و بارزانی خنثی محسوب می شد.
کردستان عراق و نقش آن در امنیت ملی این کشور، پایان نامه تحصیلی دانشکده اطلاعات وزارت اطلاعات، صص 14 ـ 15.
2ـ عشایر پشتدر از طوایف کرد عراقی هستند که به حوالی سردشت کوچ کرده و میان کردهای ایران و عراق در ترددند.
همین طایفه در سالهای قبل از سلطنت رضا خان به ریاست بابکرآغای پشتدر به مرز سردشت تجاوز کرده، سپس عقب نشستند.
(ر.ک به گلگون کفنان، یکرنگیان، صفحه 325 و تاریخ، فرهنگ و ادب مکریان، ابراهیم افخمی، صفحه 230).