موضوع : روحانیون
تاریخ سند: 26 آذر 1342
موضوع : روحانیون
متن سند:
شماره : 14163/د/ف 8 روز عید مبعث برای دیدار آقای شیخ بهاءالدین محلاتی رفتم آقا در اتاق نبود چند دقیقه بعد از نشستن در حالی که قیافه ای تلخ و خموش داشت جواب سلام را داد و نشست خیلی گرفته و آرام صحبت می کرد در همین موقع یک نفر از حاضرین به آقای شیخ بهاءالدین اظهار داشت روز مبعث نباید ملول باشید آقای شیخ بهاءالدین اظهار داشت پس از نماز عشا خبری به من رسید خیلی دلخراش و ناراحت کننده.در تبریز آقای قاضی1 یکی از علما و عده ای از مردم را گرفته اند و آنان را به تهران آورده اند تظاهراتی شده حتی در فرودگاه تبریز سر صدایی بوده ولی به هر حال آنان را به تهران آورده اند آقای شریعتمداری را در خانه محاصره کرده اند خدا رحم کند و معلوم نیست دستگاه چه می خواهد بکند بنابراین قضیه آقای خمینی هم بغرنج تر شده چه باید کرد دست ما هم به جایی بند نیست به حدی دیشب تا حالا سرم درد می کند که هیچ حواس ندارم امروز روز عزای ماست نه روز شادی روزی است که باید همه مسلمانان دنیا بالا سر قبر پیغمبر بروند و آزادی خود را بخواهند.
باید به خدا پناه برد به هر حال دستگاه برای اقتدار و قدرت خود دست به همه اقدامی می زند گاهی فکر می کنم نه من همه رفقایمان یک مرتبه بیرون بیاییم و بگوییم آخر از جان مسلمانان چه می خواهید گاهی فکر می کنیم در خانه صم بکم بنشینیم نمی دانم چه باید بکنیم آخر راه چاره ای هم مفتوح نیست برویم بگوییم این است دستگاه حاکمه این است عملیات حکومت مشروطه این است نتیجه انقلاب سفید که توی سرشان بخورد.
بهره برداری شده در پرونده نامبرده بایگانی شود.
شهابی گیرندگان : مدیریت کل اداره سوم
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سید محمد علی قاضی طباطبایی فرزند حاج میرزا باقر در سال 1333 قمری در تبریز دیده به جهان گشود.تحصیلات مقدماتی علوم دینی را از پدر بزرگوار و عم گرامی خود میرزااسداللّه در مدرسه طالبیه تبریز آموخت و در سال 1347 هجری قمری در هنگام قیام مردم تبریز به اتفاق پدرش توسط رضاخان به تهران تبعید شد و پس از چند ماه توقف در تهران و ری به تبریز مراجعه نمود.
در سال 1359 قمری به حوزه علمیه قم مشرف و مشغول تحصیل علوم مذهبی گردید.
در دوران تحصیل از محضر مراجع عظام چون آیت الله حجت، آیت الله صدر و آیت الله بروجردی و امام خمینی (ره) کسب علم نمود.
وی در سال 1369 قمری، از قم راهی حوزه علمیه نجف شد و در آنجا نیز از محضر علماء بزرگی چون آیت الله حکیم، عبدالحسین رشتی، میرزا باقر زنجانی و بجنوردی و علامه محمدحسین کاشف الغطاء کسب فیض کرد.
در سال 1372 قمری به ایران بازگشت و در تبریز اقامت گزید.
در تبریز نماینده تام الاختیار امام بود و از این جهت مسئوولیتی سنگین بر عهده داشت.
آیت الله قاضی از هنگامی که مبارزه با حکومت پهلوی را بر خود فرض نمود هیچگاه در این مورد کوتاهی نکرد.
به ویژه بعد از سال 1341 ه ش همزمان با اوج گیری مبارزات مردم مسلمان وی نیز فعالتر از گذشته به مبارزات علیه رژیم پرداخت، به همین دلیل در زندان قزل قلعه محبوس و سپس به شهرهای کرمان و زنجان تبعید شد و پس از اتمام دوره تبعید در تبریز اقامت نمود و به مبارزات خویش ادامه داد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مقام نمایندگی امام و امام جمعه تبریز خدمت می کرد.
تا سرانجام در تاریخ دهم آبان 1358 به دست فردی از گروهک فرقان چهره در خون کشیده، شهید شد.