تاریخ سند: 28 مهر 1344
درباره : آیت الله میلانی پیرو : 35258/316 ـ 24/7/44
متن سند:
از : اداره کل سوم
به : ریاست ساواک استان نهم خراسان (مشهد) شماره : 35306 /316
بدینوسیله یک نسخه نشریه شماره 35 ایران آزاد1 به پیوست ایفاد می گردد.
خواهشمند است دستور فرمائید در صورت امکان موارد زیر را تعیین و اعلام
دارند.
1ـ این خبر به چه وسیله به اروپا ارسال گردیده (پستی ـ تلگرافی ـ پیک) در
صورت آخر از چه کسی استفاده شده هویت وی روشن و شناسائی شود.
2ـ در صورت امکان عامل و یا عاملین انتشار استفتائیه مزبور شناسائی و
چگونگی ارسال آن روشن گردد.
3ـ آیا آیت الله میلانی رأسا با جبهه ملی تماس دارد یا خیر؟ در صورت اول تماس
وی با افراد جبهه ملی روشن (رابط یا رابطین و همچنین نحوه تماس و چگونگی
ارتباط وی) تعیین گردد
4ـ هرگونه اطلاعات تکمیلی در این مورد کسب و اعلام شود.
از طرف مدیر کل اداره سوم.
مقدم
تهیه کننده صالحی 25 /7 /44
محترما در صورت تصویب مطالبی را که نقل قول از آیت الله میلانی کرده اند استخراج و طی نامه
چگونگی از ساواک مشهد استعلام گردد 25 /7
برابر نظریه اقدام فرمائید 27 /7
توضیحات سند:
1ـ ایران آزاد ارگان سازمانهای
جبهه ملی ایران در اروپا بود.
این نشریه، در شماره، 35 سال
سوم، مرداد ماه 1344 هجری
شمسی برابر اوت 1965، خبر
زیر را در صفحه 4 درج کرده
است :
«حضرت آیت الله العظمی
میلانی، ضمن تقدیر از
مبارزان، هدفهای مبارزه
روحانیت را توضیح می دهند :
حضرت آیت الله میلانی مرجع
عالیقدر تقلید، طی نامه ای
رضایت خود را از مبارزه و
فعالیت مبارزان خارج از کشور
اظهار می فرمایند، در این نامه
ضمن ستایش مساعی مبارزان
در راه مصالح ملت ستمدیده و
محروم هدفهای مبارزه
روحانیت توضیح می دهند:
حضرت آیت الله علت مبارزه را
عدم رضایت ملت ایران از
اوضاع کشور دانسته و هدف
مبارزه روحانیت را عبارت
می دانند از:
1ـ جلوگیری از اجرای قوانین
تحمیلی که مغایر دین و آیین و
مصالح مرم باشد.
2ـ رهائی مملکت، از قید
استعمار و آزادی ملت.
3ـ تشکیل مجلس ملی و آزادی
انتخابات.
4ـ رسیدن ملت به حقوق فردی و
اجتماعی خود و رعایت جهات
اقتصادی مردم تا این همه منابع
سرشار به یغما نرفته و ملت از
آن محروم نماند.
متن کامل نامه آیت الله میلانی را
در این خصوص، در پیوست
سند 6 /7 /44ـ160 (سفارت
کبرای شاهنشاهی ایران.
بغداد)
نگاه کنید.
منبع:
کتاب
آیتالله العظمی سید محمدهادی میلانی به روایت اسناد ساواک - جلد دوم صفحه 379