جشن سالگرد حزب ایران نوین
جشن سالگرد حزب ایران نوین
متن سند:
حزب ایران نوین مصمم است دهمین سالروز تأسیس حزب را در روز 24 آذر ماه سال 52 طی مراسم باشکوهی جشن بگیرد این جشن با دعوت اعضاء و حضور رهبران دولت و حزب در تالار اجتماعات واقع در سازمان جوانان پایان نمی پذیرد، بلکه با بر افراشتن شعارهای پارچه ای و احیانا پرتوافکنی چراغ ها در چهار راه ها و خیابان های بزرگ و پذیرائی در یکی از هتل های بزرگ شهر به مدت سه شبانه روز ادامه خواهد داشت.نظریه شنبه : مهم این نیست اگر حزب ایران نوین بخواهد دهمین سال خود را جشن بگیرد و شاید نیز مهم نباشد که صدها هزار تومان در این راه خرج کند و از این راه بر بودجه مملکتی و مردم تحمیل وارد آورد مهم آنست که در شرایط روانی کنونی مردم و حتی توده های واقعی حزبی انعکاس این قبیل شب نشینی ها چگونه خواهد بود؟ حزب ایران نوین می خواهد دست به کاری بزند که حتی احزاب پرسابقه دنیا و حتی در جوامع سوسیالیستی و بورژوازی و جهان سوم این کار را نکرده اند و معمولاً در این قبیل جوامع اگر جشنی برگزار شده جشن های انقلاب، استقلال و یا جشن هائی بوده است که به تمامی مردم تعلق داشته است.
اگر حزب توانسته است از جهت کمی تشکیلات خود را توسعه دهد و دست به کارهای نمایشی بزند از نظر کیفی و آن چه که به اعماق جامعه ها و مردم مشتاق، میهن پرست و پر حوصله ما مربوط می شود آن قدر ناتوانی و درماندگی از خود بروز داده که نه تنها مسائل بسیاری بوجود آورده بلکه موجب نومیدی حتی توده های حزبی شده است.
حزبی که در کار اداری محدود خود نتوانسته عدالت، انصاف، کارآئی و ارزیابی را به موقع عمل بگذارد.
حزبی که نتوانسته انتظارات اصولی و فریاد تظلم خواهی چند فرد هر قدر انگشت شمار را بر آورد چگونه می خواهد در سطح ملی جشن بگیرد مگر آن که بگوئیم روش حزب که تاکنون باعث شکاف بین توده ها و ارگان های اداری مملکت و حزبی است، بخواهد این طور باشد و منظورش این باشد که به شکل مسخره آمیزی به مردم دهن کجی کند و احساسات عمومی را جریحه دارتر کند و یا تا آنجا در پی بی خودی فرو رود و همه چیز را فراموش کند که واقعا حزب خدمتگزار مردم بوده نه طلب کار.
اگر همه چیز را فراموش کنیم و چشم ها و گوش ها را ببندیم و در خواب سنگین و غرورآمیز خود بگوئیم نه، حزب خدمت کرده، چه لزومی به بازگو کردن و تظاهر به آن را دارد آن هم در شرایطی که نگرانی ها و فریادهای مردم را می بینیم و می شنویم.
حقیقت این است که حزب در مقابل توده های مردم صداقت نداشته است و هرگز شهامت بیان واقعیات را نداشته و بدین جهت نتوانسته اتحادی عمیق و یک پارچه اقلاً بین اعضاء خود به وجود آورد و این فکر پیش می آید که شاید آنان از اشتباهات خود شرمسار بوده اند، اگر چنین است پس چه چیزها را می خواهند جشن بگیرند؟ حزبی که روح توسعه طلبی های فردی و روح تجاوز به حقوق دیگران را توسعه داده، حزبی که نتوانسته در دوران حیات پر امکان خود در برابر افکار عمومی شهامت محاکمه و مجازات یک فرد خاطی را داشته باشد و دولت او را از سمتی به سمت دیگر و چو بسا بالاتر ارتقاء می دهد، حزبی است که دست هایش تهی است.
چگونه می خواهد از جیب مردم جشن بگیرد؟ شاید کسانی باشند که با سرمایه گذاری، عمر، استعداد، تلاش و حتی فدا کردن زندگی که در حق آن داشته و دارند و باز هم تشنه خدمتگزاری هستند از این وضع نا خشنود باشند و حتما هم هستند که باید به این عده توجه داشت.
بالاخره انتظارات هزاران هزار سئوال مردم است که این جشن برای چیست؟ ملاحظه شد.
ثابتی 14 /8 /52 ریاحی 13 /8