تاریخ سند: 25 مهر 1356
موضوع: اظهارات شیخ محمد صدوقی
متن سند:
از: 26/ ﻫ تاریخ: 25 /7 /2536[1356] 13560725
به: 312 شماره: 1797 /26 ﻫ
موضوع: اظهارات شیخ محمد صدوقی
پیرو 1757 / 26/ ﻫ ـ 18 /7 /36
آقای شیخ محمد آیتالهی میگفت یکی از طلبههای علوم دینی که در کلاس درس صدوقی در مدرسه خان حضور داشته اظهار نموده که آقای صدوقی بعد از تشریففرمائی والاحضرت شاهپور محمودرضا پهلوی1 به یزد در کلاس درس در مدرسه خان اظهار نموده چون آنها برای ما ارزش قائل نیستند ما هم نباید به آنها احترام بگذاریم و از روحانیونی که در مراسم پردهبرداری از ضریح امامزاده جعفر2 وسیله والاحضرت شاهپور محمودرضا پهلوی در محل امامزاده جعفر حضور داشتهاند انتقاد نموده است.
نظریه شنبه: آقای صدوقی در این قبیل موارد که سوژهای به دست میآورد از وضع مملکت انتقاداتی مینماید.
نظریه سهشنبه: نظریه شنبه مورد تائید است.
نظریه 26/ ﻫ : نظریه سهشنبه مورد تائید است.
توضیحات سند:
1. محمودرضا پهلوى: ششمین فرزند رضاشاه و دومین فرزند از عصمتالملوک دولتشاهى در سال 1305 ش در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى و مقدمات نظام را در ایران گذراند. در واقعه شهریور1320 از همراهان رضاخان در تبعید بود. بعد از مرگ رضاشاه و بازگشت به ایران، براى تکمیل تحصیلات به آمریکا رفت و در رشته مدیریت بازرگانى و صنعتى در دانشگاه کالیفرنیا و میشیگان تحصیل نمود. محمودرضا در سال 1333 با مهردخت اعظم زنگنه ازدواج کرد. سه سال بعد این وصلت به جدایى انجامید. وى در سال 1343 با مریم اقبال، دختر منوچهر اقبال، نخستوزیر و رئیس هیئت مدیره شرکت نفت ازدواج کرد. محمودرضا در امر سرمایهگذارى و داشتن سهام در شرکتهاى مختلف به عنوان یکى از افراد شاخص خاندان پهلوى مطرح بود. بخشی از داراییهای وى، 24 مؤسسه صنعتى و چندین معدن و یک کارخانه آجر و یک کارخانه لاستیک اتومبیل بوده است. علاوه بر این نوع فعالیتها، محمودرضا با دارا بودن مرغوبترین زمینها براى کشت خشخاش، بزرگترین تولیدکننده تریاک در ایران بود. اسناد خیانتهای او در کتابی مستقل به چاپ رسیده است. ر.ک: پهلوىها، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، جلد دوم، صص 357 ـ 360.
2. امامزاده جعفر(ع): مربوط به دوره سلجوقیان، از نوادگان امام صادق (ع) و مهمترین زیارتگاه مورد احترام مردم یزد، در محلهی قدیمی مصلّی عتیق واقع شده است. ایشان در زمان خلافت متوکل عباسی از مدینه به یزد مهاجرت کرد و در کوچهای که بعدها به کوچه حسینیان مشهور شد، در یک دکان آهنگری به شاگردی پرداخت؛ تا اینکه حاکم یزد به نام امیر اوجش، بر اثر خوابی که دید به جستجوی امامزاده پرداخت و در همان کوچه حسینیان خانه بهتری برای او ساخت. به همین مناسبت آن کوچه از آن زمان به این نام شهرت یافت. وی در سال 423 یا 424ق درگذشت و در محل فعلی دفن شد.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان یزد، کتاب 1 صفحه 593