تاریخ سند: 2 آبان 1352
درباره : تلگراف موسی صدر از لبنان به آیات قم
متن سند:
شماره : 3196 /21
از : ساواک قم
به : مدیریت کل اداره سوم 312
روز جاری یک فقره تلگراف از بیروت به امضای
موسی صدر1 جهت آیت الله شریعتمداری
مخابره که رونوشت آن نیز به عنوان نجفی و
گلپایگانی ارسال گردیده که عینا به شرح زیر به
عرض می رسد.
آیت الله العظمی شریعتمداری.
قم.
ایران
مسلمان ها در آتش جنگ2 دفاعی می سوزند
اسرائیل زمینهای آنها را در 1967 اشغال و
همه پیشنهادات صلح و قطعنامه بین المللی را
متکبرانه رد کرده و آتش افروخته.
این جنگ
اسلام را در خطر انداخته و صلح جهانی را تهدید می کند.
اکنون اسرائیل، آمریکا را به جنگ
می کشد.
مسلمانان از ایران انتظار دارند و از آن حضرت می خواهند به دولت و همه سازمان ها
فشار آورده از این جنگ خونین و کمک آمریکا به اسرائیل جلوگیری کند.
رئیس مجلس عالی شیعه
رئیس ساواک قم ـ مهران
تلفنگرام
در بولتن روز 2 /8 /56 درج شد
در بولتن درج شود ثابتی 2 /8 /52
2 نسخه
گوینده زندوکیلی ساعت 1325 روز 2 /8 /52
توضیحات سند:
1ـ سید موسی صدر فرزند سید صدرالدین معروف به امام موسی صدر، روحانی برجسته ایرانی و رهبر متنفذ
شیعیان لبنان در سال 1307 یا 1308 شمسی در قم متولد گردید.
مادرش فیضیه خانم، دختر آیت الله حاج آقا
حسین قمی بود.
وی دوره ابتدایی را در دبستان «حیات» قم گذرانید و مدرک پایان متوسطه را از دبیرستان
حکیم سنایی آن شهر اخذ نمود.
در سال 1320 تحصیلات حوزوی را شروع کرد و بیش از یک دهه پس از
گذراندن دوره مقدمات و سطوح، در درس خارج فقه و اصول و فلسفه استادان نامی و بزرگ حوزه از جمله آیات
عظام امام خمینی (سلام اللّه علیه)، سید احمد خوانساری و محقق داماد شرکت نمود.
همزمان درجه لیسانس
حقوق اقتصادی را از دانشکده حقوق دریافت کرد.
در سال 1332 بعد از فوت پدر به نجف اشرف هجرت نمود و
تا سال 1337 از محضر اساتیدی چون آیات عظام حکیم، خویی و عبدالهادی شیرازی کسب فیض نمود و در
37 سالگی به درجه والای اجتهاد نایل آمد.
در سال 1338 به همراه خانواده خود راهی لبنان شد.
هجرت امام
موسی صدر به لبنان بنا بر وصیت رهبر فقید شیعیان لبنان مرحوم امام شرف الدین و در پی دعوت شیعیان
جنوب لبنان و نیز بر اثر تشویق و ترغیبهای مکرر مراجع بزرگ آن زمان صورت گرفت.
این در حالی بود که
مرحوم آیت الله بروجردی، وی را به عنوان نماینده خود در ایتالیا برگزیده بود.
امام موسی صدر در مدت 20
سالی که در لبنان اقامت داشت تلاشهای فراوانی در جهت ارتقاء کمی و کیفی رفاه شیعیان و تقویت دین و
اعتقادات و اخلاقیات آنان کرد.
با برنامه ریزی های وی و حمایت اکثریت جوانان شیعه در لبنان مشاغل
متعددی به وجود آمد و بسیاری از زنان و مردان لبنانی در آموزشگاهها، مراکز فنی و حرفه ای، کارگاهها و
مدارس مشغول کار و تحصیل شدند.
او در این مدت نقش مؤثری در متشکل کردن شیعیان لبنان ایفا کرد.
امام
موسی صدر به شیعیان آموخت که اسرائیل شرّ مطلق است و هرگونه داد و ستد با صهیونیست ها حرام می باشد
و سازمان نظامی «امل» را با هدف دفاع از جنوب لبنان در برابر تعرضات صهیونیستها پایه گذاری کرد.
وی بانی مبارزه مردمی با نظام طائفه گری در لبنان بود و عامل مؤثری در مقابله با سلطه خواهی اقلیت مارونی
بر کشور اسلامی لبنان به شمار می رفت.
امام موسی صدر سه هفته قبل از هجرت تاریخی حضرت امام خمینی
(سلام اللّه علیه) به پاریس، طی مقاله ای در روزنامه لوموند از انقلاب اسلامی ایران به عنوان ادامه حرکت انبیای
الهی یاد کرد و حضرت امام را به عنوان یگانه رهبر بزرگ انقلاب به دنیای اسلام معرفی نمود.
دو روز از انتشار
مقاله نگذشته بود که وی به صورت اسرارآمیزی در روز نهم شهریور 1357 در حالی که می خواست لیبی را به
مقصد لبنان ترک گوید، با دو تن از همراهانش ناپدید شد.
امام موسی صدر برای شیعیان لبنان یک ناجی بزرگ
بود و علما و چهره های برجسته لبنان اعم از شیعه و سنی او را یار و یاور خود می دانستند.
ر.ک : احمد ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، ص 283، تهران 1374
امام موسی صدر به روایت اسناد ساواک، 3 جلد، تهران 1378.
2ـ جنگ بزرگ مصر و سوریه با اسرائیل در تاریخ 14 /7 /52 با یورش همزمان نیروهای مصر و سوریه از دو سوی
کانال سوئز و بلندیهای جولان آغاز شد، روند جنگ با شدت هرچه تمام در دو سوی جبهه های مسلمانان و
صهیونیسم به پیش می رفت در 17 /7 /52 جنگ بزرگ تانکها در صحرای سینا درگرفت و حدود سه هزار تانک
در برابر هم قرار گرفتند.
اسرائیل غاصب از راه دریا و هوا «اپورت سعید» بندر معروف مصری را زیر آتش گرفت و
بیش از 150 مصری کشته شدند، در همین حال نیروهای مصر در صحرای سینا شهرالقنطرۀ را به تصرف خود
در آوردند، و منابع نفت سینا را که در تصرف ارتش اسرائیل بود، آتش زدند، 6 روز پس از شروع این جنگ
(جنگ رمضان) در 20 /7 /52 گروهی از سربازان عربستان سعودی برای جنگ با اسرائیل به جبهه جولان
رسیدند، در این جنگ فشار قابل توجهی به دشمن صهیونیسم از سوی مسلمانان وارد، آمریکا که خطر را برای
اسرائیل جدی احساس کرد، به طور علنی وارد صحنه شد در 24 /7 /52 سیصد هواپیمای آمریکائی از طریق پل
هوائی به اسرائیل اسلحه و مهمات رسانیدند، ولی این اقدام به تنهایی نمی توانست از خطر شکست اسرائیل
جلوگیری کند.
گرچه تز اسرائیل در جنگ همواره بر پایه «اقدام سریع و غافلگیرکننده» استوار بود، و در این
جنگ نیز در حد اعلای خودش به اجرا در آمد لیکن اسرائیل و هم پیمانانش که به وضوح می دانستند اگر جنگ
فرسایشی شود، شکستش قطعی می گردد، به همین جهت برای حفظ موقعیت و برتری نظامی و امتیازاتی که
در سایه اصل «اقدام سریع» به دست آورده بود، بلافاصله با پیشنهاد آمریکا در 27 /7 /52 مبنی بر آتش بس در
جا موافقت کرد.
و شورای امنیت در 30 /7 /52 به پیشنهاد آمریکا و شوروی آتش بس این جنگ را اعلام کرد.
کیسینجر صهیونیست معروف و وزیر خارجه وقت آمریکا با عنوان مأموریت!! صلح خاورمیانه برای مذاکره با
مقامات سیاسی ایران وارد ایران شد، طرح کیسینجر در تهران به این شرح اعلام شد: برقراری آتش بس
مطمئن، مبادله اسیران جنگی، مذاکرات مصر و سوریه و اسرائیل در ژنو، عقب نشینی اسرائیل از صحرای سینا،
و غرب سوئز، باز شدن باب المندب تخلیه اراضی اشغالی اعراب، تشکیل یک تمامیت فلسطینی در غرب اردن،
بیت المقدس پایتخت مشترک فلسطین و اسرائیل.
ر.ک : روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، باقر عاقلی، جلد دوم، صص 280 /277
ـ شاه ایران در 3 /9 /1352 در مصاحبه با مجله الحوادث لبنان ادعا کرد:
تعدادی هواپیمای ایرانی در جریان اخیر خاورمیانه (جنگ رمضان) به عربستان سعودی فرستاده شدند و
مأموریت خود را با موفقیت انجام دادند.
وی افزود : ایران در اقداماتی برای کاهش تولید نفت و قطع جریان آن
به آمریکا و برخی کشورها، شرکت نکرده است لازم به تذکر است که برخی خبرگزاریها و از جمله کویت پیش از
این گزارش کرده بودند که در جریان جنگ رمضان فرودگاه تهران به مدت سه روز برای حمل اسلحه و مهمات
برای اسرائیل به روی پروازهای عادی بسته بوده است.
شاه مجددا در مصاحبه با تلویزیون آلمان اعلام کرد :
مادر تحریم نفت شرکت نکردیم و نمی کنیم...
.
تحریم، سلاحی است که خیلی زود کند می شود و جهانیان
عادت خواهند کرد که نفت کمتری مصرف کنند.
(هفت هزار روز، ج اول ص 575)
منبع:
کتاب
آیت‌الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به روایت اسناد ساواک - جلد سوم صفحه 33