آقای خسروانی وزیر کار و امور اجتماعی چون شخصاً وارد به امور حزبی و سیاسی نمی‌باشند و در کارهای مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی هم تخصصی ندارند
تاریخ سند: 4 مرداد 1344
آقای خسروانی وزیر کار و امور اجتماعی چون شخصاً وارد به امور حزبی و سیاسی نمی‌باشند و در کارهای مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی هم تخصصی ندارند
متن سند:
شماره: 25108 /322 تاریخ:4 /5 /1344آقای خسروانی وزیر کار و امور اجتماعی چون شخصاً وارد به امور حزبی و سیاسی نمی‌باشند و در کارهای مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی هم تخصصی ندارند لذا به وسیله عده‌ای که سوابق چپی- حزب ایران و یا سوابق سوء دیگر دارند به شرح زیر دسته‌ای ایجاد کرده است تا او را راهنمایی کنند.
1- دکتر منوچهر کلالی1 نماینده مجلس شورای ملی که قبلاً معاون فنی اداری وزارت کار و امور اجتماعی بوده است.
2- مهندس قاسم معینی، نماینده مجلس شورای ملی که قبلاً معاون فنی وزارت کار و امور اجتماعی بوده است.
3- دکتر محسن آشتی، عضو هیئت مدیره بیمه‌های اجتماعی.
4- مهندس حسن فرزانه مدیرکل دفتر تحقیقات اقتصادی و اجتماعی وزارت کار و امور اجتماعی که قرار است قریباً به سمت معاون طرح وزارتخانه منصوب شود.
5- فضل‌اله معتمدی،2 معاون فعلی وزارت آبادانی و مسکن که چندی قبل نیز به علت تجاوز ناموسی تحت تعقیب قرار گرفته بود.
6- منوچهر پروشانی عضو حزب ایران بوده و مدیرکل امور اداری وزارت کار و امور اجتماعی است.
7- یحیی مستوفی، عضو جبهه ملی و معاون ثابت اداری وزارت کار و امور اجتماعی که با اساس سلطنت مخالف است.
8- مهندس عبدالوهاب کیا3 و برادرش، دبیرکل سابق سازمان هدایت فارغ‌التحصیلان کشور که اخیراً به سمت بازرس دولت در بانک رفاه کارگران منصوب شده است.
9- عبدالمجید موسوی،4 نماینده مجلس شورای ملی از زنجان.
نظریه: رونوشت برابر اصل است- 2 /6 /44
گیرندگان: ریاست ساواک استان مرکزی جهت اطلاع و تحقیق و اعلام چگونگی.
توضیحات سند:
1. منوچهر کلالی، فرزند حبیب‌الله در سال 1304 ﻫ ش در مشهد متولد شد. برای تکمیل تحصیلات به تهران آمد و از دانشکدۀ حقوق در رشتۀ علوم سیاسی و اقتصاد فارغ التحصیل شد. در 1325 وارد کارهای دولتی شد و در وزارت کار مشغول گردید سپس برای ادامه ی تحصیلات راهی فرانسه شد و از دانشگاه پاریس موفق به دریافت دکترای علوم سیاسی گردید. پس از بازگشت به ایران مدارج اداری را طی کرد تا اینکه به معاونت اداری وزارت کار و امور اجتماعی رسید. وی که در توسعه تشکیلات اداری وزارت کار نقش ساز بود، مدتی دبیرکل کانون فارغ‌التحصیلان در سال 1329 شد. معاونت اداره اقتصاد وزارت کار در سال 1326، ریاست اداره کار و بیمه‌های اجتماعی استان خراسان بین سال های 1332 ـ1336، وزیر مشاور و سفیر ایران در سال های 1350 و 1353، عضو کانون مترقی و دبیرکل حزب ایران نوین 1348 تا 1353 و عضو جمعیت فراماسونری و از طرفداران دولت آمریکا بود. وی در اغلب مهمانی‌های سفارت آمریکا در ایران شرکت می‌کرد و مقامات آمریکایی از برکناری وی از حزب ایران نوین ابراز ناراحتی کردند. برابر گزارشی در 1346 وی از جمله کارگردانان کمیته محرمانه‌ای که از طرف مقامات سیاسی آمریکا (سیا) متمرکز در حزب ایران نوین بود معرفی شد. همسر وی دارای ملیت فرانسوی و مدت ها در اداره اطلاعات سفارت آمریکا مشغول به کار بود و همزمان با آغاز فعالیت‌های همسرش در حزب ایران نوین از شغل خود مستعفی گردید. کلالی در 1340 از طرف وزیر کار به عنوان نماینده وزارت کار جهت شرکت در کمیته دائمی حفاظت به ساواک معرفی شد و در سال 1353 از طرف سازمان مرکزی بین‌المللی حمایت از زندانیان در انگلستان نامه‌هایی جهت کسب اطلاع از وضع چند زندانی سیاسی جهت یادشده ارسال گردید. در سال 1353 از نصیری جهت شرکت در مراسم کنگره سوم حزب ایران نوین دعوت به عمل آورد، وی همواره مورد تفقد نصیری بود. پدر وی از ملاکین تربت جام بود که حداکثر استفاده و بهره‌برداری را از مقام و موقعیت وی در جهت منافع مادی خود کرد و در بیشتر نقل و انتقالات رؤسای ادارات نیز دخالت می‌کرد. کلالی نماینده دوره های 21 و 22 مجلس شورای ملی از مشهد بود. (اسناد ساواک - پرونده انفرادی)2. فضل‌الله معتمدی، فرزند غلامحسین در سال 1300ه ش در تهران متولد شد. پس از سپرى کردن تحصیلات مقدماتى، در دبیرستان شاهرضای مشهد و دارالفنون تهران ادامه تحصیل داد و دیپلم گرفت و از دانشگاه تهران در رشته‌ی علوم سیاسى لیسانس دریافت نمود. مشارالیه ابتدا در سال 1322 در بانک ملى استخدام و در سال 1326 به وزارت کار منتقل شد و در مشاغلى از جمله کارمند اداره‌ی امور شهرستان‌ها، ریاست اداره‌ی کارگزینى، کارمند اداره کل تهران ـ معاون اداره آمار و اطلاعات ـ معاون اداره کار و تبلیغات استان نهم (خراسان) ـ معاون اداره کار استان هفتم (شیراز) ـ معاون اداره کار استان یکم (رشت) ـ -معاون اداره کار استان ششم ـ معاون اداره امور اجتماعى ـ مشاور عالى وزارت کار و امور اجتماعى معاونت کل وزارت کار و مدیرعامل سازمان‌هاى بیمه‌هاى اجتماعى به کار پرداخت.
فضل‌الله معتمدى مدتى نیز در سایر وزارتخانه‌ها مشاغل مهمى از جمله: استاندار سیستان و بلوچستان، معاون ادارى و مالى وزارت کشور، بازرس عالى هیأت امنای بنیاد آرشام، نماینده‌ی دائم حفاظت در وزارت آبادانى و مسکن، مدیر سازمان‌هاى تحت نظر فرح و مدیر دفتر مخصوص فرح به کار پرداخت. نامبرده در حزب ایران نوین عضو هیأت مدیره بود و در سال 1354 کاندید نمایندگى مجلس شوراى ملى از طرف حزب رستاخیز در زاهدان شد. مشارالیه نشان‌هاى متعددى از محمدرضا پهلوى دریافت کرد که از جمله، نشان درجه 2 همایون، نشان درجه 1 آبادانى، نشان تاجگذارى و نشان کار است. در سال 1356 فرح‌پهلوى یک دستگاه بنز 280 با معافیت گمرکى به وى اهدا کرد.
فضل‌الله معتمدى در مشاغل مختلف داراى اختلاس‌هاى چند میلیونى بود که از جمله آن در زمان استاندارى سیستان و بلوچستان است. نامبرده در سازمان کوک و باشگاه شاهنشاهى عضویت داشت و در تشکیلات فراماسونرى در لژ سعدى و عطار نیشابورى عضو بود و از این لحاظ جزو معدود افرادى بود که در ایران به بالاترین مراتب فراماسونرى (درجه 33 آئین‌کهن) رسید. (اسناد ساواک ـ پرونده انفرادى)
3. عبدالوهاب کیا فرزند ابراهیم در سال 1304 ش در نوشهر به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا مهندسی ریخته‌گری ادامه داد و مشاغلی از جمله: رییس اداره توسعه مهارت کارگران وزارت کار، معاون اداره کل آموزش، دبیر کل سازمان هدایت فارغ‌التحصیلان کشور، استاد دانشکده صنعتی تهران، نماینده مجلس شورای ملی و ... را عهده دار بود. از حیث سیاسی، طرفدار سیاست غرب و عضو کانون مترقی و حزب رستاخیز و معاون دبیر کل و مسئول سازمان کارگران این حزب بوده است. (اسناد ساواک)
4. عبدالمجید موسوی در سال 1302 ﻫ ش در زنجان تولد یافت. از دانشکده حقوق لیسانس گرفت و در رشته علوم ادارى فوق‌لیسانس دریافت کرد. مشاغل خود را از وزارت کار آغاز و به ترتیب عهده‌دار کارهاى زیر شد: کارمند حل اختلافات، رئیس اداره حقوقى و بیمه، رئیس اداره کاریابى تهران، رئیس اداره کارگزینى وزارت کار و دبیرکل سازمان هدایت فارغ‌التحصیلان کشور و رئیس دفتر تشکیلات وزارت کار، ریاست کمیسیون استخدام مجلس و عضو حزب رستاخیز ملت ایران. وی نماینده دوره‌هاى 21 و 22 و 23 در مجلس شوراى ملى بود.
روزنامه نداى ایران نوین، شماره 717، 1346
روزنامه آیندگان، شماره 2236، 1354 ش