تاریخ سند: 31 خرداد 1357
مکالمات سوژه از ساعت 0715 چهارشنبه 31/3/37 تا ساعت 1300 همان روز
متن سند:
مکالمات سوژه از ساعت 0715 چهارشنبه 31 /3 /37 تا ساعت 1300 همان روز
شخصی تلفن زد و بعد از احوالپرسی، به محمدعلی صدوقی گفت: به حاجی آقا بگویید راجع به آن کار استخاره بکنند. 0331
محمدعلی: برای چی؟
ناشناس: برای اینکه آن کار را انجام بدهیم یا نه؟
محمدعلی: حجره هستید؟
ناشناس: بله.
محمدعلی: شماره تلفن شما چند است؟
ناشناس: 6354
*****
شخصی به نام دهقان تماس گرفت و پرسید: آیا ممکن است تولد امام حسین سوم شعبان و روز پنجم [که تولد] امام سجاد[(ع)] است، آیا می‌شود جشنی برپا کرد؟
صدوقی: با این وضع که هست و مردم کشته شده‌اند و یک عده زندانی هستن و شکنجه‌ها و ناراحتی‌ها، مجلس می‌توانید بگیرید، ولی اسم جشن رویش نباشه.1
توضیحات سند:
ـ
1. در جریان انقلاب اسلامی و پس از کشتار گسترده‌ی مردم در نقاط مختلف کشور توسط رژیم شاهنشاهی، برپائی مراسم جشن و شادی در اعیاد شعبانیه، از سوی امام خمینی(ره) تحریم شد. ایشان در این رابطه، پیام مفصلی انشاء نمودند که در بخشی از آن آمده است: «کراراً از ایران، نظر این جانب را درباره مراسمى که به عنوان «جشن‌هاى سوم و پانزدهم شعبان» برپا مى‌شده، خواسته‌اند؛ مع الأسف، رژیم منحط، براى مسلمین ایران عیدى نگذاشته است. دست شاه تا مِرفَق به خون ملت ایران فرو رفته و درحال حاضر، ملت عزیز، در عزاى عزیزان خود نشسته. چگونه ممکن است کسى نظر دهد که جشن بگیرند و شادمانى کنند؟ شادمانى بر روى اجساد به خون خفته فرزندان اسلام؟! شادمانى در برابر افراد شریفى که در سیاه چال‌هاى زندان، زیر سخت ترین شکنجه‌هاى جهنمى دژخیمان به سر مى‌برند؟! شادمانى در مقابل تبعیدیانى که بر خلاف تمام موازین انسانى و قانونى، از اوطان خود بیرون رانده شده‌اند؟!
ما که هنوز مادرهاى داغدار جوانانمان سیاه پوشند، ما که هنوز شاهد صدمات جانکاه شاه به اسلام بزرگ و کشور اسلامى هستیم، جشنى نداریم. ما که در هر فرصت، مدارس و مساجد و دانشگاه هایمان مورد هجوم مأمورین شاه است، چطور ممکن است چراغانى کنیم؟!
ملت ایران بداند که دست پلید دولت در فعالیت است که مسیر نهضت اصیل و شکل گرفته و عمومى ایران را تغییر دهد؛ و یکى از شاهکارها، همین دامن‌زدن به لزوم جشن است، که در پرتو آن، خون پاک ملت اسلام را لوث کند و نهضت عظیم اسلامى را به سستى بکشد، یا خداى نخواسته محو کند. ملت ایران بیدار است و راه خود را یافته و با هوشمندى مى‌داند که هر نغمه، با هر اسم، او را از مسیر خود، که قیام ضد شاهى است، منحرف کند، شیطانى است، اگر چه با اسم قرآن مجید و یا ولى الله اعظم(عجل الله فرجه) باشد. ما روزى را عید مى‌گیریم، که بنیان ظلم و ظالم را منهدم کنیم و دست دودمان ستمکار پهلوى را از کشور قطع نماییم، و آن روز ان شاء‌الله تعالى نزدیک است و روز عید اسلامى است و عید ولى عصر، عجل الله فرجه...» صحیفه امام . ج 3. ص 427
***
منبع:
کتاب
گفت و شنود، جلد اول - شنود مکالمات شهید آیت‌الله محمد صدوقی صفحه 95