در روز اخذ آراء در شمیرزاد[شهمیرزاد]سمنان
تاریخ سند: 16 مرداد 1346
در روز اخذ آراء در شمیرزاد[شهمیرزاد]سمنان
متن سند:
از: 14 ﻫ تاریخ: 16 /5 /1346به: 321 شماره: 1917/ ﻫ
پیرو 1916/ ﻫ – 16 /5 /46
در روز اخذ آراء در شمیرزاد[شهمیرزاد]سمنان، دو نفر از طرفداران شیخ محمد مؤمنی به نام سیداسماعیل هاشمی و حاج علی‌اصغر فراهت در انتخابات شرکت نمودند. سیداسماعیل هاشمی به نام آیت‌اله حکیم1 و آیت‌اله شاهرودی و آیت‌اله نجفی2 رأی داد، ولی علی‌اصغر فراهت به نام دکتر علی امیرحکمت3 و ضمناً هیچیک از طرفداران شیخ مزبور بجز دو نفر نامبردگان بالا، در انتخابات شرکت ننمودند.
نظریه: مراتب جهت استحضار گزارش می‌گردد. سمنانی
ریاست بخش 316 جهت استحضار.
فیش به نام سیداسماعیل هاشمی بررسی و ارائه شود. اوانی 23 /5
در پرونده روحانیون سمنان بایگانی شود.
______________________
1. آیت‌الله‌العظمی سیدمحسن حکیم یکى از فقها و مراجع نامدار شیعه، در سال 1306 ق در خاندانی از علم و تقوا، در منطقه بیت جلیلِ لبنان متولد شد. پدرش علامه سید مهدى حکیم (متوفى 1312) و مادرش نواده آیتالله آقا شیخ عبدالنبى کاظمى، صاحب کتاب «تکمله‌الرجال» مى‌باشد. خاندان حکیم یکى از خاندان‌هاى اصیل و عرب در عراق است که شخصیت‌هاى علمى و اجتماعى بزرگى از آن برخاسته‌اند. آیتالله حکیم از محضر علمای بزرگى چون حضرات آیات عظام حاج سیدمحمد کاظم یزدى، حاج شیخ محمدکاظم خراسانى، میرزا محمدحسین نائینى، آقا ضیاءالدین عراقى، شیخ‌الشریعه اصفهانى و برخى دیگر تلمذ کرده است. مرحوم آیتالله حکیم بعد از رحلت آیتالله العظمى سیدحسین بروجردى، مرجعیت عامه شیعه را به دست گرفت و در تنظیم امور ادارى حوزه‌هاى علمى و تأسیس مدارس و تربیت مبلغین سعى و کوشش بلیغ مبذول داشت و در غنا بخشیدن به فرهنگ اسلامى شاگردانى را تربیت نمود. ایشان یکى از موفق‌ترین مراجع تقلید شیعه در امر تألیف و تصنیف بود. با وجود آن همه مشاغل مرجعیت، باز دست از تألیف و تصنیف برنمى‌داشت و آثار ارزشمندى از خود به یادگار گذاشت. گفته شده از آیتالله حکیم پرسیدند: نظرش درباره سیاست و دخالت علماء در آن چیست؟ او با صراحت فرمود: «اگر معنى سیاست اصلاح امور مردم روى اصول صحیح عقلانى و رفاه حال و آسایش بندگان خدا باشد (کما این که ظاهر امر آن است که معنى صحیح سیاست همین باشد) اسلام، تمامش همین است و جز سیاست چیز دیگرى نیست و علماء غیر از این کار دیگرى ندارند و اگر منظور معنى دیگر مى‌باشد، اسلام از آن بیگانه و دور است». به همین دلیل او در امور جارى سیاسى و اجتماعى دخالت داشت از جمله:
1. شرکت در جهاد مردم عراق علیه استعمار انگلستان
2. تکفیر حزب شیوعى و اشتراکى
3. کمک به جنبش‌هاى آزادیبخش
4. شرکت در نهضت اسلامى ایران
آیتالله حکیم براى اداره امور مرجعیت خود نظم و سازمان خاص ایجاد کرده و براى هر قسمت، مسؤول معینى انتخاب نموده بود و از افراد مطلع در اداره این تشکیلات کمک مى‌گرفت؛ به همین دلیل تشکیلات او با نظم خاص و آبرومندى اداره مى‌شد که این امر در نوع خود بى‌سابقه بود.
آیتالله حکیم دارای فرزندانی برومند، عالم و لایق بود که در دوران زعامت پدر بزرگوار خود از معاونت و یارى او خوددارى نکردند و پس از رحلت آن بزرگوار اغلب آنان به دست دژخیمان نظام عفلقى عراق به فیض شهادت نائل آمدند. خاندان حکیم یکى از کانون‌هاى مقاومت و شهادت در عراق به شمار مى‌آید.
این عالم بزرگوار پس از عمرى تلاش و کوشش در راه اسلام و قرآن سرانجام در 27 ربیع‌الاول 1390 ق (12 خردادماه 1349ش) به ملکوت اعلى پیوست. مدفن آن مرحوم در نجف در مقبره مخصوص جنب کتابخانه خود مى‌باشد. ر. ک: فقهاى نامدار شیعه، عقیقى بخشایشى
2. آیت‌الله‌العظمى سیدشهاب‌الدین مرعشى نجفى فرزند آیتالله سیدمحمود در سال 1276 ش در نجف اشرف متولد گردید. نسب شریف او با 29 واسطه به حضرت امام سجاد (علیه‌السلام) مى‌رسد. تحصیلات ابتدایى و مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت و پس از ادامه تحصیل در محضر اساتید بزرگ آن زمان، در علوم گوناگون از جمله رجال، فقه، کلام، ادیان، انساب، حدیث و علم حروف سرآمد شد. وى در ادبیات، علم طب و هیأت نیز صاحب نظر بود.
آیتالله مرعشى در جوانى به مقام اجتهاد نائل آمد و مدرسان مشهوری همچون آیات عظام: ضیاءالدین عراقى، فشارکى، یثربى کاشانى، شیخ عبدالکریم حائرى یزدى و میرزا محمدحسین نائینى به وى اجازه روایت و اجتهاد دادند. ایشان پس از فوت آیتالله العظمى سیدحسین بروجردى به عنوان یکى از مراجع مطرح شد. از جمله اقدامات فرهنگى و علمى مهم وى، تأسیس یک کتابخانه با بیش از 90000 جلد کتاب است که 25000 جلد آن به صورت خطى و بعضاً کمیاب مى‌باشد و به عنوان یکى از گنجینه‌هاى کم‌نظیر و ارزنده اسلامى به حساب مى‌آید. از آیتالله مرعشى 70 اثر نفیس علمى در زمینه‌هاى مختلف به جاى مانده و از دیگر خدمات ایشان بناى مساجد، حسینیه‌ها و مراکز درمانى در داخل و خارج کشور است. فعالیت سیاسى ایشان از سال 1341 آغاز شد. وى مانند بیشتر علماى مشهور قم با لایحه انجمنهاى ایالتى و ولایتى مخالفت کرد. در ماجراى قیام 15 خرداد و حوادث پس از آن از طریق انتشار اعلامیه رژیم را نسبت به اقدامات ضداسلامى و خشونت‌بار مورد انتقاد قرار مى‌داد. با اوج‌گیرى انقلاب اسلامى در سالهاى 1356 و 1357 ایشان با اعلامیه‌هاى متعدد به رفتار دولت اعتراض مى‌کرد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى نیز همواره از نظام اسلامى حمایت مى‌نمود.
آیتالله مرعشى نجفى در روز 8 شهریور 1369 بر اثر سکته قلبى در سن 96 سالگى به رحمت ایزدى پیوست و در محل کتابخانه خویش به خاک سپرده شد.
3. دکتر علی امیرحکمت، از رجال سیاسی دوران پهلوی در دوره نوزدهم، نماینده شاهرود در مجلس شورای ملی بود و زمانی نیز نماینده ساری در مجلس سنا بود. مشارالیه را از اعضای تشکیلات فراماسونری و عضو لژ ستاره‌ی سحر معرفی کرده‌اند.