موضوع: مدرسه امامیه شهرکرد
موضوع: مدرسه امامیه شهرکرد
متن سند:
[گزارش خبر]به: ۳۱۲ شماره: ۱۹/۱۲۶ ه
از: ۱۹/ ه تاریخ: ۱۹/۱/۵۴
موضوع: مدرسه امامیه شهرکرد
ساعت ۹:۰۰ روز ۱/۱/۵۴ در مدرسه امامیه شهرکرد عده‌ای از روحانیون و معلمین نشسته بودند سه نفر از مقلدین خمینی به نام‌های شیخ محمدعلی صفر نورالهی، مجتبی اموسویا خوئی که از طلبه‌های قم می‌باشد و موسوی آموزگار در هفشجان۱ حضور داشتند بحث از حل اختلاف ایران و عراق شد. نامبردگان اظهار داشتند که اصلاح ایران و عراق به نفع ماها تمام می‌شود. برای اینکه تاکنون امکان نداشت که آقای خمینی را از کلیه اوضاع و احوال ایران باخبر نماییم ولی حالا سالی یک مرتبه خودمان می‌رویم و او را می‌بینیم یا به وسیله اشخاص محرم نامه می‌دهیم و بهتر می‌توانیم از آقا با اطلاع باشیم و منویات او را در ایران اجرا کنیم.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: درباره شیخ محمدعلی صفر نورالهی و مجتبی خوئی طلبه تا به حال گزارشاتی تقدیم گردیده و در زمینه مراقبت از اعمال و رفتار آنان آموزش لازم به شنبه داده شد لذا در مورد موسوی نام آموزگار در قریه هفشجان نیز آموزش لازم به شنبه در زمینه مراقبت و تردد وی به مدرسه امامیه داده شد. مشخصات کامل وی نیز پس از تهیه متعاقباً تقدیم می‌گردد.
نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه مورد تأیید است. ضمناً تحقیق خواهد شد که کدام یک از این افراد اظهار داشته سالی یک بار خمینی را ملاقات خواهد نمود.
توضیحات سند:
١- شهر هفشجان در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهرکرد در دامه کوه‌های جهان بین و بزلر واقع شده است. شهر هفشجان از جمله شهرهای چهارمحال است که در آمارگیری سال ۱۳۵۵ مرکز آمار ایران به علت داشتن حد نصاب جمعیتی به عنوان شهر محسوب شده است. شهر هفشجان در یک شیب ملایم و در دامنه ارتفاعات جهان بین و بزلر جای گرفته، ارتفاع این شهر از سطح دریا ۲۰۵۸ متر است که خود یکی از عوامل سرمای نسبی در این شهر است. هفشجان از دو طریق به شهرکرد متصل است. اولین مسیر از طریق جاده شهرکرد - شلمزار - ناغان است که از سه راهی طاقانک منشعب می‌شود. دوم از طریق جاده شهرکرد - چلگرد است. مسیر اول حدود ۱۴ کیلومتر است و مسیر دوم ۱۰ کیلومتر است. پیوند دو مسیر فوق الذکر در یک بافت ساخته شده‌ی شهری، خیابان شریانی شهر را می‌سازد که شرق بافت و محله‌های تاریخی شهر مانند محله‌های قلعه، محبیها و... وارد شده و از شمال شرقی شهر و از کنار گورستان خارج می‌شود. داد و ستد تجاری و مبادله نیروی کار مردم هفشجان عمدتا با شهرهای اصفهان و شهرکرد صورت می‌گیرد و بخشی از نیروی کار ذوب آهن اصفهان از این شهر تأمین گردیده است.افزون بر نیروی متخصص شهر هفشجان (خصوصاً در زمینه جوشکاری و لوله کشی) در بخش‌های صنعت و ساختمان سایر مناطق میهن اسلامی و حتی خارج از کشور فعالیت چشمگیری دارند. اسکان جمعیت در محل هفشجان دارای قدمتی تاریخ است که به زعم محققین دیرینگی آن به سلسله‌های ساسانی و اشکانی می‌رسد. این محل در دوره‌های بعدی مورد توجه ملوک و سلاطین و حکومتهای مرکزی قرار گرفت. اهمیت آن بیشتر به خاطر دشت وسیع کشاورزی بوده که به خصوص می‌توانست شکارگاه و چراگاه خوبی برای احشام عشایر و شکارگاه مناسبی برای خوانین بختیاری باشد. در سال‌های اخیر، هفشجان به صورت بزرگترین مرکز جمعیتی در حوزه نفوذ مستقیم شهرکرد، نقش شهری خود را ایفا نموده است. در حال حاضر این شهر پس از شهرهای شهرکرد، بروجن، فرخشهر و فارسان، پنجمین شهر پرجمعیت استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد. درباره وجه تسمیه هفشجان احتمالات ذیل مطرح شده است: ۱- این محل را در گویش محلی هوشگون hoshegun می‌گویند که خود لفظ، دو تعبیر به دنبال دارد یکی این که هوشگون به معنی محل خانه و ساختمان است (در اصطلاح محلی مردم به خانه و حصار هوشا یا ایشا می‌گویند. ۲- در اصل هوشنگان و محل حکومت هوشنگ پیشدادی بوده است. دلیل آنها بر این گفته وجود تپه هوشنگی و قلعه هوشنگی و وجود منطقه اسکندری در شهر و کشف کتیبه‌ای مربوط به هزاره چهارم پیش از میلاد در کوه جهان بین در جنوب این شهر است. عده‌ای نیز شهر را به نام هفت شجاعان می‌دانند و معتقدند در این منطقه ۷ مرد دلاور و شجاع از خودگذشتگی‌هایی کردند که شهر به نام آنها مشهور است. ۳- در مورد وجه تسمیه این شهر احتمال دیگری را مطرح نموده مبنی بر اینکه به طور معمول مستغلات و املاک هر شهر یا هر ده و هر خانه ششدانگ است به غیر از هفشجان که (به اعتبار داستانی که تعلق ملک هفشجان را در سابق به شخصی دارای هفت فرزند قلمداد نموده)، املاکش هفت دانگ است، لذا این شهر را «هفشجان» نامیده‌اند. در شهر ۲۰ هزار نفری هفشجان، ۷ مسجد و حسینیه وجود دارد که از آن میان، مساجد جامع و قدس فعالیت بیشتری دارند. مردم هفشجان در جهت همراهی با اهداف اسلامی و دفاع مقدس تلاش چشمگیری داشته‌اند. تقدیم ۴۴ شهید و ۵۵ جانباز گواهی خوبی بر این مدعاست.