تیمسار فرمانداری نظامی تهران
تاریخ سند: 24 شهریور 1332
تیمسار فرمانداری نظامی تهران
متن سند:
اداره اطلاعات دائره نگارشات شماره : 40650 /5 عین مجله فردوسی به شماره 104 مورخ 24 /6 /32 سرمقاله آن در دو موارد زیر : (حیف از این شاه....) و (قوانینی که دکتر مصدق1 تصویب کرده) قابل توجه است برای استحضاریه پیوست ایفاد می گردد.
رئیس اداره اطلاعات سرهنگ پایدار 2ـ 24 /6 /32 احضار شد دستورات لازم داده شده است که از این گونه مقالات دیگر درج ننماید.
24 /6 /32 فورا مدیر روزنامه فردوسی زندانی و مجله مزبور توقیف شود.
لغو شود.
فرماندار نظامی تهران سرلشگر دادستان 7 /7 /32
توضیحات سند:
1ـ محمد مصدق در روز 29 اردیبهشت 1261 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد.پدرش میرزا هدایت آشتیانی وزیر دفتر استیفاء در دوران ناصری و مادرش ملک تاج خانم نجم السلطنه، بنیان گذار بیمارستان نجمیه تهران و از نواده عباس میرزا ولیعهد بهادر قاجار بود.
مصدق پس از تحصیلات مقدماتی بدنبال پدرش به منظور تحصیل علوم جدید وارد مدرسه علوم سیاسی شد که تازه در تهران تأسیس شده بود.
وی در دوره اول مجلس به نمایندگی از سوی مردم اصفهان انتخاب شد اما به لحاظ آنکه کمتر از سی سال داشت اعتبارنامه اش از طرف مجلس رد شد.
پس از شکست آزادی خواهان در صدر مشروطیت برای تکمیل تحصیلات به سوئیس رفت و دکترای حقوق خود را دریافت داشت.
در سال 1296 به معاونت مالیه و در کابینه مشیرالدوله به سمت وزیر دادگستری و بعدا به سمت والی فارس منصوب گردید و تا سوم اسفند 1299 (کودتای سید ضیاء) در این شغل باقی ماند.
در دوران نخست وزیری سردار سپه نماینده تهران در مجلس شورای ملی بود و پس از سقوط رضاخان از سلطنت در دوره چهاردهم نیز به نمایندگی انتخاب شد.
در 22 مهر 1328 در مخالفت با دخالت در انتخابات، جبهه ملی شدن نفت را از مجلس گذرانید.
در جریان مخالفت و شکایت انگلیس از قانون ملی شدن نفت در سال 1330 و 1331 در جلسه شورای امنیت و دادگاه لاهه حضور یافت .
موفقیت مصدق در جریان نهضت ملی شدن نفت مرهون حمایت ها و پشتیبانی هایی بود که از طرف روحانیون و نیروهای مذهبی که در رأس آنها آیت الله کاشانی قرار داشت، بود.
بدنبال بروز اختلاف و چند دستگی در جبهه سیاسیون (دکتر مصدق و آیت الله کاشانی) حکومت شاه با همکاری سیا، نقشه هایی را برای سرنگونی حکومت مصدق طرح ریزی کردند.
و نهایتا در 28 مرداد 1332 دولت مصدق سقوط و در یک دادگاه نظامی، محاکمه و 3 سال زندان محکوم شد.
در سال 1335 از زندان آزاد شد و در احمد آباد تحت نظر بود و در سال 1345 به علت بیماری درگذشت.