تاریخ سند: 2 تیر 1343
موضوع : شیخ بهاءالدین محلاتی
متن سند:
آیت الله شیخ بهاءالدین محلاتی یکی از روحانیون سرشناس و متنفذ شیراز
است که در جریان اقدامات دو سال اخیر عده ای از روحانیون افراطی
فعالیت های مخالفت آمیزی کرده و در وقایع 15 خرداد سال 1342 در شیراز
بازداشت و به تهران اعزام و پس از چند ماه آزاد شده است.
نامبرده با وجود آن که
احیانا مردم را به حفظ
آرامش دعوت می نماید از
روحانیون تندرو مانند
خمینی طرفداری و بعضا
علیه سیاست دولت اقدام
می کند.
او سید عبدالحسین
دستغیب را که قبل از محرم
سال جاری بازداشت شد
بی گناه می داند و مانند
آیات اله میلانی و خمینی از
سران نهضت آزادی به ویژه
سید محمود طالقانی1
حمایت معنوی می نماید.
گفته می شود در گذشته
نسبت به جبهه ملی نظر
موافق داشته است.
ش 2 /4 /43
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سیدمحمود علایی
طالقانی معروف به طالقانی،
سال 1289 ش / 1239 ق در
روستای گلیرد از توابع طالقان
به دنیا آمد.
پدر ایشان آیت الله
سید ابوالحسن طالقانی از
شاگردان میرزای شیرازی و از
دوستان نزدیک شهید مدرس
بود.
سید محمود تا ده سالگی در
زادگاهش خواندن و نوشتن و
مقدمات معارف دینی را فرا
گرفت.
در 1299 ش برای ادامه
تحصیل به قم رفت و در مدارس
رضویه و فیضیه دوره های سطح
و خارج فقه و اصول را با
موفقیت به پایان رساند.
در سال
1317 ش پس از نائل شدن به
درجه اجتهاد به تهران مهاجرت
کرد و در مدرسه سپهسالار
(عالی شهید مطهری) به تدریس
پرداخت.
سال بعد به اتهام
توهین به مقامات رژیم و
نداشتن جواز عمامه بازداشت
گردید.
وی در طول دوران
زندان به جوانان آموزش و
تفسیر قرآن آموخت.
در سال
1321 کانون اسلامی مخفی را
با شرکت استادان و دانشجویان
مسلمان به هدف نشر و اشاعه
معارف قرآنی تشکیل داد.
در
سال 1323 امامت مسجد
روستای شهرک در مرکز بخش
طالقان را به عهده گرفت.
در
سال 1327 امامت مسجد
هدایت که کانون تجمع
روشنفکران و تحصیلکرده های
مسلمان بود را عهده دار گردید.
در ماجرای نهضت ملی نفت از
این نهضت حمایت کرد و پس از
کودتای 28 مرداد مدتی به
زندان افتاد.
آیت الله طالقانی در
تأسیس نهضت مقاومت ملی و
نهضت آزادی ایران نقش فعالی
داشت.
در بهمن 1341 و در
آستانه رفراندوم دستگیر و
زندانی شد.
در سال 1342
و در اوج نهضت اسلامی به
رهبری حضرت امام دستگیر و
برای مدت ده سال محکوم به
زندان شد.
در سال 1346 عفو و
آزاد شد.
اما در 1350 دوباره
بازداشت گردید و برای مدت
سه سال به زابل و بافت تبعید
گردید.
در سال 1354 به جرم
مبارزات اسلامی و به اتهام
اقدام علیه امنیت کشور دستگیر
و محکوم به ده سال حبس شد و
تا آبان ماه 1357 در زندان بود.
آیت الله طالقانی هدایت و
رهبری راهپیمایی تاسوعا و
عاشورای 57 را عهده دار بود.
ایشان سرانجام در 19 شهریور
1358 دارفانی را وداع کرد.
آثار زیادی از وی به ویژه
درباره تفسیر و معارف قرآنی
برجای مانده است.
منبع:
کتاب
آیتالله شیخ بهاءالدین محلاتی به روایت اسناد ساواک - جلد اول صفحه 168