موضوع: مقالات مجله زن روز
تاریخ سند: 14 بهمن 1348
موضوع: مقالات مجله زن روز
متن سند:
شماره: 16365 /10 ﻫ تاریخ:14 /11 /48موضوع: مقالات مجله زن روز
پیرو: 15934 /10ﻫ ـ24 /10 /48
مقاله‌اى را که در جواب سلسله مقالات مجله زن روز در مورد کشف حجاب1 توسط میرمحمدصادقى تهیه شده بود مورد قبول عده‌اى از روحانیون اصفهان منجمله حاج آقا حسین خادمى ـ شیخ غلامرضا فیروزیان ـ سید ابوالحسن‌شمس‌آبادى و غیره قرار نگرفته و قرار است مجدداً توسط هیئت علمیه مقاله مناسبتر دیگرى تهیه و تنظیم و براى درج به مجله مزبور ارسال شود.
نظریه منبع ـ روحانیون مشروحه بالا معتقدند که مقاله جوابیه کمى تند بوده و اشکالاتى براى آنان تولید خواهد نمود. مضافا به اینکه روحانیون هنوز هم از اقدامات و عکس‌العمل مسئولین امر در جهت جلوگیرى از نشر این مطالب ناامید نمى‌باشند.
نظریه رهبر عملیات: 1ـ قبلاً در مورد سلسله مقالات مجله زن روز در مورد کشف حجاب و سایر موضوعات مهم و اساسى گزارشاتى به استحضار رسیده است. 2ـ این جریان در قم نیز مورد بحث مراجع روحانى قرار گرفته و اقداماتى در جهت نشان دادن عکس‌العمل در مقابل مقالات این مجله صورت گرفته است
رونوشت برابر اصل است اصل شماره 13517 مى‌باشد.
در پرونده سید حسین خادمى بایگانى شود. اوانى 27 /11 عیناً به استحضار ریاست بخش 316 برسد 85977
توضیحات سند:
1ـ رضا خان در سال 1314 ﻫ.ش فرمان کشف حجاب داد و فرمان وى خشم شدید ملّت و اعتراض روحانیون را بر انگیخت آیت‌اللّه حاج آقا حسین قمى به حال اعتراض از مشهد به تهران آمد و در جوار حضرت عبدالعظیم منزل کرد. مردم به محض آگاهى از ورود ایشان از محلّه‌هاى مختلف تهران به سمت حرم حضرت عبدالعظیم شتافتند. اجتماع مردم رضا خان را هراسان گرداند و دستور داد که از ورود مردم به حرم جلوگیرى کنند و آنجا را به محاصره خود در آورند. خبر محاصره جایگاه آیت‌اللّه قمى به مشهد رسید. مردم اجتماع عظیمى در صحن نو حضرت رضا علیه السّلام نمودند که بلافاصله دستور رسید مردم را در صحن به گلوله ببندند. پس از این واقعه، بهلول، واعظ معروف خراسان، از مردم داغدار خواست که در مسجد گوهر شاد جمع شوند. چون خبر این اجتماع بزرگ به رضا خان رسید، به مأموران خود دستور داد به هیچکس رحم نکنند و مردم را با آتش مسلسل متفرق کنند. مأموران بر روى اجتماع عظیم مردم در مسجد گوهر شاد آتش گشودند و سپس بیرحمانه پیکر شهدا و حتّى مجروحان را در کامیونها ریخته به بیرون شهر بردند و دسته دسته در خندقى دفن کردند. این خندق به «قتلگاه» مشهور شده است.ر. ک: کوثر، ج 2، ص 477