تاریخ سند: 30 خرداد 1350
درباره جلسه هفتگی عدهای از روحانیون
متن سند:
از: ۳۱۲ تاریخ: 30 /3 /50
درباره جلسه هفتگی عدهای از روحانیون
محترماً معروض میدارد.
گزارش واصله از ساواک تهران حاکیست که روز 20 /3 /50 جلسه هفتگی روحانیون در منزل شیخ محمدرضا مهدوی کنی1 تشکیل و ضمن صحبتهای معموله شیخ فضلاله مهدیزاده محلاتی2 اظهار داشته که وضع فعلی دهات بلوچستان و سیستان در اثر کمآبی خوب نبوده و باید به مردم آنجا کمکی شود و بعضی از تجار را دیدهام که حاضرند حداکثر مبلغ دوازده هزار تومان بپردازند که البته پس از جمعآوری وجوهات، به اتفاق یکی از رفقا به زاهدان جهت کمک به روستاها خواهیم رفت. مشارالیه سپس افزوده که چون ممکن است سازمان امنیت ما را تعقیب کند از این جهت نامهای باید از میرزا احمد آشتیانی۳ (متولی مدرسه مروی) به عنوان کفعمی4 بگیریم که چنانچه در حال تعقیب بودیم خواهیم گفت که فرستاده آشتیانی هستیم. ضمناً محلاتی اظهار داشته که به خاطر جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی دولت تصمیم گرفت است، تعدادی از زندانیان را آزاد کند و به محیالدین انواری5 (از مجرمین ترور مرحوم حسنعلی منصور نخستوزیر سابق) پیشنهاد شده که تقاضای عفو کند که شیخ اکبر هاشمی متعاقباً اظهار داشته که چه عیب دارد که تقاضای عفو نماید این همه در زندان ماندند چه نتیجهای گرفته شد.
اقدامات انجام شده. در مورد تعیین صحت و سقم موضوع و تصمیمات مشارالیهم جهت رفتن به سیستان و بلوچستان و کمک به کشاورزان اقدامات لازم معمول و دستورات مراقبتی جهت نامبردگان داده شده است. مراتب استحضاراً معروض گردید.
اقدامکننده - وثوقی
رئیس بخش ۳۱۲ - ازغندی
معاون اداره یکم عملیات و بررسی - مبینی
رئیس اداره یکم عملیات و بررسی – جوان
توضیحات سند:
۱- شیخ محمدرضا مهدوی کنی، در سال ۱۳۱۰ ﻫ. ش در تهران متولد شد. مراحل علوم دینی را تا درجه اجتهاد ادامه داد. آیتا.. مهدوی کنی از مبارزان نهضت امام خمینی (ره) بود و بارها در این راه دستگیر شد، به زندان افتاد و شکنجه دید. ساواک ایشان را از طرفداران جدی امام خمینی میدانست. آیتا.. مهدوی کنی اول بار در سال ۱۳۵۱ دستگیر شد و پس از آزادی فعالیتهای خود را علیه رژیم شاه پی گرفت و در دستگیری دوم ممنوعالمنبر شد و به سه سال تبعید به بوکان محکوم گردید. ایشان در دوران خفقان، از خانوادههای زندانیان سیاسی حمایت کرد و آنها را تحت پوشش مالی قرار داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی آیتالله مهدوی کنی به عضویت شورای انقلاب درآمد و پس از ترور دکتر محمد جواد باهنر (نخستوزیر) و محمدعلى رجائی (رئیس جمهور) توسط منافقین (سازمان مجاهدین خلق)، مدت کوتاهی به نخستوزیری رسید. ایشان از اعضای برجسته جامعه روحانیت است و نیز ریاست دانشگاه امام صادق را به عهده دارد. شهید سعیدی، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، ص ص ۳۵۲ - ۳۵۱
۲- حجتالاسلام و المسلمین حاج شیخ فضلالله مهدیزاده محلاتی متولد ۱۸ تیر ۱۳۰۹ در شهرستان محلات، از شاگردان و حواریون امام خمینی، بارها بازداشت و در جریان نهضت امام خمینی فعال بود و پس از پیروزی انقلاب، به نمایندگی امام در سپاه و امور حج و صندوق صنفی و کمیته انقلاب و نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی اشتغال داشت. در طول دوران دفاع مقدس از فعالین جنگ و جبهه بود و در ۱ / اسفند / ۱۳۶۴ هواپیمای حامل وی و گروهی از مسئولین که راهی جبههها بودند توسط نیروهای بعثی ساقط و به شهادت رسید.
- شهید سعیدی، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات - ص ۳۵۲
۳- آیتالله حاج میرزا احمد آشتیانی، فقیه، عالم، معلم اخلاق، فیلسوف بزرگ معاصر، فرزند مرحوم حاج میرزا حسن مجتهد آشتیانی، عالم مجاهد عصر ناصری، در سال ۱۳۰۰ هجری قمری در تهران متولد شد. دروس سطح فقه و اصول را در محضر پدر و سپس محضر اساتید بزرگی چون، میرزا هاشم رشتی، سید محمد یزدی، حکیم کرمانشاهی، حکیم اشکوری، کسب فیض کرد. سپس در سال ۱۳۴۰ راهی نجف اشرف شد، محضر مرحوم میرزا احمد حسین نائینی، مرحوم آقاضیاء عراقی را درک کرد و خود به تدریس فلسفه مشغول شد. در سال ۱۳۵۰ به ایران مراجعت کرد و در تهران رحل اقامت افکند و به تدریس و تدوین و تألیف کتب فقهی، اخلاقی و اجتماعی مشغول شد. مرحوم آیتالله حاج میرزا احمد تا زمان حیات خود، متصدی مدرسه علمیۀ مروی بود که در آن روزگار، بزرگترین حوزه درسی علوم دینی تهران به شمار میرفت. از مرحوم میرزا احمد آشتیانی، بیش از ۸۸ رساله به جای مانده، از جمله: رسالهی قول ثابت، طوائفالحکم نامه رهبران چهارده رساله، مقالات، احمدیه، سرمایه سخن، اخلاق، رساله ولایت.
- دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، ص ۴۰۸
۴- آیتالله محمد کفعمی خراسانی در سال ۱۲۸۹ ﻫ ش در محله عیدگاه مشهد متولد شد. دروس مقدماتی را نزد اساتیدی چون ادیب نیشابوری، ادیب ثانی، حاج محمد قوچانی و درسهای دوره سطح را در نزد عالمانی مانند آیتالله حاج شیخ کاظم دامغانی و آیتالله میرزا احمد مدرس یزدی تلمذ کرد. ایشان در سال ۱۳۰۹ به نجف رفت و در هشت ساله اقامت خود در این شهر مراتب عالی علوم دینی را طی کرد. در سال ۱۳۱۷ به ایران بازگشت و در موطن خود اقامت گزید آیتالله کفعمی در سال ۱۳۱۹ راهی زابل شد و چندی بعد به اصرار مردم زاهدان در این شهر ماندگار گردید و از آن پس منشأ خدمات فراوان علمی و عمرانی در این منطقه گشت: ساخت مدرسه علمیه زاهدان، مسجد جامع، کتابخانه عمومی این مسجد، مسجد کفعمی، تأسیس خوابگاه، تعمیر ۱۸ مسجد در زابل، ساخت حمام و... از این قبیل است. آیتالله کفعمی منادی وحدت بین تشیع و تسنن در این منطقه بود. ایشان ملجاء مبارزانی بود که به این ناحیه تبعید میشدند و یا میگریختند. کمکهای ایشان در سال ۴۷ و ۴۸ هنگام خشکسالی سیستان و بلوچستان که شخصاً به روستاها رسیدگی میکرد، از یاد نرفته است. پس از انقلاب نیز آیتالله کفعمی در همین ناحیه ماندگار شد و مسائل انقلاب را پیگیری میکرد. به هنگام جنگ و جمعآوری کمکهای مردمی و ارسال آن به جبههها تلاش فراوانی کرد. آیتالله کفعمی در سال ۱۳۶۲ پس از ابتلا به بیماری صعبالعلاجی دعوت حق را لبیک گفت و در صحن مرقد حضرت رضا(ع) به خاک سپرده شد.
- انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک جلد ۳ مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات ص ۲۶۸
۵- آیتالله محیالدین انواری در سال ۱۳۰۵ ﻫ ش در همدان به دنیا آمد. پس از تحصیلات دورۀ ابتدایی، آموزش علوم دینی را پی گرفت. در سال ۱۳۴۱ همراه با شهید آیتالله مرتضی مطهری و شهید آیتالله دکتر محمد بهشتی هسته روحانی هیئتهای مؤتلفه اسلامی را تشکیل داد. پس از اعلام انقلابی حسنعلی منصور دستگیر و به ۱۵ سال زندان محکوم گردید. آیتالله انواری پس از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف امام (ره) به عنوان نماینده ایشان در شهربانی منصوب گردید. آیتالله انواری در دوره اول مجلس شورای اسلامی از سوی مردم رزن به مجلس شورای اسلامی راه یافتند. هم چنین نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان بودند و مسئولیت نمایندگی حضرت امام در کمیته اصناف را نیز بر عهده داشتند. آیتالله انواری از اعضای شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران و قائممقام مرکز امور مساجد هستند.
- ستم ستیزان نستوه، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، سال ۱۳۷۷ ص ۳۷۵
منبع:
کتاب
بزم اهریمن / جشنهای دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی - جلد 4 صفحه 112