تاریخ سند: 7 آذر 1353
موضوع: مجلس میهمانى در منزل سید محمد رضا یاسینى، واعظ
متن سند:
به: 312 تاریخ:7 /9 /53
از: 20 ه 12 شماره: 21521 /20 ه 12
موضوع: مجلس میهمانى در منزل سید محمد رضا یاسینى، واعظ
از ساعت 1730 روز 26 /8 /53 مجلس میهمانى در منزل سید محمد رضا یاسینى واعظ دایر بود. در این مجلس شیخ محمدتقی جعفرى اظهار داشت اخیراً فیلمى درباره اسلام تهیه میشود1 که قسمتى از آن زیر نظر دکتر حسین نصر2 خواهد بود و از مرتضى مطهرى3 که در این جلسه حضور داشت تقاضا میکرد که بدکتر نصر هشدار بدهد که مردم توجه خاصى نسبت به تهیه این فیلم دارند بنابراین مواظب باشد که اغراض خصمانه در این فیلم گنجانده نشود. در این مجلس شیخ محمدتقی فلسفى4 واعظ اظهار داشت چقدر مایه خوشبختى است که مرا ممنوع المنبر کردند و الا اگر منابر من آزاد بود معلوم نبود کار من به کجا کشیده میشد. در این موقع سید جواد هاشمى خاتون آبادى (معروف به سید جواد هشترودى5 واعظ) سئوال کرد آقاى فلسفى آیا وظیفه عینى و اجتماعى خود نمیدانید که کارى بکنید منبرتان آزاد شود. فلسفى گفت نه آقا بارها به من مراجعه شده و از طرف مقامات از من خواستهاند که چیزى بنویسم و تقاضا کنم تا رفع ممنوعیت از منبر من بشود ولى من گفتهام منبر من به تقاضاى من ممنوع نشده که بنا به تقاضایم آزاد بشوم و آخرین حرفى که در این مورد گفته است این بوده شاه بالاى دیوار نشسته و من در پائین دیوار و لذا شاه به همهجا احاطه دارد و اگر صلاح باشد ایشان شرایط را بهتر مىبینند. این مجلس میهمانى پس از صرف شام در ساعت 2220 پایان یافت.
نظریه شنبه: در این مجلس میهمانى مرتضى مطهرى، شیخ محمدتقی فلسفى واعظ، سید جواد هاشمى خاتون آبادى، شیخ محمدتقی جعفرى، شیخ على دوانى6 حضور داشتند.
نظریه سهشنبه: به احتمال زیاد خبر فوق صحت دارد. ضمناً نامبردگان فوق در آن اداره کل داراى سابقه میباشند. برلیان
نظریه چهارشنبه. نظریه سهشنبه تأیید میگردد.
رونوشت برابر با اصل است. اصل در پرونده 15494
توضیحات سند:
1. احتمالاً منظور فیلمى بوده است که در سال 53 خبر احتمال ساخته شدن آن در باره زندگى پیامبر اسلام(ص) منتشر شده بود و واکنشهاى منفى در سطح جهان اسلام برانگیخته بود و ظنّ آن مىرفت که با ساختن آن به ساحت پیامبر اکرم(ص) اهانت و یا جسارتى وارد گردد. در ایران احتمال مشارکت برخى افراد از جمله دکتر حسین نصر در ساخت این فیلم بطورغیر رسمى شایع شده بود.
2. دکتر سید حسین نصر متولد 1312 در تهران پس از تحصیلات نیمه اول متوسطه در ایران به امریکا عزیمت کرد و پس از اتمام تحصیلات متوسطه و دانشگاهى و اخذ دکتراى فلسفه و تاریخ علوم به ایران بازگشت و عهدهدار مشاغلى چون دانشیارى و استادى و مدیریت در دانشگاه تهران، عضو شوراى مرکزى آموزش کشور، رئیس دانشگاه صنعتى آریامهر، مدیر عامل انجمن شاهنشاهى فلسفه ایران و بالاخره ریاست دفتر مخصوص فرح (همسر شاه مقبور) گردید و علاوه بر مشاغل فوق در چندین مؤسسه و مرکز و شوراى داخلى و خارجى نیز عضو بود. دکتر سید حسین نصر همزمان با پیروزى انقلاب اسلامى از ایران به امریکا گریخت.
3. استاد شهید آیتاللّه مرتضى مطهرى (ره) (1358 ـ 1298) متولد فریمان، در استان خراسان، پس از طى مقدمات علوم اسلامى در مشهد مقدس، در سال 1316 براى ادامه تحصیل به قم رفت و سطوح عالى علوم حوزوى را نزد اساتیدى چون حضرت امامخمینى(ره)، آیتاللّه العظمى بروجردى و مرحوم علامه طباطبایى(ره) تعلم نمود. سپس براى آشنا ساختن نسل جوان و دانشگاهیان با معارف اسلامى در کسوت استادى دانشکده الهیات دانشگاه تهران، مدت 22 سال بىوقفه تلاش نمود. در سال 56 ممنوعالمنبر گردید و مقارن با اوجگیرى انقلاب اسلامى به ریاست شوراى انقلاب از سوى حضرت امام (ره) تعیین شدند. مجموعه آثار متنوع، پر مغز و معتبر ایشان در ابعاد گوناگون علوم و معارف اسلامى، متناسب با مقتضیات و نیازهاى فکرى زمان، به مثابه پشتوانه فکرى و تئوریک تداوم انقلاب اسلامى، تأثیر مانا و گستردهاى بر فکر و فرهنگ نسل برآمده از انقلاب برجاى گذارد. شهادت این عالم فرزانه در اردیبهشت ماه 1358، سرآغاز جوشش فکرى نوینى در تمام سطوح جامعه شد و با ابراز علاقه بى نظیر حضرت امام خمینى(ره) به ایشان و تأیید اصالت و صحت آراء و بینش اسلامى وى، از رفعتى خاص و استثنایى در بین متفکران و عالمان اسلامى بر خوردار گردید. در باره دوستى و روابط نزدیک استاد علامه جعفرى(ره) با ایشان ر. ک: سند مورخ 20 /8 /51 (شماره 99)
4. نابغه سخنوران، حجتالاسلام حاج شیخ محمدتقى فلسفى فرزند علامه شیخ محمدرضا تنکابنى در سال 1286 در تهران متولد شد، پس از طى مقدمات و ادبیات و سطوح و معقول و فلسفه در تهران و قم روش نوینى را در منبر پایهگذارى کرد و تحول عمیقى را در فن سخنرانى به وجود آورد. در زمان حضرت آیتاللّه بروجردى دهه آخر صفر را در منزل ایشان به سخنرانى مىپرداخت. وى مورد توجه کلیه مراجع تقلید گذشته و حال بوده و آثار و تألیفاتى گران قدر به رشته تحریر درآورده است. از آن جمله است: کتاب کودک در دو جلد، کتاب جوان در دو جلد، آیتالکرسى. آقاى فلسفى در طول دوران مبارزات مردم ایران با سخنرانیهاى خود به افشاى چهره رژیم شاهنشاهى مىپرداخت و از یاران امام خمینى(ره) محسوب مىشد.
در طول مبارزات چندبار بازداشت و ممنوعالمنبر شد که براى آخرین بار تا پیروزى انقلاب اسلامى، هفت سال از طرف ساواک ممنوعالمنبر بود.
بعد از پیروزى انقلاب نیز علىرغم کبر سن همچنان در سنگر تبلیغ به اداى وظیفه مشغول است. [ر. ک: خاطرات و مبارزات حجتالاسلام فلسفى، مرکز اسناد انقلاب اسلامى، چاپ اول، 1376]
5. مرحوم حجتالاسلام حاج سید جواد هاشمى خاتونآبادى مشهور به هشترودى، از روحانیون مبارز قبل از انقلاب که چندبار ممنوعالمنبر گردید و بارها طعم بازداشت وزندان را چشید. کتاب مشهور او در آن سالها، «على، مقتدا و پشتیبان» نام داشت و ترجمه وى از برخى آثار جبران خلیل جبران نیز معروف گشت. وى در سال 1371 دار فانى را وداع گفت.
6. حجتالاسلام و المسلمین على دوانى در سال 1308 در یکى از روستاهاى اطراف کازرون متولد شد. وى در سال 1323 به قصد ادامه تحصیل راهى نجف اشرف شد و پس از چهار سال به علت بیمارى به ایران بازگشت و در شهر قم از حوزه درس خارج آیات عظام بروجردى و امام خمینى استفاده کرد و فلسفه و تفسیر را از محضر علامه طباطبایى بهرهمند گردید. حجتالاسلام دوانى کتب زیادى را تألیف نموده است از جمله: شرح زندگانى جلال الدین دوانى، وحید بهبهانى، آیتاللّه بروجردى، ترجمه جلد 13 بحارالانوار تحت عنوان مهدى موعود و مجموعه 11 جلدى «نهضت روحانیون ایران».
وى از اعضاء هیئت تحریریه مجله مکتب اسلام بود. آقاى دوانى از جمله سخنرانان مجلس ختم شهید آیتاللّه سید مصطفى خمینى در سال 1356 بود و از حامیان نهضت امام خمینى(ره) در طول سالهاى پیش از انقلاب محسوب مىگردد.
منبع:
کتاب
استاد علامه محمدتقی جعفری تبریزی به روایت اسناد ساواک صفحه 191