موضوع: اظهارات شیخ علی تهرانی1
تاریخ سند: 15 آذر 1349
موضوع: اظهارات شیخ علی تهرانی1
متن سند:
از: 14/ ﻫ تاریخ: 15 /9 /1349به: 316 شماره: 4434/ ﻫ
موضوع: اظهارات شیخ علی تهرانی1
روز دوشنبه 9 /9 /49 جلسه قرائت قرآن در مسجد قاضی (سمنان) تشکیل و پس از تلاوت آیاتی از قرآن، شیخ علی تهرانی به منبر رفت و ضمن سخنرانی‌های خود اظهار داشت که قرآن داد می‌زند که همه جای بدن زن باید در حجاب بوده و نباید یک نقطه از بدنش بیرون باشد؛ اما اکنون بعضی‌ها می‌گویند که زن نباید مثل کلاغ سیاه چادر به سر کند، عصر تمدن و اصل مسافرت انسان به کره ماه است؛ ولی کسی نیست که به این عده بگوید که مسافرت انسان به کره ماه چه ربطی به حجاب زن دارد. مشارالیه سپس اضافه نمود که در اثر حسادت زن تاکنون چه جنایتهائی که نشده، مثلاً اگر زنی ببیند که شوهرش زن دیگری گرفته، غوغا و الم شنگه‌ای راه می‌اندازد که بیا و ببین.
نظریه یکشنبه ـ شیخ علی تهرانی از جمله وعاظی بود که به مناسبت ماه مبارک رمضان جهت وعظ به سمنان آمده بود و تا پایان ماه مبارک رمضان سمنان را ترک نموده است.
نظریه سه‌شنبه ـ شیخ علی تهرانی پس از ماه مبارک رمضان سمنان را ترک نموده است.
نظریه 14/ ﻫ ـ مردم سمنان روش خاصی دارند و اصولاً به گفته شیخ علی تهرانی و امثالهم وقعی نمی‌گذارند و به همین سبب کمتر از سایر شهرستانها آخوندها [در این شهر] زندگی می‌کنند. منتها شهربانی بایستی از همه روضه‌خوانها تعهد بگیرد که غیر از راهنمایی و ارشاد مردم در منبر صحبتی نکنند.
در 161130 بایگانی شود. 23 /9 /49
فیش بررسی و ارائه شود. 21 /9 /49
______________________
1. شیخ على مرادخانی ارنگه معروف به «تهرانی» فرزند عزت‌الله در سال 1302 ش در روستای ارنگه در استان تهران و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. وی پس از فرا گرفتن تحصیلات ابتدایی با تشویق پدر به تحصیلات حوزوی روی آورد و پس از فراگرفتن مقدمات علوم دینی به تحصیل دروس خارج فقه و اصول از محضر آیات عظام بروجردی و امام پرداخت. پس از اتمام تحصیلات حوزوی به تبلیغ و وعظ مشغول شد و در سال 1340 از طرف امام خمینی جهت ارشاد و تبلیغ مردم لرستان عازم خرم‌آباد گردید.
با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی فعالیت‌های ضد حکومتی خود را آغاز کرد و با تبعید امام به عراق چند مرتبه مخفیانه و به صورت قاچاقی به عراق رفت و با امام دیدار کرد و پس از بازگشت به مبارزات خود تداوم داد. به همین علت چند مرتبه دستگیر و روانه‌ی زندان شد و یک مرتبه نیز به سیرجان تبعید گردید. با ادامه‌ی فعالیت در سیرجان طبق حکم کمیسیون اجتماعی در تاریخ 4 /2 /1357 به تبعید در سقز کردستان محکوم شد و در آنجا تحت کنترل ماموران ساواک قرار گرفت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف مردم خراسان به نمایندگی در مجلس خبرگان قانون اساسی برگزیده شد و عضو گروه هفتم (اقتصادی و امور مالی) بود. شیخ علی تهرانی در سال 1358 خواستار محاکمه‌ی علنی عباس امیر انتظام شد و رهبران انقلاب را متهم به ارتباط با امیر انتظام نمود. در ادامه‌ی انتقادات خود، عملکرد و سیاست‌های شورای انقلاب را سر در گم دانست و خواستار تشکیل دولت مستقل در کشور گردید. به همین منظور با انتقاد از رهبر انقلاب اسلامی، دانشجویان پیرو خط امام را به خاطر تصرف لانه‌ی جاسوسی آمریکا مورد حمله قرار داد. دشمنی با حزب جمهوری اسلامی یکی از رویکردهای وی بود. دشمنی وی با مسئولین نظام وقتی به اوج رسید که آیت‌الله خامنه‌ای از سوی امام خمینی به عنوان امام جمعه‌ی تهران منصوب شد. وی این اقدام امام را برنتافت و حملات شدیداللحنی را علیه شهید بهشتی و آیت‌الله خامنه‌ای آغاز کرد. شیخ علی آقای تهرانی به دلیل بیماری خود بزرگ‌بینی، خود را برای همه‌ی امور شایسته می‌دید و دیگران را فاقد شایستگی می‌شمرد. پس از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران مواضع مخالف جمهوری اسلامی را اتخاذ کرد و در اوج حملات عراق، با سخنرانی‌های غیر مسئولانه‌ی خود به تضعیف شخصیت‌های انقلابی پرداخت. او ابتدا سازمان مجاهدین خلق (منافقین) را ناآگاه به مسائل اسلامی می‌دانست و سپس به صورت غیرمنتظره به حمایت از آنان می‌پرداخت. اقدامی دیگر طی نامه‌ای سرگشاده به آیت‌الله خزعلی ضمن حمله به او از مواضع مجاهدین خلق حمایت کرد. بدین ترتیب در سال 1360 ناچار دستگاه قضایی کشور وی را فاقد صلاحیت‌های لازم برای تصدی مسئولیت‌های کشوری و دینی اعلام کرد. در نتیجه در همین سال او با انشار اعلامیه‌ای به حزب جمهوری اسلامی حمله کرد. در ادامه‌ی این فعالیت‌ها به اتهام حرکت‌های ضد انقلابی و حمایت از منافقین به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مشهد دستگیر و چند ماه بعد آزاد شد. در سال 1363 از مشهد خارج شد و خود را به عراق رساند و به محض ورود تقاضای پناهندگی سیاسی نمود که مورد پذیرش رژیم بعثی عراق واقع شد. پس از استقرار به عنوان سخنگوی رژیم عراق، تبلیغات علیه جمهوری اسلامی و مسئولین این نظام را شروع کرد. شیخ علی تهرانی مهمان ویژه صدام حسین بود و در باغی بزرگ در بغداد در رفاه کامل به سر می‌برد.
شیخ علی تهرانی به مدت پنج سال در عراق سکونت داشت و پس از پذیرش قطعنامه‌ی 598 سازمان ملل متحد از سوی ایران و برقراری آتش‌بس، از عراق اخراج شد و دادگاه ویژه وی را به اتهام همکاری با دشمن در زمان جنگ، صدور فتوا علیه نیروهای انقلابی، تحریک ارتش عراق به کشتار مردم ایران محاکمه و وی را محارب تشخیص داد، اما با توجه به اینکه شخصاً خود را تسلیم نیروهای نظامی ایران کرده بود با تخفیف به بیست سال حبس خارج از محل سکونتش محکوم کرد.