تاریخ سند: 13 بهمن 1350
متن سند:
روز 2 /11 شیخ بهاءالدین محلاتی از شیراز تلگرافی به شریف امامی1 به شرح زیر مخابره نموده: جناب آقای مهندس شریف امامی رئیس محترم مجلس سنا از مجلس شیوخ انتظار می رفت که اگر دیگران آتش فتنه و نفاق را دامن می زنند این مجلس در خاموش کردن آتش فساد و التیام بین طبقات بکوشد.متأسفانه برخلاف انتظار دو نفر از اعضا و سناتورها با اهانت به یک شخصیت روحانی بزرگ قلوب قاطبه روحانیون و مسلمین را جریحه دار ساخته و ایجاد تنفر شدید نموده اند.
ساواک توضیح می دهد: نامبرده یکی از روحانیون افراطی مخالف دولت در شیراز می باشد.
به سازمان امنیت گفته شود راجع این شخص پیشنهادشان چیست چه کاری می کنند.
به دفتر ویژه جواب داده شد مردی است باسواد گوشه گیر نقطه ضعف ندارد کمتر در اجتماعات سیاسی دخالت می کند محبوبیت نسبی بین مردم دارد مطالب تندی روی منبر در مواقع مختلف بیان نموده است ولی عمل حادی انجام نمی دهد تحت تأثیر وقایع اخیر قرار گرفته (نطق فلسفی) بی اعتنایی نسبت به او و ایجاد اختلاف بین او و سایر روحانیون شیراز در تضعیف او کمک خواهد کرد تحت مراقبت است و تضییقاتی برایش فراهم خواهد شد...
نقاط ضعف دارد و نسبت به فرزندش پس از چندی برنامه ای اجرا خواهد شد.
اداره 1 در اجرای اوامر اقدام گردد 13 /11 312 اوامر به ساواک فارس ابلاغ و در مورد تضعیف وی آموزش داده شود.
طرح تضعیف خواسته شود.
14 /11
توضیحات سند:
1ـ جعفر شریف امامی فرزند حاج محمدحسین نظام الاسلام، در 17 شهریور 1291 ه ش در تهران متولد شد.پدر او، از روحانیون تهران در دوران متأخر قاجاریه بود که از ناصرالدین شاه لقب «معتمدالشریعه» و از مظفرالدینشاه لقب «نظام الاسلام» دریافت داشت.
جعفر شریف امامی تحصیلات متوسطه را در تهران به پایان رسانید و برای ادامه تحصیل به سوئد و آلمان رفت و در این کشور آخرین مدرک تحصیلی خود را در رشته برق کسب نمود.
او در ایران، در راه آهن دولتی شاغل بود و به معاونت این سازمان رسید.
در سال 1324 به مدیرعاملی بنگاه آبیاری رسید.
در تیر و اسفند 1329 در دولت رزم آرا به وزارت راه رسید، جعفر شریف امامی در دولت سپهبد فضل اللّه زاهدی مدیریت عامل سازمان برنامه را به دست گرفت و در سال 1333 به سناتوری تهران انتخاب شد.
شریف امامی در دولت دکتر منوچهر اقبال وزیر صنایع و معادن شد و در شهریور 1339به نخست وزیری رسید.
دولت مستعجل شریف امامی ثمره یک دوره تنشهای جدّی در روابط انگلیس و آمریکا بر سر سلطه غالب بود.
تشدید فعالیت جناحهای وابسته به «حزب دمکرات» آمریکا در ایران به اعتصاب معلمین و شهادت دکتر ابوالحسن خانعلی و سرانجام سقوط دولت شریف امامی، در اردیبهشت 1340 انجامید.
او در سال 1342 مقام ریاست مجلس سنا را به دست گرفت و تا آستانه انقلاب اسلامی ایران، به مدت 15 سال، در این سمت بود.
جعفر شریف امامی در مرداد 1346 به ریاست مجلس مؤسسان سوم رسید که وظیفه داشت نیابت سلطنت فرح پهلوی را تسجیل کند.
با آغاز امواج انقلاب اسلامی ایران، محمدرضا پهلوی در یکی از واپسین تلاش های خود به فراماسونری و استاد اعظم آن، جعفر شریف امامی متوسل شد و وی را در نقش دیرینش، به عنوان محور تفاهم و «آشتی» سیاستهای بیگانه مؤثر در ایران به صدارت رسانید.
باید افزود که برخلاف تصور شاه، هر چند شریف امامی طی دوران «شیخوخیت» خود، به عنوان سمبل «آشتی» و «تفاهم» کانونهای قدرت بیگانه وجهه ای اندوخته بود و لذا می توانست نمادی از «آشتی بین المللی» به شمار رود، ولی او هیچ گاه نتوانست در سطح مردم به عنوان یک چهره «وجیه الملّه» مطرح شود.
جعفر شریف امامی پس از سقوط دولت آموزگار به نخست وزیری رسید تا با سیاست و روش های سیاسی و اقدامات عاجل مانع از تحقق نهضت اسلامی شود.
اما کشتار وی در 17 شهریور 1357 نه تنها مایه رسوایی وی که ضربه ای دیگر بر رژیم وارد آورد.
در تاریخ 14 /8 /1357 از صدارت استعفا داد و جای خود را به دولت نظامی ارتشبد غلامرضا ازهاری سپرد.
او ثروت زیادی در دوران حیات خویش اندوخت و احمد شیبانی از نزدیکانش به فردوست اطلاع داده است که هنگام خروج از ایرانزمان انقلاب 17 میلیون دلار به حساب خود در خارج ریخته بود.
شریف امامی از مهره های واسط و محلل به شمار می رفت که در شرایط بحرانی از او استفاده می شد.
یکبار پس از علاء و قبل از امینی و در سال 1339 و بار دیگر در اواخر عمر رژیم در سال 57 به سمت نخست وزیری رسید.
وی، از دوران جوانی عضو تشکیلات ماسونی بود و در تشکیلات ماسونی، به استاد اعظمی رسید و از چهره های وابسته به سیاست غرب بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به انگلیس پناهنده شد.
سپس به امریکا رفت و تا پایان عمر در میعادگاه خود زندگی کرد و در سال 1378، در آمریکا درگذشت.