موضوع: شیخ احمد محصل یزدی
تاریخ سند: 20 آذر 1345
موضوع: شیخ احمد محصل یزدی
متن سند:
از: ساواک قم تاریخ:20 /9 /1345به: مدیریت کل اداره سوم 316 شماره: 3001 /21
موضوع: شیخ احمد محصل یزدی
طبق تحقیقات لازم نامبرده بالا به اتفاق سید کاظم رضوی1 امام جماعت مسجد حضرت علی‌اکبر در تهران انتهای خیابان هاشمی در سال 1339 با سرمایه‌ای در حدود 90 هزار ریال نشریات معارف جعفری را تأسیس نمود و تاکنون جهت تأسیس آن از مقامات صلاحیت دار کسب اجازه ننموده است. شریک وی پس از یک سال استعفا نموده و وی شخصاً اداره امور آنجا را به عهده گرفته و فعلاً نیز سرپرست اصلی مؤسسه فوق‌الذکر می‌باشد و سرمایه نشریات معارف جعفری در حال حاضر 25000 تومان می‌باشد. افراد شرکت کننده در آن آیت‌الله علامه طباطبائی،2 شیخ مرتضی حائری،3 محمدحسین بهجتی،4 شیخ لطف‌الله صافی، دکتر عطاءالله شهاب‌پور،5 دکتر کمال موسوی می‌باشند و گاهی اوقات آقایان دکتر حسین مرشد معاون وزارت بهداری، شیخ محمد یزدی، شیخ محمد محمدی رودسری نیز مقالاتی در نشریات فوق می‌نویسند. نشریات معارف جعفری تا کنون 7 جلد کتاب فصل و 6 جلد کتاب سالنامه منتشر نموده است که همه آن‌ها تاریخی، اخلاقی، دینی و ادبی می‌باشند و در چاپخانه‌های قم به چاپ رسیده‌اند. نشریات معارف جعفری در اغلب شهرستان‌های کشور نماینده دارد و در کویت نیز تعدادی از آن منتشر می‌گردد. ضمناً افرادی که با نشریات معارف جعفری همکاری دارند از این بابت وجهی دریافت نمی‌کنند. این مؤسسه به هیچ دسته و جمعیت سیاسی و غیرسیاسی بستگی ندارد. ضمناً در حدود 7 ماه است که از طرف نشریات مذکور کتابی چاپ و منتشر نشده است و از نمونه کتاب‌های منتشر شده فعلاً در این ساواک موجود نیست و چنان‌که مورد لزوم می‌باشد مقرر فرمائید در ثانی اعلام دارند تا تهیه و ارسال شود یک نسخه بیوگرافی شیخ احمد محصل یزدی به پیوست ایفاد می‌گردد و از افرادی که با نشریات معارف جعفری همکاری دارند به جز شیخ محمد یزدی و شیخ محمد محمدی‌رود سری از سایرین سوابق مضره‌ای در این ساواک به دست نیامد.
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت قم ـ ترابی
خوئی
81138
811388379
به کلاسه 11484 منتقل گردید.آقای صابری ـ 23 /9
به پرونده شیخ احمد محصل یزدی فرزند علی‌اکبر ضمیمه و بایگانی شود
اصل در پرونده 17837 ـ در پرونده شیخ محمد یزدی بایگانی شود.
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیدکاظم رضوی، فرزند سیدعلی، عالم دینی سده چهاردهم ﻫ ش، در هفت سالگی به همراه خانواده به یزد رفت و در یازده سالگی برای فراگیری علوم دینی به قم بازگشت. پنج سال بعد دوباره به یزد عزیمت کرد و در مدرسه علمیّه تحصیلات خود را ادامه داد. او در 1322 ه.ش بار دیگر به قم رفت و در آنجا ضمن آشنایی با آیت‌الله شهید صدوقی در حوزه درس بزرگانی چون آیات عظام: بروجردی، امام خمینی(ره)، صدر و خوانساری شرکت کرد. رضوی از هجده سالگی به تبلیغ و وعظ و خطابه پرداخت و در 1345 ﻫ ش از سوی آیت‌الله العظمی گلپایگانی به امامت جماعت مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) تهران منصوب شد. او در دوران انقلاب در مبارزه با حکومت محمّدرضا پهلوی فعالیت داشت و در سال 1356 ﻫ ش با سفر به عراق به دیدار امام خمینی (ره) شتافت.پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی(ره) به امامت جمعه اشکذر منصوب شد. وی در فعالیت های فرهنگی و عمرانی در دوران بعد از انقلاب فعال بود. سرانجام وی در سال1367 دار فانی را وداع و در طبقه زیرین مسجد صاحب‌الزمان حجت‌آباد به خاک سپرده شد.
2. علامه سیدمحمدحسین طباطبایی از نوادگان عبدالوهاب تبریزی در سال 1281 ﻫ ش در تبریز به دنیا آمد. در 5 سالگی مادر و در 9 سالگی پدر خود را از دست داد. تحصیلات ابتدایی شامل قرآن و کتب ادبیات فارسی را تا سال 1296 فرا گرفت و سپس تا سال 1304 دروس فلسفه و عرفان را به پایان رساند. علامه طباطبایی بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرش «سید محمد حسن» عازم نجف اشرف شد و به تحصیل علوم دینی مشغول گردید. ریاضی را نزد سید ابوالقاسم خوانساری و فقه و اصول را از محضر آیت‌الله نائینی و محمد حسین غروی اصفهانی فرا گرفت. در فلسفه استاد ایشان آقا سید حسین بادکوبه‌ای و در معارف الهیه و اخلاق و فقه الحدیث استاد وی آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی بود. علامه طباطبایی پس از ده سال اقامت در نجف به دلیل تنگی معیشت به زادگاهش برگشت و به مدت 10 سال در قریه شادآباد تبریز به زراعت و کشاورزی مشغول شد. در سال 1325 به حوزه علمیه قم رفت و در آنجا به تدریس «اسفار» و «شفا» پرداخت. علامه طباطبایی در تهران نیز جلساتی راجع به فلسفه‌ی اسلامی و شیعی با هانری کربن و بسیاری از اساتید برجسته ایرانی فلسفه داشت که بسیار مورد توجه قرار می‌گرفت. استاد علامه طباطبایی سرانجام پس از یک عمر تلاش پی‌گیر در عرصه علم و دیانت در 24 آبان 1360 هجری شمسی در تبریز روی در نقاب خاک کشید. از آثار وی می‌توان به تفسیر المیزان، اصول فلسفه و روش رئالیسم، شیعه در اسلام و سنن النبی اشاره کرد.
3. آیت‌الله مرتضى حائرى یزدى، فرزند آیت‌الله‌‌العظمى شیخ عبدالکریم مؤسس حوزه علمیه قم در 20 مهر1295ﻫ ش در شهر اراک شد. پس از طى تحصیلات مقدماتى و ادبیات سطوح عالیه را در قم نزد آیات عظام سیدمحمدتقى خوانسارى و سیدمحمد محقق داماد به اتمام رسانید و در درس خارج والد معظم و آیت‌الله حجت (پدر همسرشان) شرکت نمود. معظم‌له مدتى در حوزه علمیه قم سطوح عالیه را تدریس مى‌فرمود و از سال 1326 به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال داشت. این عالم بزرگ کلیه دروس فقه و اصول خود را شخصا به رشته تحریر درآورده که هم اکنون یک دوره کامل اصول فقه و نیز کتابهاى طهارت، خمس، مکاسب و قسمتى از صلوه ایشان در دست است، یک جلد از مکاسب ایشان نیز به نام ابتغاء الفضیله فى شرح الوسیله به چاپ رسیده است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان نماینده مردم استان مرکز در مجلس خبرگان حضور یافت. علاوه بر مقام علمى، از نظر تقوى، زهد و ورع زبانزد همگان بوده است. ایشان بر قضاء حوائج نیازمندان و رسیدگى به مستمندان نیز سعى وافر داشت. در 15 اسفند 1364 به ملکوت اعلى پیوست و در جوار حضرت معصومه (س) جاى گرفت. امام راحل درباره ایشان فرمودند: ((ایشان در علم و عمل به حق خلف بزرگوار مرحوم آیت‌الله‌‌العظمى استاد معظم حضرت آقا شیخ عبدالکریم بودند و کفى به شرفا و سعاده)) و در جاى دیگر فرمودند: «علاوه بر فقاهت و عدالت، از صفاى باطن به طور شایسته برخوردار بودند و از اوایل نهضت اسلامى ایران، از اشخاص پیشقدم در این نهضت مقدس بودند.»
4. حجت‌الاسلام محمدحسین بهجتی اردکانی(شفق) در سال 1314 به دنیا آمد. از 7 سالگی فراگیری علم و دانش را در مکتب‌های آن زمان شروع کرد و در سال 1331 شمسی به تشویق ملامحمد حائری به حوزه علمیه قم رفت و همزمان با این دروس تاریخ ،حدیث و زبان انگلیسی را تا حدودی آموخت. وی همچنین از شاگردان مرحوم امام خمینی (ره) و آیت‌الله سیدروح‌الله خاتمی و یکی از شاعران شعر انقلاب اسلامی (متخلص به شفق) بود. وی امامت جماعت مسجد الرسول(مسجد اردکانی‌ها) در تهران را عهده دار بود. شفق سراینده شعر معروفی که همه بچه‌ها از دبستان آن را به یاد دارند، با مطلع «هر چه که بیند دیده، خدایش آفریده »شامگاه دوشنبه 29 مرداد 1388 در سن 73 سالگی پس از سال‌ها بیماری مزمن قلبی دار فانی را وداع گفت.
5. عطاءالله شهاب‌پور بهگر، فرزند ابوالفرج در سال 1295 ﻫ ش در کرمانشاه متولد شد. فارغ‌التحصیل دکتراى حقوق از دانشگاه تهران بود و در سال 1350 به استخدام مدرسه عالى ترجمه درآمد و در سال 1354 به عنوان مدرس در مدرسه عالى اطلاعات و جهانگردى به کار اشتغال داشت. وی از فعالان مذهبى در قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود و در شهرهاى مختلف سخنرانى می‌کرد. از خصوصیات فکری او گرایش به تفکر وحدت جهانی با حفظ عقیده اسلامی بود. جلساتی با حضور اندیشمندان سراسر جهان در مورد مسائل فکری و انسانی برگزار کرد که به لحاظ اهمیت بین‌المللی موضوع، مقامات دولتی هم در آن شرکت داشتند. تألیفاتی چون نورسخن و مکانیسم آفرینش دارد که در حیطۀ اندیشه‌های فرا دینی و جهانی او شکل گرفته‌است. شهاب‌پور مؤسس انجمن تبلیغات اسلامى در سال 1321 و صاحب امتیاز مجله نور دانش نیز بود.
(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادى)