موضوع: جلسه مذهبی منزل مرتضی عظیمی
تاریخ سند: 3 بهمن 1349
موضوع: جلسه مذهبی منزل مرتضی عظیمی
متن سند:
از: 20ﻫ 3 به: 316 شماره: 10805 /20ﻫ 3 جلسه مذکور بعدازظهر روز 23 /10 /49 در منزل مرتضی عظیمی کتابفروش واقع در خیابان شاهرضا بالای انتشارات آذر تشکیل شد درساعت 2030 آقای شرافت آغاز سخن نمود و ضمن قرائت آیاتی از کلام اله مجید اظهارداشت مردم به دو دسته1 تقسیم می‌شوند یک دسته از خداوند تقاضای کمک می کنند و خداوند هم بر قدرت آنها می‌افزاید ولی آنان خود را گم می‌کنند و برای رسیدن به مقاصد کثیف خود از قرآن دلیل می آورند تا عملشان را موجه جلوه دهند و کمک‌های خداوند را معجزه می‌شمارند و می‌گویند تا نماز نخوانیم سر بر بالین نمی‌گذاریم و اگر کسی برخلاف گفته آنها حرفی بزند و بگوید کارشان برخلاف قرآن است او را زندان و تبعید می‌کنند.دسته دوم افرادی هستند که از خداوند هم دنیا و هم آخرت را طلب می کنند و این دسته رستگار خواهند شد.
سخنرانی شرافت در ساعت 2115 خاتمه یافت و در ساعت 2130 جلسه ختم شدتعداد شرکت‌کنندگان حدود بیست نفر بودند که از میان آنها آقای کیاری دانشجوی سال دوم دانشکده ادبیات واقع در میدان ژاله که سخنان شرافت را بوسیله ضبط صوت، ضبط می‌کرد شناخته شد.
نظریه شنبه: شنبه نظری ندارد نظریه یکشنبه: یکشنبه نظری ندارد آمال نظریه چهارشنبه: نظری ندارد 22391
توضیحات سند:
1 .حضرت امام خمینی (ره) در تبیین و تشریح این دو خط می فرمایند: «از صدر اسلام تاکنون، دو طریقه، دو خط بوده است.
یک خط ، خط اشخاص راحت طلب که تمام همّشان به این است که یک طعمه‌ای پیدا بکنند و بخورند و بخوابند و عبادت خدا هم، آن‌هایی که مسلمان بودند می‌کردند، اما مقدم بر هر چیزی در نظر آنها راحت‌طلبی بود...
این در طول تاریخ تا حالا بوده است .
از اول نهضت اسلامی، ما شاهد اشخاصی که به این وضع بوده‌اند، راحت را بر هرچیزی مقدم می‌داشته‌اند، تکلیف را این می دانستند که نمازی بخوانند و روزه‌ای بگیرند و بنشینند در منزلشان ذکری بگویند...
اسلام را خلاصه کرده‌اند در عبادات ...
یک دسته این‌طورند که حضرت امیر(سلام‌الهق‌علیه) از اینها تعبیر می‌کند که اینها همّشان علفشان است .
مثل حیواناتی که همّشان این است که شکمشان سیر بشود...
.
.
یک دسته دیگر هم انبیاء بوده‌اند و اولیای بزرگ.
آن هم یک مکتبی بود و یک خطی بود.
تمام عمرشان را صرف می‌کردند در اینکه با ظلم‌ها و یا چیزهایی که در ممالک دنیا واقع می شود، همّشان را اینها صرف می‌کردند در مقابله با اینها .
» صحیفه امام، جلد 14، ص 520