به شرافت و ناموس خود سوگند یاد می کنم که نوشته زیر عین حقیقت است
تاریخ سند: 6 مرداد 1345
به شرافت و ناموس خود سوگند یاد می کنم که نوشته زیر عین حقیقت است
متن سند:
به عرض جناب سرهنگ نواب ریاست کل استان مرکز می رساند محترما به استحضار می رساند روز سه شنبه 4 /5 /45 آقای خسروانی وزیر کار بنده را در دفترشان احضار و دستور دادند کسی وارد اطاقشان نشود.آنچه میان اینجانب و ایشان گذشته به طور خیلی اختصار به عرض می رساند : گفتند منظور تو از این اعلام جرم چیست؟1 گفتم همه ما سربازان شاهنشاه هستیم و شاهنشاه مبارزه با فساد را همواره در دستگاههای اداری تاکید فرموده اند، من روی این اصل و به خاطر اعتقاد به نیات و افکار شاهنشاه ابتدا به آقای معتمدی معاون پارلمانی مراتب را گزارش کردم چون نتیجه نبخشید به جنابعالی اعلام کردم، گفتند فکر نمی کنی این عمل به ضرر تو تمام شود و تو را از سمتی که داری بردارم گفتم در مقابل دزدی و چپاولی که صورت گرفته و شخصا اعلام جرم کرده ام آماده همه نوع ناراحتی هستم.
گفتند تو خیال می کنی من دزدم و یا با دزدان زد و بند دارم عرض کردم معاذاللّه ؟ گفتند به نظر تو مدیر عامل یا هیئت مدیره سازمان کدام مقصرند، گفتم تعیین میزان جرم با مقامات قضائی است، گفتند می گویند من مقالاتی علیه اعلیحضرت فقید و رژیم سلطنت نوشته ام آیا تو که رئیس اداره اطلاعات این وزارتخانه هستی تائید می کنی گفتم نمی دانم (باید به عرض برسانم که سال قبل به کتابخانه مجلس شورای ملی رفتم و دوره روزنامه افکار ایران را که در سالهای 22 و 23 به مدیریت دکتر خسروانی و سردبیری عطاءاله خسروانی منتشر می شد از آرشیو در آوردم مقالاتی از ایشان2 علیه شاهنشاه فقید و شاهنشاه آریامهر دیدم چاپ شده که به شرافتم سوگند اشک از چشمانم جاری شد و حاضرم مأموری را تعیین فرمائید تا به اتفاق ایشان این دوره های روزنامه را از مجلس موقتا خارج و در اختیار جنابعالی قرار دهم) به من گفتند تو عضو ساواکی گفتم آرزویم این بود ولی متاسفانه سعادت عضویت ساواک را ندارم، گفتند مثل اینکه گزارشاتی علیه من به ساواک داده می شود تو میدانی از چه ناحیه ای است عرض کردم خیر؟ (اگر ضبط صوت مخصوص داشتم و اظهارات این آقای وزیری که از عنایات شاهنشاه این چنین برخوردار است ضبط می کردم و به عرض می رساندم معلوم می شد این شخص اصولاً چه فرد خطرناکی است) گفتند من از حضور اعلیحضرت اجازه فعالیت توده ایها را در وزارت کار گرفته ام چنانکه مهندس فرزانه و جوانشیر را به حضور اعلیحضرت بردم و شاهنشاه فرمودند این عناصر موجب افتخار مملکت هستند و سه ساعت در پیشگاه شاهنشاه شرفیاب بودند.
گفتند تو اعلام جرم خودت را پس بگیر من تعقیب می کنم عرض کردم اگر قطعه قطعه بشوم محال است این کار را بکنم گفتند نزد من پاداش مناسبی داری تو قدری خسته شده ای باید به کنار دریا بروی عرض کردم وضع مالی من اجازه نمی دهد کنار دریا بروم.
امیر ولی اله شفیعی 6 /5
توضیحات سند:
1ـ منظور گزارشی از وضعیت وزارت کار و خسروانی است که در 5 صفحه، به ساواک شرق تهران نوشته است.بخشی از این گزارش به این شرح می باشد : «آقای خسروانی ...
در نهایت وقاحت سعی می کند عوامل فاسد و نادرست و کم تجربه و منفعت جو را که دزدی ها و خیانت آنها بارها به اثبات رسیده، تقویت کند و بدین ترتیب منافع کلان خود را از وجود این عناصر کاملاً تأمین نماید...
در وزارت کار، دزدی، رشاء ارتشاء دیگر قبیح و صورت ناپسند ندارد...
خسروانی...
.
می کوشد عناصر مشکوک توده ای را به خود جلب سازد...
آقای خسروانی منزلی در محمودیه شمیران برای خود ساخته اند! که خیلی جالب است...
خسروانی برای رد گم کردن و اینکه بگوید قرض دارم مبلغ دو میلیون ریال از وام بانک عمران استفاده می کند...
» 2ـ در شماره بیست و هفتم روزنامه اشاره شده، به قلم عطاءاله خسروانی سرمقاله ای تحت عنوان «ارتش روح کشور است» درج گردیده که بخشی از آن چنین است : «از مطلب دور نرویم.
حوادث جهان مثل طوفانی که به خود بپیچد و پیش آید به ما نزدیک شد و با آنکه صدای آن را از مسافت دور به خوبی تشخیص می دادیم همچنان غافل نشسته بودیم.
این حادثه بزرگ و این طوفان سهمگین بر خانه ما نیز فرود آمد و آن اساس پوشالی را مثل یک عمارت مقوایی در هم ریخت.
تشکیلات عریض و طویل دوره سابق که بی شک سستی آنها بیشتر تقصر و گناه اطرافیان شاه بود نه شخص او، در هم پاشید و ارتشی که ملت ستمدیده بیست سال تمام ظلم و آزار را به خود هموار کرده و در عوض به آن امید داشت زودتر از همه چیز خامی این آرزو را به اثبات رسانید.
ملت هرگز این ماتم بزرگ را فراموش نخواهد کرد و بر ساده دلی خود تا ابد تأسف خواهد خورد.
»