ساعت 1500 روز 15/8/57 حدود چهار هزار نفر از دانشگاهیان در محل دانشکده ادبیات اجتماع
تاریخ سند: 21 آبان 1357
ساعت 1500 روز 15/8/57 حدود چهار هزار نفر از دانشگاهیان در محل دانشکده ادبیات اجتماع
متن سند:
شماره 10 /2 /25 /542 تاریخ:21 /8 /1357از: شهربانی استان خراسان (اطلاعات)
به: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت خراسان
موضوع: خبر
برابر اطلاع واصله.
ساعت 1500 روز 15 /8 /57 حدود چهار هزار نفر از دانشگاهیان در محل دانشکده ادبیات اجتماع و اعلامیه‌ای تحت عنوان (پیام همبستگی) به دیوار الصاق نموده‌اند که متن آن به شرح زیر می‌باشد.
در دنیای در حال نبرد ما هرگونه اختلاف نظر درباره تاکتیک یا نحوه عمل لازم برای نیل به هدف‌های محدود باید با احترام به نظرات همگان مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد اما در مورد هدف بزرگ استراتژیک یعنی انهدام کامل امپریالیسم از طریق جنگ مسلحانه باید سرسخت و آشتی‌ناپذیر باشیم به طور خلاصه در مورد امید به پیروزی می‌توان چنین نتیجه گرفت انهدام کامل امپریالیسم از طریق از میان بردن مستحکم‌ترین سنگر آن یعنی سیطره امپریالیسم ایالات متحده آمریکا اتخاذ شیوه تاکتیکی دایر بر آزاد ساختن خلق‌ها به طور یک به یک و یا گروهی و از این طریق تحمیل به دشمن در مناطقی که بدان آشنا نیست و به آن عادت ندارد و بالاخره راندن او از مناطقی که پایه‌های حیات مادی او در سرزمین‌های وابسته تشکیل می‌دهند مفهوم این حرف این است که ما با جنگی طولانی سر و کار خواهیم داشت و یک بار دیگر تکرار می‌کنیم جنگی که خشن نیز خواهد بود هیچکس نباید در آغاز دچار اشتباه شود و هیچکس نباید به خاطر مشقاتی که این جنگ ممکن است برای مردمش در بر داشته باشد در آغاز آن تردید نماید این تنها راه و امید پیروزی ماست ما نمی‌توانیم ندای زمان را نشنیده انگاریم. ویتنام با درس‌هائی که از دلاوری‌ها و مبارزات خونین روزمره‌اش به خاطر پیروزی نهائی می‌دهد دشواری راه را به خوبی متذکر می‌گردد در ویتنام سربازان امریکائی که به سطح زندگی ایالات متحده امریکا عادت دارند مجبور به تحمل ناراحتی‌ها و شداید زیادی در سرزمین غریب هستند و حتی قادر نیستند بدون هراس و احساس خصومت دائمی تمام مردم سرزمین دشمن قدمی بردارند. چه آینده تابناک و بزرگی در انتظار ما خواهد بود اگر دو سه یا چند ویتنام با وجود قربانیان و مصائب عظیمشان و با قهرمانی‌های شبانه روزی خود و با ضرباتی که لاینقطع بر امپریالیسم وارد خواهد کرد و پراکندگی و پاشیدگی که در زیر ضربات کینه روزافزون خلق‌های جهان دامنگیر نیروهای امپریالیسم خواهد کرد و پراکندگی و پدیدار شوند چه فردای امید بخش و تابناکی خواهیم داشت اگر بتوانیم همگی دست به دست یکدیگر دهیم و ضربات خود را محکم‌تر و کاری تر کنیم و از آن طریق اثربخشی کمک‌هائی را که به اشکال مختلف به خلق‌های در حال مبارزه می‌شود افزایش دهیم. ما که در این نقطه کوچک جهان به انجام وظیفه‌ای که اجرای آن را توصیه می‌کنیم مشغولیم و آنچه داریم هر قدر هم ناچیز باشد زندگیمان، فداکاریمان را در خدمت مبارزه گذارده ایم و یکی از این روزها در سرزمینی که خونمان آن را رنگین خواهد کرد و خاک ابدی ما خواهد شد دم فرو خواهیم بست اعلام کنیم که از وسعت و اهمیت اعمالمان آگاهیم خود را تنها جزء کوچکی از ارتش بزرگ رنجبران می‌دانیم و... وقتی سرنوشت بشریت در میان است خطرات یا فداکاری‌های یک فرد یا یک خلق چه اهمیتی می‌تواند داشته باشد هر اقدام ما فریاد پیکارجویانه‌ای است علیه امپریالیسم و ندای خروشانی است برای اتحاد خلق‌ها در برابر دشمن بزرگ بشریت یعنی ایالات متحده امریکای شمالی. مهم این نیست که مرگ ما را کجا غافلگیر سازد به هر حال ما آن را با آغوش باز خواهیم پذیرفت به شرط آنکه خروش رزمجویانه ما به گوش شنوای دیگری برسد و دست دیگری اسلحه ما را بر دوش گیرد و مردان دیگری برای خواندن سرود مرگ ما در میان رگبار مسلسل ها بپاخیزند و فریادهای جنگ و پیروزی را طنین افکن کنند.1
قسمتی از پیام ارنستو چه گوارا به کنفرانس همبستگی کشورهای سه قاره آسیا آفریقا و آمریکای لاتین سال 1966 انقلاب سرخ راه توده‌ها ارزیابی خبر . صحت دارد
نظریه . اصل این پیام که بر روی مقوا نوشته شده در این یکان موجود است.
فتوکپی به بخش یک داده شد.