تاریخ سند: 19 مرداد 1357
موضوع: هادی روحانی کلّه‌بستی واعظ
متن سند:
از: 2ﻫ ب و 2ﻫ 1 تاریخ: 19 /5 /37 13570519
به: 2ﻫ 1و 312 شماره:4350 /2ﻫ ب
موضوع: هادی روحانی کلّه‌بستی واعظ
از طرف اهالی راهکلای بابل از نامبرده بالا دعوت به عمل آمد در مجلس ختم حاج آقا قائمی واعظ که اخیراً فوت نموده است سخنرانی نماید یادشده در مسجد آستانه1 اطچی که محل برگزاری مجلس ختم بوده است به منبر رفته ضمن بحث پیرامون مسائل دینی گفت ای مردم چرا قد مردانگی علم نمی‌کنید باید بیدار باشید و نگذارید به حقوقتان تجاوز کنند و در خاتمه به 66 اهانت نمود.
نظریه‌ی شنبه. خبر صحت دارد نامبرده موردتوجه اکثر طلبه‌های قریه‌ی مورد بحث می‌باشد. به سازمان بابل طی نامه[ای] توجه داده شود که برابر دستورالعمل اخیر اقدام نماید و پس از تذکر به وی در صورت ادامه دستگیر و اعزام شود. 22 /5 /37
نظریه‌ی یکشنبه. نظریه‌ی شنبه مورد تأئید است. درمورد مشارالیه نظر عالی را به شماره‌ی پیروی 4339 /2ﻫ ب - 18 /5 /37 معطوف می‌دارد ضمناً به شنبه آموزش داده شده که در جلسات وی شرکت و هرگونه عمل خلافی را از وی گزارش نماید. زیرک
نظریه‌ی دوشنبه: در مرخصی است.
نظریه‌ی 2ﻫ ب: مکرر به استحضار رسیده به این‌که روحانی از عناصر ناراحت می‌باشد و در منابر بی‌پروا خلاف مصالح مطالبی را عنوان می‌نماید و روز به روز هم جری‌تر می‌شود بدیهی است در ماه مبارک رمضان چنانچه در مساجد اقدام به اظهارات خلاف نموده باشد بعد از سخنرانی نسبت به تعقیب وی اقدام خواهد شد.
توضیحات سند:
1ـ بقعه‌ی امامزاده قاسم (ع) مشهور به بقعه آستانه یا کلاج مشهد، که در مرکز شهر بابل قرار دارد به روایتی مدفن یکی از نوادگان امام محمّد تقی (ع) می‌باشد و در دوران صفوی تولیت آن با مولانا علی نقی بوده است. در رساله‌ی آستانه‌های مازندران که توسط محمّدتقی دانش‌پژوه تصحیح و در مجله‌ی معارف اسلامی به چاپ رسیده است نسبت این بزرگوار امامزاده‌قاسم بن امام الهمام امام محمّد تقی علیه التحیۀ والثناء نام برده شده است. به گفته محدث قمی، قاسم بن موسی بن جعفر (ع) سیدی جلیل‌القدر بوده است و قبر او زیارتگاه عامه‌ی مردم است و علما و اخیار به زیارت او عنایتی دارند و سید بن طاووس ترغیب به زیارت او نموده است. امامزاده قاسم را از نوادگان امام هفتم نیز معرفی کرده‌اند و در تعدادی از کتاب‌ها از بقعه‌ی امامزاده قاسم به عنوان محل دفن فرزند امام هفتم یعنی قاسم و برادرش حمزه نام برده شده است. برخی هم امامزاده قاسم را از نوادگان پنجم (واسطه پنجم) امام محمّد تقی (ع) می‌دانند که در آب‌بندان‌های حوالی آستانه فعلی دچار اسهال خونی شد و درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد. در بقعه‌ی امامزاده قاسم، در صندوق داخل ضریح در حاشیه آن، صاحب امامزاده را «امامزاده معصوم» ذکر می‌کند و از اسم پدر و نسب او خبری نیست. آستانه‌ی امامزاده قاسم از گذشته‌های دور تاکنون از اماکن مقدس و مورد احترام مردم بوده و هست و در ایام سوگواری ماه محرم به ویژه در روز‌های تاسوعا و عاشورا مرکز مهمّ عزاداری و سوگواری و دسته‌های سینه‌زنی و هیئت‌های عزاداری محلّات مردم بابل است. بقعه امامزاده قاسم از آثار قرن نهم ﻫ.ق است که دارای گنبد مخروطی و ارتفاع آن 22 متر است. برای ورود به بقعه ابتدا مسجد کوچکی قرار دارد که با در آهنی مزین شده است. داخل مسجد مانند داخل امامزاده آئینه کاری است. ابتدای ورودی بقعه درِ منبت‌کاری شده زیبا و پرنقشی دارد که عمل استاد احمد نجار بن حسین ساروی است که در تاریخ 890 ق ساخته شده است. در وسط صحن بقعه صندوقی کنده‌کاری شده و ظریف بر روی قبر امامزاده نصب شده است و تاریخ ساخت آن شعبان المعظم 888 ق است. این صندوق نیز کار استاد احمد نجّار ساروی است. بناب اصلی بقعه‌ی امامزاده قاسم هشت ضلعی آجری می‌باشد که اضلاع آن طاق نمایی با طاق جناغی دارد و به شماره 342 در شمار آثار تاریخی کشور ثبت شده است. بقعه‌ی امامزاده قاسم در سال 1333 ش توسط حاج محمّدعلی ایمانی تعمیر و داخل آن نماکاری و آیینه کاری شده است. بابل سرزمین طلای سبز ،صمد صالح طبری (تهران: فکر روز ،1378) صص 193-196.
منبع:
کتاب
آیت‌الله حاج شیخ هادی روحانی به روایت اسناد ساواک صفحه 167
