تاریخ سند: 8 مهر 1357
موضوع: اظهارات خلاف یک نفر روحانی در مسجد شاه سمنان
متن سند:
از: 14ﻫ تاریخ:8 /7 /1357
به:312 شماره :4659 /14 ﻫ
موضوع: اظهارات خلاف یک نفر روحانی در مسجد شاه سمنان
از ساعت1800مورخه3 /7 /57 روحانی که هویتش مشخص نبود، در مسجد شاه به منبر رفته و صحبتهایی خلاف مصالح عنوان [نمود] که خلاصهای از آن به شرح زیر به عرض میرسد:
در مورد زلزله1 گفت باید سه روز عزای ملی اعلام شود، ولی چندین هزار نفر را در میدان شهدا (میدان ژاله) میکشند و شادی میکنند وکک آنها هم نمیگزد.
ضمن تعریف از خمینی گفت که حدود 35 سال قبل به نام علی هشدار داد که بیدار باشند. اینانی که کشته شدند نه کمونیست بودند و نه با خارجیان دست داشتند، آیا این همه طلبه که برای حسین و خمینی داد میزنند، کمونیست هستند.
نظریه شنبه. خبرصحت دارد. ضمن تحریک مردم دو بار نام خمینی را برد و مردم هم سه صلوات میفرستادند و به طور کلی منبری تحریکآمیز داشت و اولین بار بود که به سمنان آمده است.
نظریه یکشنبه. برابر تحقیقات معموله نام روحانی مورد نظر حمید سبزواری میباشد که در ساعات مورد بحث همراه سیدمحمد شاهچراغی به مسجد آمد و قرار بود سیدرضا اکرمی منبر برود که او دیر کرد و نامبرده به جای اکرمی سخنرانی نمود. ضمناً بعد از سخنرانی وی تظاهرات خفیفی صورت گرفته که دراین تظاهرات تعدادی اعلامیه نیز پخش گردیده که نمونه آن به پیوست تقدیم است. حاضر
نظریه سهشنبه. نظریه یک شنبه مورد تأیید است. توحید
توضیحات سند:
1. زلزله طبس: در 25 شهریور ماه 57 مقارن ساعت1930دقیقه، زلزله شدیدی شهر طبس را لرزاند، در این واقعه وحشتناک، جمع زیادی مصدوم و مقتول شدند و عدۀ زیادی زیر آوار ماندند، متعاقب این حادثه، بسیج مردم مسلمان ایران در کمک به زلزلهزدگان طبس از سوی علماء و روحانیت معظم آغاز شد. در همین راستا، ستادهای امدادرسانی با محوریت مراجع بزرگوار تقلید راهاندازی شد. از سوی حضرت امام خمینی در 25 شهریور 57 پیامی خطاب به ملت ایران به مناسبت زلزله طبس و افشاگری علیه رژیم پهلوی صادر شد. آیتالله سیدعبدالله شیرازی در مشهد مقدس طی اعلامیهای برای کمک به زلزلهزدگان اعلام آمادگی نمودند. آیتالله گلپایگانی با انتشار بیانیهای از مردم مسلمان درخواست همدردی با برادران و خواهران داغدیده این حادثه کردند. فرزند خدوم و فاضل ایشان حاج آقا مهدی گلپایگانی در مسیر خدمترسانی به حادثهدیدگان این واقعه هولناک تصادف نمود و به لقاءالله پیوست.
منبع:
کتاب
آیتالله سید محمد شاهچراغی صفحه 83
