موضوع : تظاهرات شهر تبریز
تاریخ سند: 7 شهریور 1342
موضوع : تظاهرات شهر تبریز
متن سند:
شماره : 2013/ ر2 بخش 311 در تظاهراتی که روز پنجشنبه 31 /5 /42 در شهر تبریز شد منجر به تعطیل عمومی در این شهر گردید.حاج سید محمد علی قاضی طباطبائی1 اعلام داشت که مردم باید از گرفتن کارت الکترال انتخابات که توأم با امتیاز به بانوان است خودداری نمایند.
این موضوع باعث شد که ساواک نیز تصمیم گیرد که طباطبائی را تبعید نماید.
طباطبائی دو روز مهلت خواست و به مسجد جامع تبریز رفته و مردم را جمع و درباره تبعید خود صحبت و از آنها خداحافظی مینماید این موضوع باعث میشود که کلیه اهالی تبریز و حومه تعطیل عمومی اعلام کرده و در منزل میمانند.
تا اینکه تیمسار ریاست ساواک به آنجا رفته و وعده داده اند از تبعید این شخص منصرف شده اند ولی کماکان مردم از گرفتن کارت الکترال انتخاباتی خودداری مینمایند.
این موضوع باعث تشویق و دلگرمی مخالفین از قبیل کمیته مؤتلفه (ملاکین.
روحانیون .
جبهه ملی) گردیده است.
نظریه.
در شب پنجشنبه 5 /6 /42 اعلامیه ای تحت عنوان جامعه روحانیت آذربایجان حاکی از حمایت از آیت الله خمینی و تبعید حضرت آیت الله حجت الاسلام حاج سید محمد علی قاضی طباطبائی چاپ و در منزل آیت الله میلانی بین افراد جبهه ملی توزیع گردید.
که اصل آن باداره کل سوم داده شده است.
بسابقه ضمیمه و ارائه شود.
شهابی 11 /6 /42
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سید محمد علی قاضی طباطبایی فرزند حاج میرزا باقر در سال 1333 قمری در تبریز دیده به جهان گشود.تحصیلات مقدماتی علوم دینی را از پدر بزرگوار و عموی گرامی خود میرزا اسداللّه در مدرسه طالبیه تبریز آموخت و در سال 1347 ق در هنگام قیام مردم تبریز به اتفاق پدرش توسط رضا خان به تهران تبعید شد و پس از چند ماه توقف در تهران و ری به تبریز مراجعه نمود.
در سال 1359 ق به حوزه علمیه قم مشرف و مشغول تحصیل علوم مذهبی گردید.
در دوران تحصیل از محضر مراجع عظام آیات، حجت، صدر، بروجردی و امام خمینی کسب علم نمود.
آیت الله قاضی در سال 1369 هجری قمری از قم راهی حوزه علمیه نجف شد و در آنجا نیز از محضر علماء بزرگی چون حکیم، عبدالحسین رشتی، میرزا باقر زنجانی بجنوردی و علامه محمد حسین کاشف الغطاء کسب فیض کرد.
در سال 1372 ق به ایران بازگشت و در تبریز اقامت گزید، ایشان در تبریز نماینده تام الاختیار امام بود.
آیت الله قاضی به مبارزه با طاغوت پرداخت و بویژه بعد از سال 1341 ش همزمان با اوج گیری مبارزات مردم مسلمان به رهبری امام ایشان نیز فعالتر از گذشته به مبارزه علیه رژیم پرداخت و به همین دلیل نیز رژیم شاه وی را بازداشت و در زندان قزل قلعه محبوس ساخت و پس از مدتی نیز به شهرهای بافت کرمان و زنجان تبعید نمود.
وی پس از چندی به عراق تبعید شد و بعد از اتمام دوره تبعید به تبریز بازگشت و تا پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزات خود ادامه داد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مقام نمایندگی امام و امام جمعه تبریز بود.
وی سرانجام در دهم آبان 1358 (پنجشنبه) در حالی که بعد از اقامه نماز جماعت در مسجد شعبان تبریز به همراه دو تن عازم خانه اش بود، به دست فردی از گروهک فرقان و در اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.