موضوع: راهپیمایی عده‌ای از اهالی قزوین
تاریخ سند: 16 آبان 1357
موضوع: راهپیمایی عده‌ای از اهالی قزوین
متن سند:
از: 23ﻫ تاریخ: 16 /8 /1357به: 25ﻫ شماره: 2165 /23ﻫ
موضوع: راهپیمایی عده‌ای از اهالی قزوین
روحانیون قزوین جهت اعتراض به حوادث اخیر دانشگاه1 و تأسی از روحانیون سایر شهرستان‌ها برنامه یک راهپیمایی را ترتیب داده و صبح روز 15 /8 /57 2به مرور عده‌ای در حدود 3000 نفر از طبقات مختلف مردم (دانشجویان، دانش‌آموزان، کارگران، روحانیون) در مسجد شاه اجتماع و در ساعت 9.30 به طرف میدان ششم بهمن حرکت و در میدان مزبور متوقف نموده و یکی از روحانیون به نام سید نورالدین آصف آگاه (اشکوری) درباره وقایع اخیر ایران سخنرانی نموده و اظهار داشته برخی از اهالی تقاضا کرده‌اند که میدان ششم بهمن به نام خمینی نام‌گذاری شود.3 اجتماع‌کنندگان پس از نام‌گذاری میدان مزبور به نام خمینی به طرف خیابان همدان حرکت و سپس به خیابان شاهرضا جدید رفته و نزدیک چهارراه مولوی نماز به جای آورده و سپس به شاهزاده حسین4 رفته‌اند و قصد داشته‌اند به راهپیمایی خود ادامه دهند ولی مأموران حکومت نظامی از حرکت آنان ممانعت به عمل آورده و اجتماع‌کنندگان به مرور متفرق گردیدند.
نظریه شنبه. نظری ندارد.
نظریه یکشنبه. مفاد گزارش خبری فوق صحت دارد. طوس
نظریه سه‌شنبه. نظریه یکشنبه صحیح است. بشیر
نظریه 23- نظریات داده شده در بالا مورد تأیید می‌باشد.
توضیحات سند:
1. در روز 13 آبان 1357 تظاهراتی در دانشگاه تهران رخ داد که با تیراندازی مأمورین رژیم به خون کشیده شده، برخی از روزنامه‌ها تعداد شهدای این روز را در تهران 8 تا 10 شهید و 80 زخمی نوشته‌اند. ر.ک: انقلا ب اسلامی به روایت اسناد ساواک، کتاب پانزدهم، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1383.2. با توجه به گفتگوی آیت‌الله باریک‌بین و آقای عالیخانی که در سند شماره 2154 /23ﻫ ثبت شده است، این اجتماع در نتیجه‌ی اقدامات آیت‌الله باریک‌بین و سایر انقلابیون از روزها قبل فراهم شده بود.
3. در سایر شهرهای کشور نیز اقدامات مشابهی به منظور از بین بردن مشروعیت رژیم صورت می‌گرفت که تغییر نام خیابان‌ها و میادین، براشتن تصاویر خانوده سلطنتی از ادارات و کلاس‌های درس و برداشتن مجسمه‌ها و تندیس‌های مربوط به رژیم از متداول‌ترین آنها بود. ر.ک: انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 25 جلد.
4. شاهزاده حسین: فرزند بلافصل امام رضا علیه‌السلام متوفای 201 ﻫ ق، از قرن سوم به بعد، همواره زیارتگاه مردم بوده و از همان روزگار تاکنون، آرامگاه بسیاری از دانشمندان، سخنوران و بزرگان شهر است. گزارش‌هایی از قرن ششم هجری، گویای احترام فوق‌العاده‌ای است که اهالی شهر به این زیارتگاه داشته‌اند. در ضلع جنوبی آن، مزار شهدای قزوین واقع شده که جلوه‌ای خاص به این مکان متبرک داده است. در صحن حیاط آن، بزرگانی همچون: مرحوم آیت‌الله زرآبادی‌ها (پدر و پسر)، مرحوم آیت‌الله مظفری، آیت‌الله سامت و ... به خاک سپرده شده‌اند.