موضوع : تماس دکتر یداللّه سحابی با سیدمحمود طالقانی و مذاکرات
تاریخ سند: 18 آبان 1346
موضوع : تماس دکتر یداللّه سحابی با سیدمحمود طالقانی و مذاکرات
متن سند:
[به] : 312 [از] : 20 ه 2 شماره : 26086 /20 ه 2 دکتر یداللّه سحابی ضمن تماس با سیدمحمود طالقانی اظهار داشت مثل این که گرفتار هستید برنامه مسجد چه می شود؟ یک پاکتی آمده بود و دعوت کرده بودند مطلب دیگر اینکه همسایه ما سلام می رسانند و به من گفت گذاشته اند تا خستگی شما کاملاً برطرف شود بعد خدمتتان برسد و افزود ظهر موقع نماز یک استخاره بکنید.سیدمحمود طالقانی در پاسخ وی گفت هم اکنون آقای جزایری و چند نفر دیگر از آقایان اینجا هستند و افزود فعلاً اینجا هستم و اگر مانعی نباشد به مسجد می روم سعی می کنم امشب بتوانم به مسجد برسم.
ناطق سپس گفت دکتر همسایه شما چون خودشان خسته کننده هستند برای این دیر می آیند برای استخاره هم تا فردا وقت هست.
ضمنا در روز مذکور دکتر یداللّه سحابی در دبیرستان کمال نارمک حضور داشت.
ملاحظات : منظور دکتر سحابی از دکتر همسایه ما آقای دکتر علی امینی نخست وزیر سابق بوده و به نظر می رسد شخص مورد بحث سیدصدرالدین جزایری1 می باشد.
جاجرود 1983
توضیحات سند:
1ـ سیّد صدرالدّین جزایری، فرزند مهدی (نجف 1313 ـ تهران 1386 ق.)، فرزند حسین، فقیه شیعی ایرانی، از نوادگان سیّد نعمت اللّه جزایری است.پدر و نیای او نیز، عالم دینی بودند و نیای او، سیّد محمّدعلی (م 1306 ق)،نخستین کس از خاندان جزایری بود که به تهران کوچید و در محلّه عبّاس آباد نشیمن گزید.
سیّد صدرالدّین، در 1317 ق.
ـ که هنوز چهار سال داشت ـ با پدرش از نجف به تهران آمد و مقدّمات علوم دینی و ادبیات و سطوح را، به مدّت دوازده سال، در خدمت پدر خود و نیز، سیّدمحمّد تنکابنی، شیخ محمّدرضا نوری و احمد آشتیانی، آموخت.
در 1335 ق.
به مشهد رضوی رفت و نزدیک هفت سال، از مجلس درس استادانی چون حاج سیّد آقا قمی و میرزا محمّد کفایی، فرزند آخوند خراسانی، معروف به آقازاده، بهره مند گردید.
آنگاه به نجف کوچید و ده سال نیز، در آن شهر، از حوزه درس میرزا محمّدحسین نائینی، شیخ محمّد حسین کمپانی و سیّد عبدالغفّار مازندرانی و پنج سال در کربلا، از حوزه های درس استادان آن سامان، بهره جست.
سرانجام، برای دیدار پدر به تهران آمد و در این شهر، ماندگار شد.
وی در مسجد بازار عباس آباد، به اقامه نماز جماعت و تدریس فقه و اصول پرداخت.
سیّد صدرالدّین، از عالمان مشهور تهران بود و به داشتن فضل فراوان در علوم دینی، آوازه داشت و در میان مردم، از حرمتو قداست فراوان برخوردار بود.
وی، ازمخالفان سرسخت دربار پهلوی و از هواداران حکومت ملّی دکتر مصدّق بود.
چون درگذشت، پیکرش را به صحن عبدالعظیم حسنی بردند و کنار آرامگاه فرزندش، سیّدمحمّد حسن، به خاک سپردند.
وی، سه پسر به نامهای محمّد حسن، مرتضی و صادق داشت.
از نوشته های او، یادداشتهایی در عقاید و مسأله ولایت اهل بیت را می توان یاد کرد.
(اختران فروزان ری و تهران، 237 ـ 239) و (شجره مبارکه یا برگی از تاریخ خوزستان، 290 ـ 291) و (علماء معاصرین، 229) و (گنجینه دانشمندان، 4 /421) و (نقباءالبشر، 2 /631 ـ 4 /1472.
زندگینامه آیت الله سیّد صدرالدّین جزائری (ره)، در اسناد ساواک، چنین آمده است : «آیت الله سیّد صدرالدین جزایری موسوی، فرزند سیّد حسن شوشتری جزایری، در سال 1273 ه .
ش.
، در نجف متولّد گردید.
وی، ساکن تهران بود، و در مسجد عبّاس آباد، اقامه جماعت می نمود.
از هواداران آیت الله میلانی بود.
در جریان توقیف آیت الله خمینی، بعد از واقعه 15 خرداد، به طور فعّال مشارکت داشت.
در پرونده ساواک، در مورد ایشان، اطلاعات بیشتری به دست نیامده است.