تاریخ سند: 24 آذر 1353
متن سند:
جناب آقای علم چنان که خاطر منیر حضرتت مسبوق است، مجله بامشاد که در اوایل سال 1335 به لطف و مرحمت خاص آن جناب پا به عرصه وجود نهاد، در اواخر سال 1347، به هنگامی که اینجانب در سفری خارج از کشور بودم و فارغ از کم و کیف امور، بالاجبار دچار توقف و تعطیل شد و چنان که به موقع نیز به کرات به عرض مبارک رسید، از این رهگذر گذشته از لطمه معنوی، صدمه مادی نیز نه بحدی بود که تحملش آسان باشد و از زیر فشار طاقت فرسای آن به راحت بتوان کمر راست کرد.با این همه، این پیش آمد.
ذره ای از شوق بخدمت نکاست و به محض اینکه وظیفه دیگری به مخلص ارجاع شد، ایازوار، من اندر قضای ملک تاختم ز خدمت به نعمت نپرداختم و با احساس مسئولیت کامل در قبال شاهنشاه مفخم و کشور معظم خود آنچه در قوه داشتم، در زمینه پیشبرد وظایفی که بر عهده ام نهاده شده بود، کوشش به عمل آوردم...
و اینک اگر حکایتی از گذشته به میان می آورم نه به قصد شکایت است بلکه به منظور جلب عنایت جنابت به این نکته است که چون در ایام اخیر عزم دولت بر این قرار گرفته و سیاستش چنین مصلحت دیده که به جبران خسارات عده ای از صاحبان مطبوعات و اهل قلم برخیزد، دریغ است که در این میان قصه پرغصه بامشاد فراموش شود و کسی که پیشاهنگ زیان دیدگان بوده است.
از مرحمتی که خلق فراوانی از آن مستفیض شده اند، محروم بماند.
با استحضار به لطف حضرتت مخلص قدیم اسماعیل پوروالی