صورت‌جلسه مذاکرات شورای هماهنگی شهرستان بجنورد جلسه یکصد و سی
تاریخ سند: 10 فروردین 1353
صورت‌جلسه مذاکرات شورای هماهنگی شهرستان بجنورد جلسه یکصد و سی
متن سند:
صورت‌جلسه مذاکرات شورای هماهنگی شهرستان بجنورد جلسه یکصد و سی مورخه 10 /1 /13531 . سرهنگ ستاد فیض‌الله کمانگر . سرپرست تیپ 1 و رئیس شورا
2 . سرهنگ دوم شهربانی احسان شکوه صارمی . رئیس شهربانی بجنورد
3 . سرهنگ دوم ستاد حسن دبیری . فرمانده منطقه ژاندارمری بجنورد
4 . اسمعیل مهرآموز . رئیس ساواک بجنورد
کمیسیون شورای هماهنگی در ساعت 1700 روز 10 /1 /52 در دفتر فرمانده تیپ 1 و رئیس شورا تشکیل و پس از اعلام رسمیت جلسه توسط رئیس شورا، مطالبی به شرح زیر عنوان گردید.
اظهارات رئیس ساواک.
1 . اخیراً عده‌ای از افراد برانداز و خرابکار در پوشش کمک به سیل زدگان و آسیب دیدگان، نشریه پخش کرده‌اند که به اشخاص آسیب دیده کمک نمایند و از این طریق به نفع خود و برعلیه دولت تبلیغ کرده باشند؛ استدعای من از اعضاء شورا این است که به هیچ عنوان اجازه داده نشود این گونه مواقع از طرف اشخاص ناشناخته کمک به آسیب دیدگان بشود و حداکثر کمک به آسیب دیدگان از طریق سازمان‌های انتظامی و دولتی انجام گیرد.
2 . امروز عده‌ای از اهالی شوقان1 که ساکن بین گنبد و بجنورد می‌باشند، به علت اینکه اداره دامداری ارتش، زمین‌های آنها را تصاحب نموده، آمده بودند در تلگرافخانه متحصن شوند. ضمن تماس که با آنها گرفته شد، سه روز از آنها مهلت خواسته شد که به کارشان رسیدگی بشود؛ بلافاصله با تهران تماس گرفته شد و قرار شد با اداره دامداری ارتش تماس برقرار و به کار اشخاص فوق رسیدگی بشود، لذا ضروری است که ژاندارمری منطقه بجنورد، یک افسر تعیین و به محل اعزام دارند تا چگونگی را بیشتر بررسی و گزارش نمایند تا مراتب مشروحاً به تهران اعلام و از ایجاد ناراحتی در منطقه جلوگیری شود.
3 . اطلاع می‌رسد که محمود پناهیان2 در عراق، شروع به اقداماتی علیه ایران کرده و به منظور ایجاد خرابکاری در ایران، افرادی را تربیت و در نظر دارد این افراد را به مراکز استانها و شهرستان‌های ایران اعزام تا ضمن سکونت با پوشش مناسب، در محل تعیین شده نسبت به شناسایی نقاط آسیب‌پذیر و احتمالاً اقدامات خرابکارانه اقدام نمایند. چون مظاهری در این زمینه‌ها دیده شده، تقاضا دارد مراقبت گردد از کلیه مأمورین خواسته شود افراد ناشناسی را که به منطقه وارد و قصد اقامت و یا کسب دارند شناسایی و در اطراف آنان تحقیق بیشتری به عمل آید تا در صورت امکان بتوان از این اعمال خرابکارانه در منطقه به موقع جلوگیری لازم به عمل آورد.
اظهارات رئیس شورا.
برابر امریه واصله از لشگر 77، هر نوع کمکی که از ناحیه استانداری‌ها . فرمانداری‌ها . شهرداری‌ها و ژاندارمری‌ها و ادارات راه به منظور نجات سیل‌زدگان شود، تیپ آمادگی دارد در اسرع وقت کمک‌های لازم را بنماید.
اظهارات فرمانده منطقه ژاندارمری
چنین دستوری به ژاندارمری رسیده و مسلماً به موقع کمک‌های لازم انجام خواهد شد.
اظهارات رئیس شهربانی
مطالبی ندارم که در این جلسه بیان نمایم.
جلسه در ساعت 1800 خاتمه و جلسه بعد به روز یکشنبه 25 /1 /1353 ساعت 1700 موکول گردید.
فتوکپی به آقای مختارزاده تحویل گردید. 25 /1 /53
توضیحات سند:
1. شوقان، شهری ییلاقی در فاصله 64 کیلومتری بجنورد است که در بخش دشت شوقان شهرستان جاجرم واقع است. جمعیت این شهر در سرشماری سال 1395ش، 2313 نفر اعلام شده است.2. محمود پناهیان، فرزند غلامحسین در سال 1285 ﻫ ش در تبریز دیده به جهان گشود و پس از پایان دوره متوسطه وارد دانشکده افسری شد و تا درجه سرهنگی ارتقا یافت. در سال 1324 با تأثیرپذیری از حزب توده به فرقه دمکرات آذربایجان پیوست و رئیس ستاد ارتش فرقه دمکرات آذربایجان شد. در پی شکست بلشویک‌ها در آذربایجان، پناهیان همراه همسر خود به شوروی گریخت و در مسکو سکونت گزید و دانشکده حقوق را در باکو به پایان رسانید و در خدمت سازمان جاسوسی کا. گ. ب درآمد و پس از رهاکردن همسر ایرانی خود با یک زن روسی ازدواج کرد. در پی کودتای بعثی‌ها در عراق در سال 1347 تیمور بختیار از اروپا و پناهیان از شوروی به بغداد رفتند و هسته‌ای را برای گردآوری مخالفان برون‌مرزی رژیم شاه و سازماندهی آنان پدید آوردند. در این هسته بختیار نقش رهبر و پناهیان نقش معاون او را بازی می‌کرد.
همکاری تیمور بختیار انگلیسی و ضدکمونیست با ژنرال پناهیان کمونیست و طرفدار شوروی برای رویارویی با سیاست آمریکا در خلیج فارس بود. در پی کشته‌شدن بختیار به دست مأموران ساواک در 16 /5 /49 پناهیان به شکل رسمی جانشین او شد و رهبری ایرانیان در خدمت رژیم بعث عراق را به دوش گرفت و از رادیو عراق زیر عنوان «صدای میهن‌پرستان» برنامه اجرا می‌کرد و نیز روزنامه‌ای به نام «راه اتحاد» به زبان فارسی، عربی، کردی منتشر می‌ساخت. وی در مدت اقامت امام خمینی(ره) در عراق تلاش فراوانی برای دیدار با ایشان داشت لیکن هیچگاه این خواسته او برآورده نشد و امام از دیدار با او و دیگر جاسوسان وابسته به بیگانه به سختی دوری می‌گزید و آنان را هرگز به حضور نپذیرفت.
(نهضت امام خمینی(ره)، سیدحمید روحانی، ج2، ص 228)