تاریخ سند: 3 آبان 1345
متن سند:
به : 316 از : 20 ه 3 شماره : 16074 /20 ه 3 ساعت 2100 روز 29 /7 /45 بمناسبت آزاد شدن منتظری و ربانی از زندان در منزل محمد تقی فلسفی واعظ جلسه ای تشکیل و عده ای از بازاریها و روحانیون جهت دیدن نامبردگان در آن مجلس حضور یافته بودند ربانی از وضع خود در زندان صحبت نمود.در اینموقع سعیدی امام جماعت یکی از مساجد خیابان غیاثی از ربانی سئوال نمود دیگر چه کسانی در زندان بسر میبرند؟ گمان می کنم غیر از پسر آقای منتظری شخص دیگری نباشد البته مهندس بازرگان1 و طالقانی که در زندان بسر میبرند هدفشان غیر از طرفداران خمینی می باشد.
آقای سعیدی راجع بتساوی حقوق زن و مرد در مسائل ارث و طلاق که چندی است در روزنامه و مجلات از آن بحث می شود بطور خصوصی با فلسفی صحبت نمود و اظهار داشت من و عده ای دیگر قرار است راجع به این موضوع پافشاری کنیم و بهمه جا از جمله روحانیون نجف و همچنین آیت الله خمینی اطلاع دهید.
فلسفی در پاسخ گفت میترسم باز هم راجع به این موضوع عده ای زندان بروند و مدتی مجبور باشیم برای رهائی آنان از زندان تلاش کنیم.
در مدتی که این جلسه بر قرار بود از آبادان برای فلسفی تلفن شد و ویرا برای مدت ده شب سخنرانی جهت نیمه شعبان بآبادان دعوت کردند.
رونوشت برابر اصل است.
در پرونده عبدالرحیم ربانی بایگانی شود.
صالحی 29 /8 /45
توضیحات سند:
1ـ مهندس مهدی بازرگان در سال 1284 ه.ش در تبریز به دنیا آمد.
پس از پایان تحصیلات متوسطه جزو دانشجویان اعزامی، به فرانسه رفت.
پس از بازگشت، در سلک اساتید دانشگاه تهران به اشتغال پرداخت و تا ریاست دانشکده فنی این دانشگاه پیش رفت.
در اولین سال از دهه چهل به همراه یداللّه سحابی نهضت آزادی ایران را پایه گذاری کرد.
تلاشهای سیاسی این حزب با فراز و نشیبهای فراوانی همراه بوده است.
بازرگان پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 بر اساس قولی که در فرانسه مبنی بر پذیرش اصول انقلاب داده بود به فرمان امام به نخست وزیری دولت موقت منصوب شد.
اما دولت وی به دلیل گرایشهای سیاسی خاص از اهداف انقلاب و خط مشی رهبری انقلاب به مرور فاصله گرفت و اختلاف مبانی فکری خود را با اصول انقلاب آشکار ساخت و زمینه را برای بازگشت مجدد آمریکائیها مهیا کرد.
بروز این گرایش منجر به اشغال سفارت امریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام شد که دولت موقت را مجبور به استعفا کرد.
بازرگان در دی ماه 1373 ش در گذشت.
ر.ک : کوثر، ج 2، ص 101